Mersin, Türkiye’nin Akdeniz kıyısında 19. yüzyılın ilk yarısında kurulmuş bir liman kentidir. Günümüzde ise geleneksel kültürüyle birlikte kentsel mirasını korumaya çalışan bir kent durumundadır. Değişen demografik yapısı ve mimarlığıyla Anadolu’daki pek çok kent gibi kimliğini koruma çabasındadır. Limanın ticari anlamda varlığını sürdürmesi Mersin’in önemini yitirmediğini gösterir. Diğer taraftan iç ve dış göç alan bir kent olarak kültürel dönüşümü yaşamaktadır. Kıyı şeridi de dahil olmak üzere gökdelenlerin inşası, çarpık kentleşmeyi getirmiştir. Çalışmanın amacı Mersin kentinin evrim sürecini günümüze ulaşan kent dokusu ve yapılarıyla belirleyebilmektir.
Makalede Pozcu, Çamlıbel, Kiremithane Mahallesi ekseninde kentsel belleğin izleri araştırılmıştır. Bu semtler fotoğraflanarak modern kentin yanı sıra korunması gereken ve restore edilmiş yapılar belgelenmiştir. Sonuç olarak kentin yerlileri tarafından sahiplenilmeye ve korunmaya çalışılsa da kamu kurumlarının sistemli bir biçimde konuya eğilmesi gerektiği ortaya çıkmaktadır. Mersin, Anadolu’da Gaziantep, Şanlıurfa, Mardin, Safranbolu gibi yerel özelliklerini koruyan Akdenizli bir kent olmayı fazlasıyla hakketmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | May 31, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 6 Issue: 5 |