İlâhî vahye muhatap olan Arapların bu süreç zarfında kullandıkları dilin incelenmesi Kur’ân-ı Kerim’in anlaşılması açısında büyük önem arz etmektedir. Hicri ilk dört yüz yıllık dönem sözlük ve tefsir kitaplarını inceleyerek ele aldığımız “beşer” kelimesinin isim olarak Arapça sözlüklerde insan anlamına geldiğini görmekteyiz. İnsan için tekil, ikil ve çoğul kiplerde değişmeden kullanılan bu kelime canlıların görünen dış kısmını oluşturan deri anlamındaki “beşerat(un)” kelimesinin de çoğulu olarak kullanılır. Kelimenin incelenen sözlüklerde anlam genişlemesine uğramamış olduğu kanaatimizin oluştuğunu söylememiz mümkündür. İncelediğimiz dönem Müfessirleri tarafından bu kelime kullanılmış olduğu ve ele aldığımız Kur’ân ayetlerindeki bağlamlarına göre: “Âdem”, “Âdem’in sulbündeki nutfe”, “Âdem’in zürriyyeti, soyu”, “insan”, “kullar”, “beşer”, “mahluk, mahlukat” ile “nesem” gibi kelime ve ifadelerle tefsir edilmiştir. Tüm bunları insanı temsil etmekle birlikte tefsire ayet bağlamının gereği olarak yansıdığı kanaatindeyiz.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Sociology of Religion, Psychology of Religion |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | May 1, 2024 |
Submission Date | February 28, 2024 |
Acceptance Date | April 5, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 11 Issue: 2 |