KAMU YÖNETİMİ REFORMLARINDA YENİ PERSPEKTİFLER VE ARAYIŞLAR

Year 2017, Volume: 4 Issue: 8, 51 - 69, 12.09.2017

Mustafa Önen Salim Kurnaz

Abstract

 Bir ülkenin kamu yönetiminin en
önemli başarılarından birisi, kuşkusuz halka kamu hizmetlerini en iyi şekilde
sunmaktır. Şayet ülkede uygulanan hizmetler nitelik ve nicelik olarak yetersiz
kalıyor veya mevcut kaynaklar etkili ve verimli sunulamıyor ise, o ülkede kamu
yönetimi reformunun uygulanması kaçınılmazdır. Her ülkenin farklı sosyal,
kültürel, ekonomik ve yönetsel ihtiyaçları bulunduğundan, bunlara yönelik
farklı öncelikler söz konusu olabilir. Ülkelerin farklı ihtiyaç ve
önceliklerinin bulunması, dünyada çok sayıda değişik kamu yönetimi reformlarını
karşımıza çıkarmaktadır. İşte bu çalışmanın esas amacı, dünyada ve Türkiye’de
farklı kamu yönetimi reformlarını yeni perspektifler ve arayışlar çerçevesinde
incelemek ve değerlendirmektir. Çalışmada önce dünyadaki kamu yönetimi
reformları, genel bir bakış açısı altında ele alındıktan sonra, dünyada kamu
yönetimi reformuna başarılı ülke örnekleri olarak sırasıyla ABD, İngiltere, Kanada,
Yeni Zelanda ve Güney Kore deneyimleri üzerinde durulmuştur. Dünyada başlıca
kamu yönetimi reformu uygulamaları açıklandıktan sonra, çalışmanın Türkiye
kısmında ise, kamu yönetimi reformları 1923-1960 Dönemi, 1960-2000 Dönemi ve
2000’li Yıllar Dönemi olmak üzere üç dönem altında ele alınmıştır. Çalışma,
daha sonra gerek dünyada gerekse Türkiye’de kamu yönetimi reformlarının başlıca
ortak özelliklerinin neler olduğunun ortaya konması ile tamamlanmıştır.

Keywords

Reform, Kamu Yönetimi Reformu, Yeni Kamu Yönetimi, Dünyada Kamu Yönetimi Reformları, Türkiye’de Kamu Yönetimi Reformları

References

• Aguinis, H. (2005). Performance Management. United Kingdom: Edinburgh Business Schoool Heriot-Watt University. Aktel, M. (2003). Küreselleşme ve Türk Kamu Yönetimi. Ankara: Asil Yayın Dağıtım, 1. Baskı. Andrews, R.; Downe J.; Guarneros-Meza, V. (2013). Public Sector Reform in the UK: Views and Experiences from Senior Executives, Coordination for Cohesion in the Public Sector of the Future. Balcı, A. (2003). “E-Devlet: Kamu Yönetiminde Yeni Perspektifler, Fırsatlar ve Zorluklar”, Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar (Ed: A. Balcı, A. Nohutçu, N. K. Öztürk, B. Coşkun), Ankara: Seçkin Yayıncılık, 3. Baskı, 319-338. Breidahl, K. N.; Gunnar G.; Hanne F. H.; Morten B. H; (2017). “Evaluation of Large-Scale Public-Sector Reforms: A Comparative Analysis”, American Journal of Evaluation, SAGE Publication, Vol. 38(2), 226-245. Chapman, R.A. ve Greenway J.R. (1984). The Dynamics of Administrative Reform, London: Croom-Helm. Choi, D. Y. ve KİM, P. S. (2017). “Regulatory Reform at a Critical Time: the Case of the Republic of Korea”, Public Organization Review, Sayı:17, 315-334. Dinçer, Ö. ve Cevdet, Y. (2003). Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde Değişim, Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma:1, Ankara, T.C. Başbakanlık. Dorr Raporu (1933). Türkiye’nin İktisadi Bakımdan Umumi Bir Tetkiki, Köy Öğretmenevi Basımevi. Farazmand, A. (1999). “Administrative Reform in Global Perspective: A Symposium”, International Journal of Public Administration, Vol:22, No:4, 6-23. Gore, A. (1993). Creating Government That Works Better & Costless, Report of National Performance Review, White House, Washington, September. Gökçe, A. F. (2010). “Osmanlı Klasik Döneminde İdari Reform Hareketleri: Koçi Bey Risalesi”, Yasama Dergisi, Sayı: 14, 59-78. Howarth, D. (2001). “Comparing Public Administrative Reform in France and the UK”, Public and Administration Cilt:16, Sayı:4, 1-8. Işıkçı, Y. M. (2017). “Türkiye’de İdari Reform Çalışmalarının Tarihsel Perspektif Açısından Değerlendirilmesi”, Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:5, Sayı:1, 167-191. Karatepe, S. (1995). “Türkiye’de Yönetim Yurttaş İlişkisi ve Uygulamada Ortaya Çıkan Bazı Sorunlar”, Kamu Yönetimi Disiplini Sempozyum Bildirileri I. Cilt, Ankara: TODAİE, Kasım, 191-207. Kim, P. S. (1996).”South Korea: Searching for a New Direction of Administrative Reform”, Australian Journal of Public Administration, Cilt:55, Sayı:4, 30-44. Kim S. ve Han, C. (2015).”Administrative Reforms in South Korea: New Public Management and the Bureaucracy”, International Review of Administrative Sciences, Cilt:81 Sayı:5, 694-712. Kim, S. ve Jung H. W. (2010). “Position Islands on the Career Sea: An Evaluation of the Open Competitive 
Position System”, Public Personnel Management, Vol. 39, No. 3, 243-257. Lamba, M. (2014). “Yeni Kamu Yönetimi Perspektifinden Türkiye’de Kamu Yönetimi Reformları: Genel Gerekçeler Üzerinden Bir İnceleme”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C. 19, S.3, 135-152. Lodge, M. ve Gill, D. (2010). “Toward a new era of administrative reform? The myth of post-NPM in New Zealand” Governance, Cilt: 24, Sayı: 1, 141-166. Manning, N. ve Parison, N. (2003). “International Public Administration Reform: Implications for the Russian Federation”, Doument of the World Bank. Mctaggart, D. ve Janine O. (2015). “Public Sector Reform”, Australian Journal of Public Administration, Institute of Public Administration Australia, Vol. 74, no.1, 13-22. Mingus, M. (2007). “The New Public Management and Democracy in Canada: A Recipe for Scandal?”, Leading the Future of the Public Sector: The Third Transatlantic Dialogue University of Delaware, Newark, Delaware, USA. NAO (National Audit Office) (2008). “An International Comparison of the United Kingdom’s Public Administration” Neumark Raporu (Devlet Daire ve Müesseselerinde Rasyonel Çalışma Esasları Hakkında Rapor-Hazırlayan: Neumark Fritz) (1949). Ankara: Başbakanlık Devlet Matbaası. OECD (1997). “Managing Across Levels of Government Part One: Overview”, http://www.oecd.org/governance/budgeting/1902308.pdf (Erişim Tarihi: 23.05.2017). Osborne, D. ve Gaebler T. (1992). Reinventing Government: How the Entrepreneurial Spirit is Transforming the Public Sector, William Patrick Book, Addison-Wesley Publishing Company. Övgün, B. (2009). Türkiye’de Kamu İktisadi Teşebbüsü Olgusu, Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınları Tezler Dizisi: 18, Ankara: Pozitif Matbaacılık. Özer, M. A. (2012). 21. Yüzyılın Modern Yönetimi İçin Geleceğe Yön Veren Yönetim Guruları, Ankara. Gazi Kitabevi, 1. Baskı. Öztürk, N. K. (1998). “Kamu Yöneticilerinin Kararlarında Etik Değerler”, Amme İdaresi Dergisi, TODAİE, Cilt:31, Sayı:2, 81-92. Petrie, M. ve Webber, D. (2001). "Review of Evidence on Broad Outcome of Public Sector Management Regime" The Treasury. Wellington. (http://www.treasury.govt.nz/workingpapers/2001/01- 6.asp) , (Erişim Tarihi: 23.05.2017). Pfiffner, J. P. (1998). “The American Tradition of Administrative Reform”, The White House and the Blue House: Government Reform in the United States and Korea. Saran, U. (2004). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma-Kalite Odaklı Bir Yaklaşım, Ankara: Atlas Yayınları, Birinci Baskı. Schick, A. (1998). "Why Most Developing Countries Should Not Try New Zealand's Reforms". World Bank Research Observer (International) 13: 23-31. Sürgit, K. (1972). Türkiye’de İdari Reform, Ankara: TODAİE Yayını. T.C. Devlet Personel Başkanlığı (2016). “Kamu Personel Yönetiminin Tarihçesi”, http://www.dpb.gov.tr/tr-tr/kurumsal/tarihce/tarihce-ve-sunus , (Erişim Tarihi: 20.02.2016). TODAİE (1965). Türkiye’de İdari Reform Çalışmaları İdari Reform ve Reorganizasyon Hakkında Ön Rapor, TODAİE İdari Reform Serisi:12, Ankara: Kardeş Matbaası. TODAİE (1972). İdarenin Yeniden Düzenlenmesi Öneriler ve İlkeler, İdari reform Danışma Kurulu Raporu, Ankara. TODAİE Yayını No: 123. TODAİE (1991). KAYA (Kamu Yönetimi Araştırması) Genel Rapor, Ankara: TODAİE Yay. No:238, www.todaie.gov.tr , (Erişim Tarihi: 12.04.2013). Torres, L. (2004). “Trajectories in Public Administration Reforms in European Continental Countries”, Australian Journal of Public Administration, Blackwell Publishing, 63(3), 99-112. Turan, E. (2015). Kamu Yönetiminde Reform, Konya: Palet Yayınları. Tutum, C. (1994). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma, TESAV Yayınları, Yayın No:3, Ankara: Nurol Matbaası. TÜRKİYE CUMHURİYETİ CUMHURBAŞKANLIĞI (2016), 5227 sayılı “Kamu Yönetiminin Temel İlkeleri ve Yeniden Yapılandırılması Hakkında Kanun, http://www.tccb.gov.tr/basin-aciklamalari-ahmet-necdet-sezer/1720/6352/5227-sayili-kamu-yonetiminin-temel-ilkeleri-ve-yeniden-yapilandirilmasi-hakkinda-kanun.html , (Erişim Tarihi: 10.05.2016). UNDP (United Nations Development Programme) (2004). Public Administration Reform Practice Note. UN (United Nation) (2006a). “United States of America Public Administration Country Profile” http://unpan1.un.org/intradoc/groups/public/documents/un/unpan023326.pdf , (Erişim Tarihi: 10.05.2016). UN (United Nation) (2006b). “Canada Public Administration Country Profile” http://unpan1.un.org/intradoc/groups/public/documents/un/unpan023304.pdf , (Erişim Tarihi: 10.05.2016). UN (United Nation) (2006c). “New Zealand Public Administration Country Profile” http://unpan1.un.org/intradoc/groups/public/documents/un/unpan023319.pdf , (Erişim Tarihi: 10.05.2016). Wallis, M. (1989). Bureaucracy: Its Role in Third World development. London: Macmillan. Yaşamış, F. D. (2005). “Türkiye’de Yönetimin ve Demokrasinin Yeniden Yapılanması”, Bilgi Çağında Türk Kamu Yönetiminin Yeniden Yapılandırılması-I (Ed: A. Nohutçu, A. Balcı), İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., 1. Bası, 352-384. Yayman, H. (2008). Türkiye’nin İdari Reform Tarihi, Ankara: Turhan Kitabevi. Yılmaz, O. (2001). Kamu Yönetimi Reformu: Genel Eğilimler ve Ülke Deneyimleri, DPT. Zhang, C. ve Zhang M. (2001). Public Administration and Administrative Reform in China 21th Century, ASPA Yıllık Konferansı, 10-13 Mart 2001, New Jersey.