Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi Yöneticilerinin 21. Yüzyıl Becerileri ile Okul İklimi Arasındaki İlişki

Yıl 2022, Cilt: 5 Sayı: 8, 1 - 21, 25.08.2022

Suzan Çiner , Süleyman Göksoy

Öz

Bu araştırmada Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi yöneticilerinin 21. yüzyıl becerileri ile okul iklimi incelenmiştir. Çalışmanın amacı, Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi (MTAL) yöneticilerinin sahip olduğu 21. yüzyıl becerileri ile okul iklimine yönelik öğretmen görüşleri arasındaki ilişkiyi incelemek, inceleme sonucunda elde edilen bulguları yorumlamak, elde edilen sonuçlara göre MTAL yöneticilerinin 21. yüzyıl becerilerinde ve okul iklimi hakkında düşük olduğu boyutları tespit ederek gelişme sağlayacak önerilerde bulunmaktır. Çalışma sonucunda MTAL yöneticilerinin 21. yüzyıl becerilerine öğretmen görüşlerine göre çoğunlukla düzeyinde sahip olduğu yönündedir. MTAL yöneticilerinin 21. yüzyıl becerileri ile okul iklimi arasında pozitif yönde bir ilişki olduğu anlaşılmıştır. MTAL yöneticilerinin 21. yüzyıl becerilerinin artması ile öğretmen görüşlerinin okul iklimine ilişkin olumlu yönde arttığı ve okul iklimine yöneticilerin 21. yüzyıl becerilerinin yordayıcı olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, 21. Yüzyıl Becerileri, Okul İklimi

Kaynakça

• Aksoyalp, Y. (2010). 21. yüzyılda okul yöneticisinin niteliği: Öğretim liderliği. Sakarya Üniversitesi Bailey, S. (1990). The relationship styles of high school principals and school climate. Distertation Abstract International, 9.
• Bailey, S. (1990). The relationship styles of high school principals and school climate. Distertation Abstract International, 9.Balcı, A. (2013). Etkili okul ve okul geliştirme: Kuram, uygulama ve araştırma (6. Basım). Ankara: Pegem Akademi.
• Balcı, A. (2013). Etkili okul ve okul geliştirme: Kuram, uygulama ve araştırma (6. Basım). Ankara: Pegem Akademi.
• Bursalıoğlu, Z. (2019). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış (19. Basım). Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö. & Köklü, N. (2014). Sosyal bilimler için istatistik (15. Baskı). Ankara: Pegem.
• Büyülöztürk, Ş. (2019). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (26. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.Eğitim Fakültesi Dergisi, 2. 140-150. Can, A. (2019). Bilimsel Araştırma Sürecinde Nicel Veri Analizi (8. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Canlı, S., Demirtaş, H. Ve Özer, N. (2018).Okul İklimi Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Elementary Education Online, 17(4), 1797-1811. https://www.ilkogretim-online.org/fulltext/218-1597122786.pdf?1618755546 adresinden 18 Ekim 2021 tarihinde alınmıştır.
• Cohen, J., Mccabe, L., Michelli, N. M. and Pickeral, T. (2009). School climate: research, policy, practice, and teacher education. Teachers College Record, 111(1), 180-213.
• Çalık, T. , Kurt, T. ve Çalık, C. (2011). Güvenli Okulun Oluşturulmasında Okul İklimi: Kavramsal Bir Çözümleme. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 1(4), 73-84.
• Çoban, Ö.; Bozkurt, S. ve Kan, A., (2019). Eğitim yöneticisi 21. yüzyıl becerileri ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27 (3), 1059-1071
• Ekşi, F. (2006). Rehber öğretmenlerin okul iklimi algıları ile kaygı düzeyleri arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS. Sage.
• Getmez, D. (2018). Okul Müdürlerinin İletişim Becerileri İle Okul İklimi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi (ortak program), İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Gökçen, G. (2014). Öğretmen Görüşlerine Göre Yöneticilerin Yöneticilik Becerilerinin Okul İklimine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Gültekin, C. (2012). Okul Yöneticilerinin Liderlik Stillerinin Okul İklimi Üzerine Etkisi “İstanbul İli Anadolu Yakası Örneği”. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Hoy, W. K. ,Tarter, C. J. and Kottkamp, R. B. (1991). Open schools, healthy schools Measuring organization alclimate. ThousandOaks, CA: Corwin.
• Hyland, T. (2014). Reconstructing Vocational Education and Training for the 21st Century: Mindfulness, Craft, and Values. SAGE Open, 1–15.
• Karadağ, E., İşçi, S., Öztekin, Ö. ve Anar, S. (2016). The relationship between school climate and students’ academic achievement: A meta-analysis study. İnönü University Journal of the Faculty of Education, 17(2), 107-122.
• Kaya, A. (2010). Kız Teknik ve Meslek Liselerindeki Yöneticilerin, Yöneticilik Becerileri İle Okul İklimi Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul
• Kazak, E. ve Çiner, S. (2021). Undesired Behaviors of School Principals and the Effects of These Behaviors on Teachers. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry (TOJQI), 12 (2), 300-328.
• Özdemir, M. (2018). Eğitim Yönetimi: Alanın temelleri ve Çağdaş Yönelimler (2. Basım). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Şentürk, C. (2010). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Liderlik Davranışları İle Okul İkliminin Karşılaştırılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
• Şimşek Ş.M. (2002). Yönetim ve Organizasyon (7. Basım). İstanbul: Günay Ofset Yayıncılık. Şişman, M. (2018). Öğretim Liderliği (6.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Tableman, B. (2004). School climate and learning. Best Practice Briefs. http://outreach.msu.edu/bpbriefs/archive.asp adresinden 23 Şubat 2021 tarihinde alınmıştır.
• Tekbıyık, A. (2014). İlişkisel tarama (M. Metin, ed.). Kuramdan uygulamaya eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Tontuş, Ö. (2019). Mesleki ve teknik eğitim: Bugünden geleceğe. İstanbul Teknik Üniversitesi Vakfı Dergisi, 83, 50-51.
• Yalçın, S. (2018). 21. yüzyıl becerileri ve bu becerilerin ölçülmesinde kullanılan araçlar ve yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 51 (1), 183-201.
• Yaman, R. (2018). Okul Yöneticilerinin Yöneticilik Becerilerinin Okul İklimine Etkisi (Sarıyer Örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Okan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.