Suggestion of Routes for Geography Education in Sarıyer, Beykoz and Şile Subprovinces of Istanbul

Year 2014, , 189 - 206, 14.04.2014

Fikret Tuna Mehmet Akif Sarıkaya

https://doi.org/10.17295/dcd.98900

Cited By: 1

Abstract

In the discipline of geography which is based on research, observation and practice, it is very important to take students to the real world and teach subjects in-situ. Therefore, one of those which come to one’s mind when the word geography mentioned is field observations, in other words ‘field study’. Also, field studies contribute to geography education in a wide variety of ways. The main purpose of this study is to present example daily routes and locations that can be used by geography educators. Thus, it is aimed that they can use the presented field study locations in their lessons. For this reason, Sarıyer, Beykoz and Şile subprovinces of Istanbul were selected as the study area. A total of three daily routes and 16 locations were designated as suitable routes and sites for geography field studies. The routes and the information about these locations were given in the study. 

Keywords

Field study, physical geography education, constructivism, learning by doing, Istanbul

SARIYER, BEYKOZ VE ŞİLE’DE (İSTANBUL) COĞRAFYA EĞİTİMİ İÇİN ROTA ÖNERİLERİ

Abstract

Konusu yani inceleme alanı gereği doğal çevrenin yerinde incelenmesine, gözleme ve uygulamaya dayalı bir bilim olan coğrafyada, öğretilen pek çok konunun sınıfın dışına çıkılarak yerinde gözlenmesi ve incelenmesi büyük önem taşımaktadır. Bu nedenle, coğrafya denilince ilk akla gelenlerden birisi yerinde gözlem ve inceleme yani saha çalışmalarıdır. Ayrıca, saha çalışmaları, coğrafya eğitimine çok çeşitli katkılar sağlamaktadır. Bu çalışmanın temel amacı, coğrafya eğitimcilerine derslerinde faydalanabilecekleri örnek saha çalışması güzergâhları, inceleme sahaları ve bunlarla ilgili bilgiler sunmaktır. Böylece, ihtiyaç duyan öğretmen veya akademisyenlerin saha hakkında bilgi sahibi olarak bunları derslerine yansıtmaları hedeflenmektedir. Bu amaçla, İstanbul’un Sarıyer, Beykoz ve Şile ilçeleri çalışma alanı olarak belirlenmiş ve saha çalışmaları yapılarak eğitim amaçlı saha çalışmaları için uygun görülen toplam 16 konum günübirlik gezilebilecek üç ayrı güzergâh haline getirilerek raporlaştırılmıştır. 

Keywords

Saha çalışması, coğrafya eğitimi, yapılandırmacılık, yaparak ve yaşayarak öğrenme, İstanbul

References

• Açıkgöz, M. (2006). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Gezi-Gözlem ve İnceleme Yönteminin Etkililiğinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Akbulut, G. (2004). Coğrafya ve Aktif Öğretim Yöntemleri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1): 65-77.
• Alkış, S. (2008). Coğrafya Öğretiminde İnceleme Gezileri ve Arazi Çalışmaları. Coğrafya Öğretiminde Yöntem ve Yaklaşımlar. Aktif Yayınları: İstanbul.
• Armutlu, H., Akçay, M. (2012). Uzaktan Eğitimde Kaynak Yönetimi, Akademik Bilişim Konferansı, 1-3 şubat 2012, Uşak. http://ab.org.tr/ab12/bildiri/5.pdf adresinden Ocak 2013’te edinilmiştir.
• Balcı, A. (2010). The Opinions of The Geography Teacher Candidates About The Place of Field Trips in Geography Teaching, Education, 130 (Summer), 561–572.
• Doğanay, H. (1993). Coğrafya’ya Giriş: Metodlar, İlkeler ve Terminoloji. Ankara: Gazi Büro kitabevi.
• Doğanay, H. (2002). Coğrafya Öğretim Yöntemleri. Aktif Yayınları: Erzurum.
• Fuller, I., Edmondson, S., France, D., Higgitt, D., Ratinen, I. (2006). International Perspectives On The Effectiveness of Geography Fieldwork For Learning, Journal of Geography in Higher Education, 30(1), 89-101.
• Garipağaoğlu, N. (2001). Gezi–Gözlem Metodunun Coğrafya Eğitimi ve Öğretimindeki Yeri. Marmara Coğrafya Dergisi, 4: 13-30.
• Girgin, M., Sever, R., Gök, Y. (2003). Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat ve Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi coğrafya öğrencilerinin mesleki uygulama gezilerine ilişkin görüşleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 10: 7-20.
• Gold, J. R., Jenkins, A., Lee, R., Monk, J., Riley, J., Shepherd, I. D. H., Unwin, D. J. (1991). Teaching Geography in Higher Education, Oxford: Blackwell.
• Gök, Y., Girgin, M. (2001). Ortaöğretim Coğrafya Programında Deney ve Gezi-Gözlemin Önemi, Doğu Coğrafya Dergisi, 7(6), 61-73.
• Hupy, J. P. (2011). Teaching Geographic Concepts Through Fieldwork And Competition, Journal of Geography, 110(3), 131-135.
• Kent, A. (1999). Fieldwork in the geography curriculum. International Perspectives and Research Issues, 8(2): 159-163.
• MEB, (2012). Millî Eğitim Bakanlığı, Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, Coğrafya dersi öğretim programı, 14. madde.
• Mullens, J. B., Bristow, R. S., Cuper, P. (2012). Examining Trends in International Study: A Survey of Faculty-Led Field Courses Within American Departments of Geography, Journal of Geography in Higher Education, 36(2), 223-237.
• Ocak, G. (2008). Öğretim İlke ve Yöntemleri, Ankara: Pegem Akademi, 249.
• Panelli, R., Welch, R. V. (2005). Teaching Research Through Field Studies: A Cumulative Opportunity For Teaching Methodology to Human Geography Undergraduates, Journal of Geography in Higher Education, 29(2), 255-277.
• Pastore, R. S. (2003). Dale’s Cone of Experience, Principles of Teaching. http://teacherworld.com/potdale.html adresinden Ocak 2013’te edinilmiştir. Scott, I., Fuller, I., Gaskin, S. (2006). Life without fieldwork: some lecturers' perceptions of geography and environmental science fieldwork. Journal of Geography in Higher Education, 30(1): 161-171.
• Wall, G.P., Speake, J. (2012). European Geography Higher Education Fieldwork and The Skills Agenda, Journal of Geography in Higher Education, 36(3), 421-435. Tuna, F. (2013). Coğrafya Eğitiminde Saha Çalışmaları, Özey, R., Tuna, F., Bilgen, N. (Ed.), 21. Yüzyılda Değişen Yaklaşımlar ve Yükseköğretimde Coğrafya Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi, 219-238.