Sadece gerçek yaşamdaki dil kullanımında değil, edebi eserlerdeki dil kullanımında
da hem yazılı, hem sözlü söylemde bütünlük sağlayan gönderim biçimleri kulanılmaktadır.
Bu çalışmadaki amacımız Oscar Wilde (1854-1900) tarafından yazılan The
Happy Prince-Mutlu Prens (1888) adlı kısa hikayedeki ve Jonathan Swift (1667-1745)
tarafından yazılan A Modest Proposal-Mütevazi Bir Öneri (1729) adlı deneme yazısında
bulunan artgönderim kullanımlarını karşılaştırmaktır. Hikaye ve deneme yazısı üzerinde
yapılan nicel çözümleme hem Wilde, hem de Swift’in anlatılarına bağıntı sağlamak için
çoğunlukla adıllardan faydalandığını, belirli tanımlık ve işaret sıfatı/adılı gibi artgönderimlerinin
daha az kullandıldığı göstermiştir. Her iki eserde de “such+a(n) isim” veya
“such+çoğul isim” gibi artgönderimlerin hiç kullanılmadığı gözlenmiştir. Bu konu hakkındaki
daha önceki çalışmalarla karşılaştırıldığında hem diğer çalışmalarda hem de bu
çalışmada incelen eserlerde adıl kullanımının baskın olduğu görülmüştür.
Primary Language | tr;en |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | October 25, 2010 |
Published in Issue | Year 2010 Volume: 14 Issue: 2 |