Bir edebi eserin psikanalitik açıdan incelenmesinde, esas olarak bu eserin bilinçdışının
açığa çıkarılması önemlidir. Sylvia Plath’in ünlü romanı The Bell Jar’ın psikanalitik
bir okuması ile romandaki temel fantezinin intihar olduğu söylenebilir. Bu çalışmada,
ana karakter Esther’in zihnindeki intihar düşüncesinin psikanalitik kökeninin,
Freudcu “ölüm itkisi”yle ve Lacancı anneyle birlik halinde bulunulan arkaik bütünlüğe
geri dönme isteği teorisiyle ilintili olduğu savunulmaktadır. Bu açıdan, ana karakterin
ifadeleri ve biyografik bilgilerine dayanarak, intiharın bir ölüm değil acı çeken psike için
bir çözüm, arzulanan bir olgu, olarak görüldüğü ve bu çözümün anne rahmine geri dönüş
yolunda yattığı ortaya konulmaktadır.
Primary Language | tr;en |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | April 10, 2013 |
Published in Issue | Year 2012 Volume: 16 Issue: 2 |