Milli Parklarda Kaynak Değer Kullanımı İçin Bir Öneri: Nene Hatun Tarihi Milli Parkı

Year 2012, Volume: 16 Issue: 3, 117 - 134, 26.04.2013

Serhat Zaman Ogün Coşkun

Abstract

Koruma alanı statüsündeki yerlerden birisi olan milli parklar, sahip oldukları
kaynak değerleri ile dünyanın birçok ülkesinde, başta turizm olmak üzere farklı amaç
ve etkinlikler için kullanılmaktadırlar. Söz konusu koruma alanları, turistik çekim gücü
kaynakları nedeniyle uzun bir süre çoğunlukla turizm amaçlı kullanılsalar da günümüzde
çeşitli bilimsel faaliyetler ve eğitim alanları olarak da değerlendirilmektedirler.
Ülkemizin en yeni milli parklarından (2009) birisi olan Nene Hatun Tarihi Milli Parkı,
önemli kaynak değerleri ile hem turizm hem de eğitim amaçlı değerlendirilme potansiyellerine
sahiptir. Amaca uygun düzenlemeler yapıldığı takdirde ülkemiz ve yurtdışındaki
pek çok olumlu örnek gibi, Nene Hatun Tarihi Milli Parkı’nın da Erzurum ve çevre illerden
çeşitli öğrenim kademelerindeki öğrenciler için eğitim alanı olarak değerlendirilmesi
mümkün görünmektedir.

Keywords

Nene Hatun Tarihi Milli Parkı, Milli Parklar, Koruma Alanları, Korunan Alanlarda Eğitim

References

• Akpınar, E. (2007). “Türkiye’nin Dünya Miras Listesi’ndeki Yeri ve Yeni Bir Aday Öne- risi”. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), s: 81-106.
• Alaeddinoğlu, F. Aliağaoğlu, A. (2007). “Savaş Alanları Turizmine Tipik Bir Örnek: Bü- yük Taarruz ve Başkomutan Tarihi Milli Parkı”. Anatolia: Turizm Araştır- maları Dergisi, 18(2), s: 215-225.
• Anonim, (2008). Toprağın Altındaki Tarih (Erzurum Tabyaları). Erzurum Nevzat Kara- bağ Anadolu Öğretmen Lisesi TÜBİTAK Tarih Projesi. Erzurum: Erzurum İl Özel İdaresi Yayınları-1, Tarih/ Proje Kitapları- 1.
• Aşıroğlu (Akgün),T. (1996). Erzurum Tabyaları. Erzurum: Erzurum Tarihini Araştırma ve Tanıtma Derneği Yayınları.
• Çam, N. (1993). Erzurum Tabyaları. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Deniş, H. Genç, H. (2010). “İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Yaşadıkları Çev- rede Bulunan Milli Parklara Yönelik Tutumlarının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi (Isparta İli Örneği)”. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 1, ss. 9-25.
• Deniş, H. Genç, H. Demirkaya, H. (2008). “Milli Parka Yönelik Tutum Ölçeği Geliştiril- mesi“. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi, 28(2), ss. 95-107.
• Doğanay, H. (2001). Türkiye Turizm Coğrafyası. Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.
• Doğaner,S. (2006). “Savaş ve Turizm: Troya ve Gelibolu Savaş Alanları”. Türk Coğrafya Dergisi, sayı: 46, ss. 1-21.
• Kaplan, S. (2003). “Doğa Koruma Çalışmaları ve Yasalarımız”. Kamu Yönetimi Dünyası Dergisi, yıl: 4, sayı: 16, Ekim-Aralık, ss. 29-33.
• Milli Parklar Kanunu (1983). Kanun Numarası 2783, Kabul Tarihi:09.08.1983, Resmi Gazete yayın tarihi: 11.08.1983, sayı:18132.
• Özgüç, N. (2011). Turizm Coğrafyası. Özellikler ve Bölgeler. İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Öztürk, O. (2010). “Türkiye Korunan Alanlar Sistemi.” Korunan Alanlar İklim Çalıştayı, 15-16 Şubat 2010, Ankara.
• Prato,T. (2001). “Modelling Carriying Capacity For National Parks”. Ecological Econo
• mics 39 (2001), pp: 321-331.
• TDK Türkçe Sözlük (1998). Türk Dil Kurumu Yayınları, Yayın No: 549, Ankara: TTK Basımevi.
• Yaşar, O. (2000). “Ülkemizde Milli Park ve Benzer Statüdeki Alanların Dağılımı”. Türk Coğrafya Dergisi, sayı: 35, ss. 181-203.
• Yaşar,O. Şeremet, M. (2008). “Türkiye’de Milli Park Eğitimi ve Milli Park Eğitimine İlişkin Bir Araştırma: Gelibolu Yarımadası Tarihi Mili Parkı”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, sayı:1/5, ss. 910-943.
• http://www.nps.gov/nr
• http://www.milliparklar.gov.tr/mp/nenehatun/index.htm
• http://www.tursab.org.tr