Pezzella, M. (2006). Sinemada Estetik. Fisun Demir (çev.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
Piaget, J. (1999). Play, Dreams and Imitation in Childhood. London: Routledge.
Savaş, H. (2003). Sinema ve Varoluşçuluk. Ankara: Altıkırkbeş Yayın.
Sözen, E. (1999). Söylem. İstanbul: Paradigma Yayınları.
Şentürk, R. (2008). Film, Gerçeklik ve Bilinç. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 159-174.
Türkoğlu, N. (2011). Psikanaliz ve Sinema Üzerine. Murat İri (der.). Sinema Araştırmaları: Kuramlar, Kavramlar, Yaklaşımlar. İstanbul: Derin Yayınları.
Wolff, J. (2000). Sanatın Toplumsal Üretimi. Ayşegül Demir (çev.). İstanbul: Özne Yayınları.
Wollen, P. (2008). Sinemada Göstergeler ve Anlam. Zafer Aracagök; Bülent Doğan (çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Yücel, H. (2013). İmgeden Yoruma. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Klasik anlatı yapısını kullanan
popüler filmler, seyircinin gözü önünde sadece bir gerçek olarak akıp gitmekle
kalmaz, aynı zamanda seyirciyi bu gerçeğin içine hapseder. Seyirci kendisine
sunulanların gerçeklik yanılsamasıyla bu filmlerin kendi gerçek dünyalarına
katılır. Buna karşın, modern anlatı sineması izlenilenin sadece kurmaca
olduğunu seyirciye hatırlattığı gibi, bu kurgusal gerçek dünyaya kapılmamak
gerektiğine dair mesajları bünyesinde barındırır. Kimi zaman gerçeği olduğu
gibi aktarma çabasında olan modern anlatı temelli filmler, bazen bilinen
gerçekliğin de farklı algılanması gerektiğine dair öyküler sunar. Bunlardan
biri de Michelangelo Antonioni imzalı ‘Blow-Up (Cinayeti Gördüm, 1966)’
filmidir. Çalışma bu filmden hareketle, gerçekliğin kırılganlığı üzerine bir
yorum getirmeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla, ‘Blow-Up’ filmindeki göstergeler
semiyotik yöntem aracılığıyla çözümlenmiş ve gerçekliğin bozulan, yamulan,
değişen vb. yönleri üzerine bir düşünce üretilmeye çalışılmıştır. Böylece mikro
düzeyde filmsel gerçeklikten yola çıkan araştırma, makro düzeyde gerçekliğe
karşı nasıl bir bakış açısıyla yaklaşılması gerektiği ve bunda göstergelerin ne
derece etkili olduğuna dair bazı düşünceler ortaya koymaya çalışmıştır.
Pezzella, M. (2006). Sinemada Estetik. Fisun Demir (çev.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
Piaget, J. (1999). Play, Dreams and Imitation in Childhood. London: Routledge.
Savaş, H. (2003). Sinema ve Varoluşçuluk. Ankara: Altıkırkbeş Yayın.
Sözen, E. (1999). Söylem. İstanbul: Paradigma Yayınları.
Şentürk, R. (2008). Film, Gerçeklik ve Bilinç. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 159-174.
Türkoğlu, N. (2011). Psikanaliz ve Sinema Üzerine. Murat İri (der.). Sinema Araştırmaları: Kuramlar, Kavramlar, Yaklaşımlar. İstanbul: Derin Yayınları.
Wolff, J. (2000). Sanatın Toplumsal Üretimi. Ayşegül Demir (çev.). İstanbul: Özne Yayınları.
Wollen, P. (2008). Sinemada Göstergeler ve Anlam. Zafer Aracagök; Bülent Doğan (çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Yücel, H. (2013). İmgeden Yoruma. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Gültekin, G. (2018). Kırılgan Gerçeklik: Blow-Up Filminde Göstergeler ve Gerçeklik Bağı. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(3), 1711-1726.