Turizm Alanlarının Kent Kimliğine Etkisi: Denizli Kenti Örneği

Year 2020, Volume: 24 Issue: 2, 589 - 604, 21.06.2020

Veysel Dağ Sibel Mansuroğlu

Abstract

Kent kimliğini yansıtan unsurlar ait oldukları bölgenin ve bölge halkının yaşam biçimi haline gelerek kültürel, sosyal, siyasal ve ekonomik etkileşimin temel bileşenleri şekline gelmiş olmalıdır. Günümüzde özellikle turizm kentlerinde birbirine benzer bir kentleşmenin hakim olduğu görülmektedir. Kentlerin kendi doğal ve/veya kültürel özellikleri kentsel dokuya yansıyamamaktadır. Bu çalışmada ülkemizin önemli turizm bölgelerinden biri olan Pamukkale-Hierapolis Dünya Miras Alanı’nın Denizli kent kimliğine katkısı değerlendirilmiştir. Bu kapsamda kent merkezinin önemli bölgelerinden olan tarihi, kültürel ve sosyal özelliklere sahip alanları incelenmiştir. Değerlendirilen bölgelerde Pamukkale-Hierapolis Dünya Miras Alanını yansıtan herhangi bir yapısal ve/veya simgesel objenin olmadığı görülmüştür. Sonuç olarak UNESCO bildirgesinde de belirtildiği üzere Dünyadaki tüm eski kentler yalnız o ulusun malı değil, tüm insanlığın ortak malıdır bu nedenle korunması gerekir düşüncesiyle sadece yerinde koruma anlayışından ziyade, kentin sahip olduğu doğal, tarihi ve kültürel zenginliklerin kent kimliğine aktarılarak gelecek nesillere ulaştırılması hususunda kent kimliğinin oluşturulmasına katkı sağlayacak bir takım öneriler geliştirilmiştir.

Keywords

Kent kimliği, Dünya Miras Alanı, Antik kent, Pamukkale, Denizli

Supporting Institution

Pamukkale Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri (BAP)

Project Number

2019KKP105

Thanks

Teşekkür: Bu araştırmayı destekleyen Pamukkale Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri (BAP) Yönetimi Birimi’ne teşekkür ederiz (Proje No: 2019KKP105).

The Effect of Tourism Areas on Urban Identity: The Case of Denizli City

Abstract

The elements reveal the identity of city must become main components of cultural and social interaction by becoming the way of life of the region and the people they belong to. Today, a similar urbanization is seen in tourism cities. The natural and cultural characteristics of the cities do not capture on the urban fabric. In this study, the contribution of Pamukkale-Hierapolis World Heritage Site (WHS) to Denizli urban identity was evaluated. In this context, Cinar Square, Bayramyeri Square and Kaleici (Oldtown) were examined. It was observed there were no structural or symbolic objects reflecting WHS in the evaluated regions. As stated in UNESCO declaration, all the old cities in the world are not only the property of that nation, but also the common property of all humanity; therefore, it is necessary to protect them. However, conservation can become widespread by transferring the natural, historical and cultural features of the city to urban generations by transferring them to future generations. As a result, based on the values of the city, a number of suggestions developed to contribute to the formation of urban identity.

Keywords

Urban identity, World Heritage

Project Number

2019KKP105

References

• Akçakoca Akça F, 2011. Bütün Eserleri 1. Kitap Küçük Denizli Tarihi. Denizli Belediyesi Kültür Yayınları No: 07, Ege Basım, İstanbul.
• Al-Hagla KS (2010) Sustainable urban development in historical areas using the tourist trail approach: a case study of the Cultural Heritage and Urban Development (CHUD) project in Saida. Lebanon Cities 27(4): 234–248.
• Andereck KL, Valentine MK, Knopf RC and Vogt CA (2005) Residents’ perceptions of community tourism impacts. Annals of Tourism Research 32(4): 1056–1076.
• Besculides A, Lee ME and McCormick PJ (2002) Residents’ perceptions of the cultural benefits of tourism. Annals of Tourism Research 29(2): 303–319.
• Campbell S (1996). Green cities, growing cities, just cities? Urban planning and the contradictions of sustainable development. Journal of the American Planning Association 62(3): 296–312.
• Casakin H and Bernardo F (eds) (2012) The Role of Place Identity in the Perception, Understanding, and Design of Built Environments. Bentham Science Publishers, London, UK.
• Codol JP (1984) Social differentiation and non – differentiation. In The Social Dimension: Volume 1: European Developments in Social Psychology (Tajfel H (ed.)). Cambridge University Press, New York, NY, USA, pp. 314–358.
• Dağ V, Mansuroğlu S. (2018). "Pamukkale/Hierapolis dünya miras alanı’nda ziyaretçi taşıma kapasitesinin belirlenmesi", Mediterranean Agricultural Siences, vol.31, pp.107-115.
• Dağ V, Mansuroğlu S. (2017). "Korunan alanlarda çevre sorunlarının değerlendirilmesi: Pamukkale özel çevre koruma bölgesi", Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, vol.18, pp.109-120.
• Denizli İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü 2019. http://www.pamukkale.gov.tr/tr/Antik-Kentler. (Son erişim tarihi: 09.07.2019). Denizli Valiliği 2019. http://www.denizli.gov.tr/tarihce (Son erişim tarihi: 09.07.2019)
• Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü 2019. http://www.milliparklar.gov.tr/Anasayfa/istatistik.aspx?sflang=tr (Son erişim tarihi: 09.07.2019).
• Gu H and Ryan C (2008). Place attachment, identity and community impacts of tourism. Tourism Management 29(4): 637–647.
• Gülersoy Zeren, N. ve Gürler, E. (2011). Conceptual Challenges on Urban Transformation, ITU A|Z, Vol: 8 No: 1, 10-24 20111.
• Healey P (2005). Place, identity and governance: transforming discourses and practices. In Habitats: A Sense of Place, 2nd edn (Hillier J and Rooksby E (eds)). Ashgate, Aldershot, UK, pp. 189–218.
• Jepson EJ (2001). Sustainability and planning: diverse concepts and close associations. Journal of Planning Literature 15(4): 499–510.
• Kroger J (2000). Identity Development: Adolescence through Adulthood. Sage, Newcastle-upon-Tyne, UK, p. 7. Kültür ve Turizm Bakanlığı (2019). (Son erişim tarihi: 09.07.2019). http://www.kulturportali.gov.tr/turkiye/denizli/kulturenvanterisit/hierapolis-pamukkale-antik-kenti-i-ve-iii-derece-arkeolojik-sit-alani
• Lynch K, (1981).A Theory of Good City Form, MIT Press, Cambridge, MA.
• Nasser N. (2003) Planning for urban heritage places: reconciling conservation, tourism and sustainable development. Journal of Planning Literature 17(4): 467–479.
• Oktay D. (2011). Kent Kimliğine Bütüncül Bir Bakış. İdeal Kent, Mekan ve Kimlik sayı: 3, Ankara.
• Palmer A, Koenig-Lewis N and Jones LEM (2013) The effects of residents’ social identity and involvement on their advocacy of incoming tourism. Tourism Management 38: 142–151.
• Polat S (2013) Kamusal Dıs ¸ Mekanlarda Mimari Kimlig ˘i Deg ˘erlendirmek icin bir Yöntem Önerisi: Bursa-Cumhuriyet Alanı Örneg ˘i. Nilufer Belediyesi Akkilic Kutuphanesi, Bursa, Turkey (in Turkish).
• Relph E, (1976).Place and Placelessness, Pion, London,
• UNESCO (2019). United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization http://whc.unesco.org/en/list/485/ (Son erişim tarihi: 09.07.2019)
• Şahin M, Hacıömeroğlu S, Yıldız S, Biler L, Çetin B, Ketenoğlu O, Obalı O, Olgun K, Yiğit N, Kurt L, Kendir H, Gökgöz A, Çiçek M, Ergani E, Muratlı S, Güner A S, Tüzgen İ, (2010). Pamukkale Özel Çevre Koruma Bölgesi Biyolojik Çeşitliliğin Tespiti Projesi Sonuç Raporu. Çınar Mühendislik Müşavirlik ve Proje Hizmetleri Ltd. Şti., Ankara.
• Oviedo-Garcia A M, Castellanos-Verdugo M and Martin-Ruiz D (2008) Gaining residents’ support for tourism and planning. International Journal of Tourism Research 10(2): 95 –109.
• Wang S and Chen JS (2015) The influence of place identity on perceived tourism impacts. Annals of Tourism Research 52: 16 –28.
• Webster (1983). Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary. (Erişim: 09.07.2019)
• Winkler G. (1993). New Trends of Economics in Renewal of Old, Historic Towns in West Hungary, International Scientific Committee 10th General Assembly in Colombo, 30 July - 4 August 1993, Sri Lanka National Committee of ICOMOS.