İkinci Dünya Savaşı’nın hemen ardından başlayan yeni dönemde, dünyanın geri kalmış bölgelerinde ve az gelişmiş ülkelerinde görülen yoksulluk, sağlık, barınma, hızlı nüfus artışı gibi olumsuzlukların eğitim yoluyla önemli ölçüde azalacağı görüşü yaygınlaşmış, dolayısıyla, “geniş halk kitlelerinin okuma-yazma bilmeyişinin ekonomik ve sosyal gelişmeye engel olduğu” görüşü gündeme gelmiştir. Okumaz- yazmazlığı kalkınmanın önemli bir engeli olarak gören Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, bu sorunu çözmek için 1961 yılında UNESCO’yu görevlendirmiştir. UNESCO’nun o yıllarda üye devletlerden topladığı istatistiklere göre, dünyadaki okumaz-yazmaz sayısı 700 milyonu aşmaktaydı. Bunun üzerine UNESCO 1963 yılında Asya, Afrika ve Güney Amerika’da 15-50 yaş arasında okuma-yazma bilmeyen 500 milyonluk kitlenin üçte ikisine ulaşmak, yani 330 milyon kişiyi, on yılda okur-yazar hale getirmek için bir kampanyanın başlatılmasını, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’na önermiştir. Kapıpanyanın genişliği nedeniyle söz konusu öneri büyük tartışmalara yol açmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Other Fields of Education |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | January 1, 1989 |
Published in Issue | Year 1989 Volume: 22 Issue: 2 |
The content of the Journal of Faculty of Educational Sciences adopts Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License
AUJFES is licensed under CC BY-NC-ND 4.0