Türk hukukunda mirasın resmi tasfiyesi

Yıl 2013, , 761 - 818, 01.09.2013

Mehmet Kılıç

https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001725

Cited By: 4

Öz

Mirasın resmi tasfiyesi Türk/İsviçre hukuk sistemlerinde miras bırakanın ölümünden sonra geride kalan mirasçıların mirası kabul, ret ve defter tutma seçenekleri yanında başvurabilecekleri dördüncü alternatifi oluşturmaktadır. Her mirasçı, mirası ret veya resmî deftere göre kabul edeceği yerde terekenin resmî tasfiyesini isteyebilir. Bu istem, birlikte mirasçı olanlardan birinin mirası kabul etmesi hâlinde dikkate alınmamaktadır. Resmi tasfiye hâlinde mirasçılar, terekenin borçlarından sorumlu olmazlar. Diğer taraftan, mirasbırakanın alacaklarını elde edemeyeceklerinden inandırıcı sebeplerle kuşku duyan alacaklıları, istedikleri hâlde alacakları ödenmediği veya kendilerine güvence verilmediği takdirde, mirasbırakanın ölümünden ya da vasiyetnamenin açılmasından başlayarak üç ay içinde, terekenin resmî tasfiyesini isteyebilmektedirler. Aynı şekilde vasiyet alacaklıları da, haklarının korunması için gerekli önlemlerin alınmasını isteyebilirler. Resmî tasfiye, sulh mahkemesince veya atayacağı bir ya da birkaç tasfiye memuru tarafından yapılır. Resmî tasfiyeye terekenin mirasbırakanın alacaklılarından ve borçlularından, belirtilen süre içinde alacaklarını ve borçlarını bildirmeleri istenir. Resmî tasfiye, mirasbırakanın yürüyen işlerinin tamamlanmasını, borçlarının yerine getirilmesini, alacaklarının tahsilini, vasiyet borçlarının yerine getirilmesini, zorunlu olduğu takdirde mirasbırakanın haklarının ve borçlarının mahkemece tespitini ve mallarının paraya çevrilmesini kapsamaktadır. Tasfiye memuru, göreviyle ilgili işlerini sulh mahkemesinin gözetim ve denetimi altında yürütmektedir

Anahtar Kelimeler

Resmi tasfiye, tereke borçlarından sorumluluk, tereke alacaklıları, mirasın reddi, tasfiye memuru

Official Liquidation of Inheritance in Turkish Law

Öz

The official liquidation of the inheritance constitutes the fourth alternative which shall be referred to by the heirs of the legator in Turkish/Swiss law systems apart from the acceptance and rejection of the inheritance and book keeping options. Each heir may reject the inheritance or claim official liquidation of the inheritance where he/she could accept the inheritance in accordance with the official book kept. Such claim is not considered if either of the joint heirs accept the inheritance. In case of official liquidation of the inheritance, the heirs shall not be liable from the obligations of the inheritance. On the other hand, the creditors of the legator who suspect that they may not be able to acquire their receivables based on conceiving reasons, may also claim official liquidation of the inheritance within three months from the decease of the legator or the opening of the testamonial if their receivables are not paid despite that they claimed the same or if no guarantee is given in respect of the same. Likewise, the creditors of the inheritance may also claim required measures to be taken for the protection of their rights. The official liquidaiton is executed by the civil court of peace or one or more liquidators to be appointed by the civil court of peace. The official liquidation commences with the issuance of the book of the inheritance and at the same time the creditors and debtors of the legator are asked to notify their receivables and obligations. The official liquidation comprises the completion of the continuing affairs of the legator, performance of his/her liabilities, collection of his/her receivables, performance of inheritance liabilities, determination of the rights and liabilities of the legator if obligatory and realisation of the properties of the legator. The liquidator performs his/her transactions related with his/her duty under the monitoring and supervision of the civil court of peace

Anahtar Kelimeler

Official liquidation, responsibility against obligations of the inheritance, creditors of the inheritance, rejection of the inheritance, liquidator

Kaynakça

• Abt, Daniel / Weibel, Thomas. (2007). Praxiskommentar Erbrecht, Basel.
• Amstutz, Marc / Breitschmid, Peter / Furrer, Andreas. (2007). Handkommentar zum Schweizer Privatrecht, Zürich.
• Antalya, Gökhan. (2009). Miras Hukuku, İstanbul.
• Ayan, Mehmet. (2005). Miras Hukuku, 3.B., Konya.
• Ayiter, Nuşin / Kılıçoğlu, Ahmet. (1993). Miras Hukuku, 3. B., Ankara.
• Berki, Şakir. (1954). Türk Miras Hukukunun Esasları, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 11, S. 3-4, s. 174-221
• Berki, Şakir. (1976). Medeni Kanunda Miras Hukukunun Esasları (III), Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C: 3, S: 1-4, s. 125-138;
• Coquoz, R. (1951). Mirasın Reddinin Mirasın İntikali Üzerine Etkileri, (Çeviren: Jale Güral), Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Yıl: 1951, C: 8, S: 1-2, s. 685-695.
• Dural, Mustafa / Öz, Turgut. (2009). Türk Özel Hukuku, Cilt: IV, Miras Hukuku, İstanbul.
• Gençcan, Ömer Uğur. (2004). 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu, 2. Cilt (Madde 352-1030), Ankara.
• Gençcan, Ömer Uğur. (2008). Miras Hukuku, Ankara.
• Helvacı, İlhan. (2002). Eski Medeni Kanunumuzla Karşılaştırmalı Olarak Türk Medeni Kanununa Göre Mirasın Reddi (MK. m. 605 – MK. m. 618), İstanbul.
• Honsell, Heinrich / Vogt, Nedim Peter / Geisder, Thomas. (2003). Basler Kommentar zum Schweizerischen Privatrecht, Zivilgesetzbuch II, Art. 457-977 ZGB, 2. Auflage, Basel-Genf-München.
• Horozoğlu, Orçun. (2010). Mirasın Hükmen Reddi ve Sonuçları, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Özel Hukuk Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi (Basılmamış), İstanbul.
• İmre, Zahit / Erman, Hasan. (2010). Miras Hukuku, Gözden Geçirilmiş 7. B., İstanbul.
• İmre, Zahit. (1978). Türk Miras Hukuku, 4. B., İstanbul.
• İnan, Ali Naim / Ertaş, Şeref / Albaş, Hakan. (2008). İnan Türk Medeni Hukuku Miras Hukuku, 7. B., Ankara.
• İşgüzar, Hasan. (2003). Yeni Türk Medeni Kanunu’na Göre Miras Hukuku Hükümlerindeki Değişiklikler ve Yenilikler, Ankara.
• Kaçak, Nazif. (2006). Yeni İçtihatlarla Yeni Miras Hukuku, Ankara.
• Kılıçoğlu, Ahmet M. (2007). Miras Hukuku, Ankara.
• Kocayusufpaşaoğlu, Necip. (1957). En Yakın Kanuni Mirasçıların Mirası Reddetmesi, Mehaza Göre Tefsir, Mukayeseli Hukuk Araştırmaları Dergisi, Yıl: 1957, S: 1, s. 36-47.
• Kocayusufpaşaoğlu, Necip. (1978). Miras Hukuku, 2. B., İstanbul.
• Oğuzman, M. Kemal. (1984). Miras Hukuku, 3. B., İstanbul 1984.
• Özmen, İsmail. (2010). Açıklamalı-İçtihatlı-Uygulamalı Tereke Hukuku Davaları (MK. m. 575-682), Ankara.
• Öztan, Bilge. (2008). Miras Hukuku (Tablolar ve Örneklerle), 3. B., Ankara.
• Özuğur, Ali İhsan. (2005). Türk Medeni Kanunundan Önce ve Sonra Miras Hukuku, Cilt: 1, Ankara.
• Piotet, Paul. (1981). Schweizerisches Pirivatrecht, Band 4, Erbrecht, Basel und Stuttgart.
• Rüzgaresen, Cumhur/Erdem, Murat.(2011). Terekenin İflâs Hükümlerine Göre Tasfiye Sebepleri, Erzincan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. XV, S. 1-2 (2011), s. 231-254.
• Schnyder, Bernhard / Schmid, Jörg / Rumo-Jungo, Alexandra. (2009). Das Schweizerisch Zivilgesetzbuch, Schulthess.
• Serozan, Rona / Engin, Baki İlkay. (2008). Miras Hukuku, Ankara.
• Uygur, Tanju. (1979). Mirasın Tüm Mirasçılar Tarafından Reddi Halinde Hazine Hukukunun Korunması, Ankara Barosu Dergisi, Yıl: 1979, S: 1-3, s. 20-23.