6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’na göre vekâlet sözleşmesinde vekâlet verenin ücret ödeme borcu dışındaki diğer borçları

Yıl 2013, , 441 - 472, 01.06.2013

Vehbi Umut Erkan

https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001713

Cited By: 1

Öz

Türk Borçlar Kanunu (TBK)’nun 502 vd. maddelerinde düzenlenen vekâlet sözleşmesi, vekâlet veren ile vekil arasında akdedilen, vekilin vekâlet verenin menfaatine ve iradesine uygun bir sonuca yönelik işgörmeyi üstlendiği bir sözleşmedir. Vekâlet sözleşmesinde vekilin üstlendiği işgörme borcu belli bir süre kısıtlaması olmaksızın görülür ve sonucun gerçekleşmemesi rizikosu da vekilin üzerinde değildir. Vekâlet sözleşmesi, hukuki niteliği itibariyle sürekli borç ilişkisi doğuran, rızai bir sözleşme olup; ücretin vekâlet sözleşmesinin zorunlu bir unsuru olmaması nedeniyle vekâlet sözleşmesi, eksik iki tarafa borç yükleyen bir sözleşmedir. Tarafların sözleşmede ücret kararlaştırmaları durumunda ise vekâlet sözleşmesi, tam iki tarafa borç yükleyen sözleşme halini alır. Bu açıdan vekâlet sözleşmesi, yapısı gereği diğer işgörme sözleşmelerinden ayrılmaktadır. Bu anlamda olmak üzere inceleme konumuzu vekâlet sözleşmesinde vekâlet verenin borçları oluşturmaktadır. Ancak vekâlet verenin, kararlaştırılması şartıyla, vekâlet sözleşmesinden doğabilecek olan ücret ödeme borcu çalışmamızın kapsamı dışında yer almaktadır

Anahtar Kelimeler

Vekâlet sözleşmesi, vekâlet verenin borçları, gider, avans, borçtan kurtarma

The Obligations of the Principal Excluding the Obligation of Payment the Fee, within the context of Proxy Contracts According to the Turkish Code of

Öz

Proxy contracts, are regulated as freelance contracts under articles 502514 of the Turkish Code of Obligations, are concluded between a principal and a proxy holder, in which the holder undertakes a certain activity that is for the benefit of the principal. There is no set time condition for the performance of the activity and the proxy holder does not assume the risk of performance. Proxy contracts produce a continuous relation based on consent and where the fee is not an essential aspect of the contract, the obligations could be asymetrical. However, in the case where the parties negotiated on a spesific fee, the obligations of the parties must be symetrical. The scope of this article involves the obligations of the principal within proxy contracts, excluding the matter of the obligation of the principal for the payment of the fee

Anahtar Kelimeler

Proxy contracts, obligations od principal, charge, advanced pays, discharge

Kaynakça

• Akıncı, Şahin (2004).Vekâlet Sözleşmesinin Sona Ermesi. Konya.
• Akipek, Şebnem/ Küçükgüngör, Erkan (2002). Sözleşmeler Rehberi. Ankara.
• Akipek, Şebnem (2003). Alt Vekâlet. Ankara.
• Aral, Fahrettin/ Ayrancı, Hasan (2012). 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’na Göre Hazırlanmış Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri (9. bs). Ankara.
• Başpınar, Veysel (2004). Vekilin Özen Borcundan Doğan Sorumluluğu. Ankara.
• Becker, Herman (1934). Kommentar zum Schweizerischen Zivilgesetzbuch, Band IV, Obligationenrecht II, Die einzelnen Vertragsverhältnise, OR Art. 184- 551. Bern.
• Berki, Şakir (1973). Borçlar Hukuku Özel Hükümler. Ankara.
• Bilge, Necip (1971). Borçlar Hukuku Özel Borç Münasebetleri. Ankara. Fellmann, Walter (1992). Berner Kommentar Band VI Das Obligationenrecht, 2. Abteilung: Die einzelnen Vertragsverhältnisse, 4. Teilband: Der einfache Auftrag Art. 394- 406. Bern.
• Gautschi, Georg (1971). Berner Kommentar, Bd.IV, Das Obligationenrecht; 2. Abteilung: Die einzelnen Vertragsverhältnisse, 4. Teilband: Der einfache Auftrag Art. 394- 406. Bern.
• Gehrer, Carole/ Giger, Gion (2007). Handkommentar zum Schweizer Privatrecht. Zürich.
• Gümüş, Mustafa Alper (2012). Borçlar Hukuku Özel Hükümler Cilt II. İstanbul.
• Güner, Semih (2007). Avukatlık Hukuku. Ankara.
• Hatemi, Hüseyin/ Rona, Serozan/ Arpacı, Abdülkadir (1992). Borçlar Hukuku Özel Bölüm. İstanbul.
• Hofstetter, Josef (2000). Schweizerisches Privatrecht VII/ 6, Der Auftrag und die Geschäftsführung ohne Auftrag. Basel.
• Huguenin, Claire (2002). Obligationenrecht Besonderer Teil. Zürich.
• Karahasan, Mustafa Reşit (2002). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri C.2. İstanbul. Oser, Hugo/
• Schönenberger, Wilhem
• Schweizerischen Zivilgesetzbuch, Das Obligationenrecht V. Band, 2.
• Teil OR Art. 184- 418, (2. Auf). Zürich. (1936). Kommentar zum
• Özkaya, Eraslan (1997). Vekâlet Sözleşmesi ve Kötüye Kullanılması. Ankara.
• Sarı, Suat (2004). Vekâlet Sözleşmesinin Tek Taraflı Olarak Sona Erdirilmesi. İstanbul.
• Schmid, Jörg/ Stöcki, Hubert (2010). Schweizerisches Obligationenrecht Besonderer Teil. Zürich.
• Tandoğan, Haluk (1987). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri C.2. Ankara.
• Uygur, Turgut (2003). Açıklamalı- İçtihatlı Borçlar Kanunu, Sorumluluk ve Tazminat Hukuku C.7. Ankara.
• von Tuhr, Andreas/ Peter, Hans (1974). Allgemeiner Teil des Schweizerischen Obligationenrecht Band II. Zürich.
• Weber, H. Rolf (2003). Basler Kommentar zum Schweizerischen Privatrecht, Obligationenrecht OR Art. 1- 529. Basel- Genf- München.
• Yalçınduran, Türker (2007). Vekalet Sözleşmesinde Ücret (2. bs). Ankara.
• Yavuz, Cevdet (2007). Türk Borçlar Hukuku Özel Hükümler (7. bs). İstanbul.
• Zevkliler, Aydın/ Gökyayla, K. Emre (2010). Borçlar Hukuku Özel Borç ilişkileri (11. bs). Ankara.
• http://www.bger.ch/index/juridiction/jurisdiction-inherit- template/jurisdiction-recht/jurisdiction-recht-leitentscheide1954- direct.htm
• http://www.servat.unibe.ch/dfr/dfr_bge05.html www.kazanci.com.tr www.legalbank.net