Aldatılan eş tarafından üçüncü kişiye yöneltilen manevî tazminat taleplerinde hukuka aykırılık unsuru

Yıl 2016, Cilt: 65 Sayı: 3, 687 - 722, 01.09.2016

H. Reyhan Demircioğlu

https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001822

Cited By: 4

Öz

Türk hukukunda evli kişiler arasındaki cinsel sadakat yükümlülüğünün ihlâline bağlanmış bazı sonuçlar mevcuttur. Bu tür bir yükümlülüğe aykırı olarak, sadakatsizliğe uğrayan, yaygın ifadesiyle “aldatılan eşin”, sözkonusu fiile iştirak eden üçüncü kişiye karşı manevî tazminat talep edip edemeyeceği ise gerek yargı uygulaması gerek doktrinde tartışmalıdır. Konu, Yargıtay’ın son zamanlarda verdiği çelişkili kararlar ile tekrar güncel hale gelmiştir. Bu çalışmanın amacı, böyle bir tazminat talebinin kabul edilebilirliğine veya edilemezliğine dair ulaşılacak fikrin dayanabileceği teorik temelleri ortaya koymaktır

Anahtar Kelimeler

sadakat yükümlülüğü, aldatılan eş, öteki kadın tazminatı, üçüncü kişiye karşı manevî tazminat talebi

The Element of “Contraduction to Law” in the Requests Of Non-Pecuniary Damages Directed to the Third Parties by the Cheated Spouse

Öz

In Turkish law, there are some consequences linked with the violation of sexual fidelity obligation between the married persons. It’s controversial in the trial practices and doctrine points that if person facing with such infidelity or with common usage "cheated spouse" might claim nonpecuniary damages against third person within the said relation or not. The subject became a current issue again together with controversial decisions recently given by Court of Appeals. Purpose of this paper is to put forward the theoretical bases the jurisdiction will hold on acceptance or rejection of such claims for damages

Anahtar Kelimeler

fidelity obligation, cheated spouse, other woman compensation, claim for non-pecuniary damages against third person

Kaynakça

• ABİK Yıldız, “Normun Koruma Amacı Teorisi”, AÜHFD 2010, C. 59, S. 3, s. 345 – 448.
• AKINTÜRK Turgut / ATEŞ KARAMAN Derya, Türk Medeni Hukuku C. II (Aile Hukuku), İstanbul 2010 (12. Bs.), Beta Yayınları.
• AKİPEK Jale / AKINTÜRK Turgut / ATEŞ KARAMAN Derya, Türk Medeni Hukuku C. I (Başlangıç Hükümleri – Kişiler Hukuku), İstanbul 2011 (8. Bs.), Beta Yayınları.
• ÇAĞLAYAN AKSOY Pınar, Hukuka ve Ahlâka Aykırılık Unsurları Çerçevesinde Salt Malvarlığı Zararlarının Tazmini, İstanbul 2016, Oniki Levha Yayınları.
• ÇAKIRCA Seda İrem, Türk Sorumluluk Hukukunda Yansıma Zarar, İstanbul 2012, Vedat Kitapçılık.
• DAVRAN Cahit, “Ahlâka Aykırılık Sebebiyle Mes’uliyet”, İBD Haziran 1955, C. XXIX, S. 6, s. 268 – 286.
• DEMİRCİOĞLU Huriye Reyhan, Güven Esası Uyarınca Sözleşme Görüşmelerindeki Kusurlu Davranıştan Doğan Sorumluluk (Culpa in Contrahendo Sorumluluğu), Ankara 2009, Yetkin Yayınları.
• DURAL Mustafa / ÖĞÜZ Tufan / GÜMÜŞ M. Alper, Türk Özel Hukuku C. III (Aile Hukuku), İstanbul 2016 (15. Bs.), Filiz Kitabevi.
• EREN Fikret, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara 2015 (18. Bs.), Yetkin Yayınları100.
• EREN Fikret, “Hukuka Aykırılık Bağı veya Normun Koruma Amacı Teorisi”, Mahmut Koloğlu’na 70. Yaş Armağanı, Ankara 1975, s. 461 – 491.
• ERLÜLE Fulya, Türk Borçlar Kanunu’na Göre Bedensel Bütünlüğün İhlalinde Manevî Tazminat, Ankara 2015 (2. Bs.), Seçkin Yayınevi.
• FRANKO Nisim, Şeref ve Haysiyete Tecavüzden Doğan Manevî Zararın Tazmini, Ankara 1973, Doruk Kitap ve Yayınevi.
• GENÇ ARIDEMİR Arzu, Sözleşmeye Aykırılıktan Doğan Manevî Tazminat, İstanbul 2008, Oniki Levha Yayıncılık.
• GÜMÜŞ M. Alper, Teoride ve Uygulamada Evliliğin Genel Hükümleri ve Mal Rejimleri (TMK m. 185 – 281), İstanbul 2008, Vedat Kitapçılık.
• HAAS Raphaël, Die Einwilligung in eine Persönlichkeitsverletzung nach Art. 28 Abs. 2 ZGB, Zürich/Basel/Gelf 2007, Schulthess.
• HATEMİ Hüseyin / GÖKYAYLA K. Emre, Borçlar Hukuku Genel Bölüm, İstanbul 2012 (2. Bs.), Vedat Kitapçılık.
• HATEMİ Hüseyin / SEROZAN Rona, Aile Hukuku, İstanbul 1993, Filiz Kitabevi.
• HAUSHEER Heinz / REUSSER Ruth / GEİSER Thomas, Berner Kommentar, Band II (Das Familienrecht), Abteilung 1, Teilband 2, Art. 159 ZGB Bern 1999 (1. Auflage), Staempfli Verlag AG.
• HELVACI Serap, Türk ve İsviçre Hukuklarında Kişilik Hakkını Koruyucu Davalar, İstanbul 2001, Beta Yayınları.
• İNCEOĞLU Murat, Yargıtay Kararları Işığında Sözleşmeye Aykırılıktan Doğan Manevî Tazminat Talepleri, BATİDER 2008 Aralık, C. XXIV, S. 4. s. 77 – 121.
• KANETİ Selim, Haksız Fiilde Hukuka Aykırılık Unsuru, İstanbul 2007, Kazancı Yayınları.
• KESKİN A. Dilşad, Objektif Manevî Zarar Teorisi Açısından Manevî Tazminat, Ankara 2016, Yetkin Kitabevi.
• KILIÇOĞLU Ahmet M., Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara 2011 (14. Bs.), Turhan Kitabevi101.
• KILIÇOĞLU Ahmet M., Şeref Haysiyet ve Özel Yaşama Basın Yoluyla Saldırılardan Hukuksal Sorumluluk, Ankara 2008, Turhan Kitabevi.
• KIRCA Çiğdem, “Manevî Tazminatın Fonksiyonu ve Niteliği”, YD 1999, C. XXV, S. 3, s. 242 – 270.
• KOCAYUSUFPAŞAOĞLU Necip, “Kişilik Haklarını Koruyan Manevî Tazminat Davasına İlişkin Yeni Gelişmeler (MK 24, BK 49), Sorumluluk Hukukunun Güncel Sorunları Sorumluluk Hukukundaki Yeni Gelişmeler Sempozyumu I (Ankara 21 - 22 Ekim 1977), İstanbul 1980, s. 141- 180.
• KÖTZ Hein / WAGNER Gerhard, Deliktsrecht, München 2006, (10. Auflage), Luchterhand Verlag.
• OĞUZMAN M. Kemal / ÖZ M. Turgut, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, C. II, İstanbul 2013 (10. Bs.), Vedat Kitapçılık.
• OĞUZMAN M. Kemal / SELİÇİ Özer / OKTAY - ÖZDEMİR Saibe, Kişiler Hukuku, İstanbul 2009 (15. Bs.), Filiz Kitabevi.
• ÖZEL Çağlar, “Sözleşme Dışı Sorumlulukta Yansıma Zarar ve Giderimine İlişkin Bazı Düşünceler”, AÜHFD 2001, C. 50, S. 4, s. 81-106.
• ÖZTAN Bilge, Aile Hukuku, Ankara 2015 (6. Bs.), Turhan Kitabevi.
• TANDOĞAN Haluk, Türk Mes’uliyet Hukuku, Ankara 1961, Ankara Hukuk Fakültesi Yayınları.
• SEROZAN Rona, “Evlilik Birliğinde Sadakat Yükümüne Aykırılıktan Ötürü Tazminat Talebine Yer Olabilir mi?”, İKÜHFD Ocak 2016, Prof. Dr. Turhan Esener’e Armağan Özel Sayısı, C. XV, S. 1, s. 451 - 458.
• SONNS Stefan (çev. ÜLKÜCÜ Nimet), “Scheidung in der Schweiz (İsviçre’de Boşanma)”, ABD 1968, S. 3, s. 426 - 436.
• ÜNAL Mehmet, “Manevî Tazminat ve Bu Tazminat Çeşidinde Kusurun Rolü”, AÜHFD 1981, C. XXXV, S. 1 – 4, s. 397 – 437.