Abstract
Alman hukukunda 1877 yılında kabul edilen Usul Yasası ile yasa yolları sınırlı sayıda düzenlenmeye çalışılmıştır. Alman hukukunda istinaf, temyiz ve şikâyet olmak üzere üç yasa yolu mevcuttur. Bunların yanı sıra hem nihai olan hem de nihai olmayan kararlara karşı gidilebilen hukuki çareler öngörülmüştür. Yasa koyucu bu hukuki çareleri tüketici biçimde saymaya çalışmıştır. Buna rağmen, mahkemeler uzun zamandan beri bir yandan mevcut hukuki çareleri genişletmiş öte yandan yeni hukuki çareler kabul etmişlerdir. Bu gelişimi göz önünde bulunduran yasa koyucu, medeni yargılama hukukundaki hukuki çare imkânlarını sınırlandırmak zorunda kalmıştır. Yasa koyucu bu sınırlandırmayı özellikle temyiz yoluna ilişkin olarak gerçekleştirmiştir
Abstract
It has been tried to regulate the legal remedies according to the principle of numerus clausus with the Civil Procedure Law enacted in 1877 in German law. There exist three legal remedies in German law which are appeal, cassation and objection. In addition to these, legal remedies have been stipulated which may be recoursed against both final and provisional judgments. The legislator has attempted to count these legal remedies according to the principle of numerus clausus. However courts have enlarged the means of legal remedies on the one hand and have adopted new legal remedies on the other hand for a long time. The legislator has had to limit the legal remedies in civil procedure law by taking this development into consideration. The legislator has implemented this limitation especially regarding the cassation
Details
| Other ID | JA72YA64KC |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | March 1, 2013 |
| Submission Date | March 1, 2013 |
| Published in Issue | Year 2013 Volume: 62 Issue: 1 |