11./17. yüzyıl Osmanlı alimi ve bürokratı olan Beyāżīzāde Aḥmed Efendi’nin, biri Muḥyīddīn el-Ḳuraşī’nin el-Cevāhiru’l-Muḍiyye’si diğeri de Muṣliḥuddīn el-Amāsī’nin Maḫzenu’l-Fıḳh’ı olmak üzere iki yazma eser nüshasının vikaye ve zahriye sayfalarına not ettiği fuḳahāʾ-i Rūm’a dair listeleri bu yazının konusunu oluşturmaktadır. Beyāżīzāde’nin gözünden Anadolu fıkıh geleneğinin nasıl okunduğunu gösteren bu listeler, her bir yazma eser nüshasının kendine özgü olarak değerlendirilmesi gerektiği gerçeğini teyit etmektedir. Beyāżīzāde; 8./14. ve 12./18. yüzyıllar arasında yaşamış, Rūmī nispesi taşıyan, Ḥanefīliğe mensup ve Ḥanefī fıkhında eser yazmış kimseleri listelemeye çalışmış, bu kapsamda toplamda altmışa yakın kişiye listelerinde yer vermiştir. Listelerde benzer isimleri zikretmiş olsa da bunları geç-erken dönem, meşhur olup olmama, eser yazıp yazmama, muhakkik alim olup olmama gibi değişkenlere göre farklı şekillerde sınıflamıştır. Listelerin en dikkat çekici özelliği, Beyāżīzāde’nin fakihleri Rūmī kimlik temelinde sunmasıdır; bu haliyle listeler, aynı zamanda onun bu kimliği nasıl algıladığına dair de anlamlı bir resim ortaya koymaktadır. Bu makalede, ilkin listelerin Beyāżīzāde’ye aidiyetini ele aldım ve listelerin oluşturulmasının ardında yatan muhtemel saikler hakkında öngörülerde bulundum. Beyāżīzāde’nin, orijinalinde her birini ayrı bir metin olarak yazdığı listeleri tablolara dönüştürdüm ve kendisinin verdiği bilgileri korudum. Dipnotlarda, listelerdeki isimlere dair verdiği Beyāżīzāde’nin bilgilerin doğruluğuna ilişkin tamamlayıcı mahiyette değerlendirmelerde bulundum. Son başlıkta, listelere dahil ettiği ya da etmediği isimleri dikkate almak suretiyle Beyāżīzāde’nin listeleri oluştururken gözettiği belirli kriterleri tespit etmeye çalıştım. Sonuç bölümünde ise ana hatlarıyla Beyāżīzāde’nin zihin dünyasında Rūm/Rūmī kavramlarının neye karşılık geliyor olabileceğini tartıştım.
The subject of this article is the four lists of fuqaḥāʾ al-Rūm recorded by the 11th/17th century Ottoman scholar and bureaucrat Bayāḍīzāda Aḥmad Efendi in the wiqāya and ẓahriyya pages of two manuscripts. One of these two works is Muḥyī al-Dīn al-Qurashī’s al-Jawāhir al-Muḍiyya and the other is Muṣliḥ al-Dīn al-Amāsī’s Makhzan al-Fiqh. These lists, which show how the Anatolian fiqh tradition was read by Bayāḍīzāda, confirm the fact that each and every single manuscript is unique. Bayāḍīzāda attempted to list fuqahāʾ who lived between the 8th/14th and 12th/18th centuries, bore the Rūmī identity, belonged to the Ḥanafīsm, and wrote works on Ḥanafī fiqh, and accordingly, he included nearly sixty names in his lists. Although he mentioned similar names in the lists, he classified them according to variables such as whether they lived in earlier or later periods, whether they were famous, whether they compiled works, whether they were verifier scholars. The most striking feature of the lists is Bayāḍīzāda’s presentation of the fuqahāʾ on the basis of Rūmī identity. The lists provide a considerable picture of how he perceived this identity. In the article, I have first examined the attribution of the lists to Bayāḍīzāda and made some predictions about the motives behind their composition. I have converted the lists, each of which Bayāḍīzāda originally prepared as a separate text, into tables and preserved the information he provided. I have in the footnotes made complementary evaluations regarding the accuracy of the information provided by Bayāḍīzāda. Under the last heading, taking into account the names that Bayāḍīzāda included or omitted from the lists, I have tried to identify the specific criteria that he observed while compiling the lists. In the concluding part, I have discussed what the terms Rūm/Rūmī might have meant in Bayāḍīzāda’s mind.
Bayāḍīzāda Ottoman Fiqh Fuqahāʾ ʿUlamāʾ Ḥanafism Manuscript Notes.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | May 31, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 |