Research Article
BibTex RIS Cite

ÇEVRE VE ETİK İLİŞKİSİNİN EĞİTİM FELSEFESİ BAKIMINDAN SORUNSALLAŞTIRILMASI

Year 2020, Volume: 7 Issue: 1, 75 - 98, 31.12.2020

Abstract

Çevre kirliliği, doğanın fiziksel unsurlarını ve ekolojik dengeyi ciddi boyutlarda etkilemektedir. Bu durum, çevre meselesinin birçok bilim alanı tarafından sorunsallaştırılmasını gerekli hale getirmiştir. Çevre sorunlarına yönelik olarak bilimin farklı disiplerinden öneriler ve formüller bulunmaktadır. Bu disiplinlerden bir tanesi de eğitim felsefesidir. Çevre ve etik meselesini eğitim felsefesi açısından irdelemek için çevre sorunlarının nedenlerine de dikkat çekmek gerekir. Bu çalışmada, mevcut çevre sorunları karşısında eğitim felsefesinin bakış açısı göz önünde bulundurularak çevre ve etik konusu incelenmektedir. Bu makalede, dokümantasyon yöntemi kullanılarak daha önce yapılan araştırmaların ve istatistiklerin verilerinden de yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular; doğa, ekoloji, değer ve eğitim felsefesi çerçevesinde incelenmiştir. Ayrıca çevre bilinci ve etik ilişkisi, günümüzde eğitim ve doğa haklarının önemi bakımından gündeme getirilmiştir. Bu makalede, bütün bu konular tartışılarak çözüm önerilerinde bulunulmaktadır.

Supporting Institution

Bingöl Üniversitesi

References

  • Akyüz, E. (2015). Çevre Sorunları ve İnsan Hakları İlişkisi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(15), 427-436.
  • Akyüz, E. (2020). Çevre Biliminin ABC'si: Yeni Başlayanlar İçin Çevre Sorunları ve Politikaları. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Akyüz, E. (2020). Çevre Sorunlarında Bİlinmeyen 100 Bilimsel Gerçek. Ankara: Astana Yayınları.
  • Akyüz, E. (2020). Dünyayı Kurtar: Temiz Çevrenin Bilimsel Sırları. Ankara: ASTANA Yayınları.
  • Attfield, R. (2014). Environmental ethics: An overview for the twenty-first century. John Wiley & Sons. Beck, U. (1992). Risk society: Towards a new modernity. SAGE.
  • Bozlağan, R. (2004), “Birleşmiş Milletler Uygulamaları ve Yerel Yönetimler” Öneri C.6.S.22, Haziran, 229-235. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/940714
  • Cevizci, A. (2000), Felsefe Sözlüğü, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • Gökberk, M. (2010), Felsefe Tarihi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Gül, F. (2013), “İnsan–Doğa İlişkisi Bağlamında Çevre Sorunları ve Felsefe” Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 14, 17-21. http://www.journalagent.com/pausbed/pdfs/PAUSBED_6_14_17_21.pdf
  • Hill, M. K. (2020). Understanding environmental pollution. Cambridge University Press.
  • Hopke, P. K. (2009). Contemporary threats and air pollution. Atmospheric Environment, 43(1), 87-93.
  • Kayhan, A. K. (2013), “Birleşmiş Milletler Çevre Programı Üzerine Bir İnceleme” Public and Private International Law, Volume: 33, Issue: 1, 61-90
  • Keller, D. R. (Ed.). (2010). Environmental ethics: The big questions. John Wiley & Sons.
  • Kılıç, S. (2008), Çevre Etiği Ortaya Çıkışı, Gelişimi ve Sonuçları, Ankara: Orion Kitabevi.
  • Kuçuradi, İ. (2006), Etik, Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları.
  • Lıght, Andrew, (2002), Contemporary Environmental Ethics From Metaethics To Public Philosophy, Vol.33, No. 4 July. Mani, M., & Wheeler, D. (1998). In search of pollution havens? Dirty industry in the world economy, 1960 to 1995. The Journal of Environment & Development, 7(3), 215-247.
  • Mengüşoğlu, T. (2017), Felsefeye Giriş Ankara: Doğubatı Yayınları.
  • Minteer, B. (2011). Refounding environmental ethics: pragmatism, principle, and practice. Temple University Press.
  • Nutku, U. (1999), “Doğa-İnsan Bağının Yeniden Üretilmesi İçin Üç İlke”, Ekoloji Felsefesi ve Etiği, Felsefelogos,Sayı: 6, İstanbul: Bulut Yayınları, 20-34.
  • Nutku, U. (2011), Gezgin Felsefe, Adana: Baştuğlar Matbaacılık.
  • Özdemir, İ. (2020). https://uskudar.edu.tr/tr/icerik/5071/prof-dr-ibrahim-ozdemir-cevre-icin-simdi-degisme-zamani (e.t. Mart 2020)
  • Özkan, S. (2019), Türk Eğitim Tarihi, Ankara: Nobel Yayınları.
  • Steg, L. & Berg, A. E. Van Den, & Groot, J. I. M, (2015), Çevre Psikolojisi, (Çev. Lütfiye Kaya Cicerali & Eyyüb Ensari Cicerali), Ankara: Nobel.
  • Taylor, P. W. (2011). Respect for nature: A theory of environmental ethics. Princeton University Press.
  • Vesilind, P. A., Peirce, J. J., & Weiner, R. F. (2013). Environmental pollution and control. Elsevier.
  • Wheatley, M., J. (2003). Birbirimize Dönmek, Geleceğe Dönük Umudu Yeniden Tesis Etmek İçin Basit Konuşmalar, (Çev. Murat Abus), İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Year 2020, Volume: 7 Issue: 1, 75 - 98, 31.12.2020

Abstract

References

  • Akyüz, E. (2015). Çevre Sorunları ve İnsan Hakları İlişkisi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(15), 427-436.
  • Akyüz, E. (2020). Çevre Biliminin ABC'si: Yeni Başlayanlar İçin Çevre Sorunları ve Politikaları. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Akyüz, E. (2020). Çevre Sorunlarında Bİlinmeyen 100 Bilimsel Gerçek. Ankara: Astana Yayınları.
  • Akyüz, E. (2020). Dünyayı Kurtar: Temiz Çevrenin Bilimsel Sırları. Ankara: ASTANA Yayınları.
  • Attfield, R. (2014). Environmental ethics: An overview for the twenty-first century. John Wiley & Sons. Beck, U. (1992). Risk society: Towards a new modernity. SAGE.
  • Bozlağan, R. (2004), “Birleşmiş Milletler Uygulamaları ve Yerel Yönetimler” Öneri C.6.S.22, Haziran, 229-235. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/940714
  • Cevizci, A. (2000), Felsefe Sözlüğü, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • Gökberk, M. (2010), Felsefe Tarihi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Gül, F. (2013), “İnsan–Doğa İlişkisi Bağlamında Çevre Sorunları ve Felsefe” Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 14, 17-21. http://www.journalagent.com/pausbed/pdfs/PAUSBED_6_14_17_21.pdf
  • Hill, M. K. (2020). Understanding environmental pollution. Cambridge University Press.
  • Hopke, P. K. (2009). Contemporary threats and air pollution. Atmospheric Environment, 43(1), 87-93.
  • Kayhan, A. K. (2013), “Birleşmiş Milletler Çevre Programı Üzerine Bir İnceleme” Public and Private International Law, Volume: 33, Issue: 1, 61-90
  • Keller, D. R. (Ed.). (2010). Environmental ethics: The big questions. John Wiley & Sons.
  • Kılıç, S. (2008), Çevre Etiği Ortaya Çıkışı, Gelişimi ve Sonuçları, Ankara: Orion Kitabevi.
  • Kuçuradi, İ. (2006), Etik, Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları.
  • Lıght, Andrew, (2002), Contemporary Environmental Ethics From Metaethics To Public Philosophy, Vol.33, No. 4 July. Mani, M., & Wheeler, D. (1998). In search of pollution havens? Dirty industry in the world economy, 1960 to 1995. The Journal of Environment & Development, 7(3), 215-247.
  • Mengüşoğlu, T. (2017), Felsefeye Giriş Ankara: Doğubatı Yayınları.
  • Minteer, B. (2011). Refounding environmental ethics: pragmatism, principle, and practice. Temple University Press.
  • Nutku, U. (1999), “Doğa-İnsan Bağının Yeniden Üretilmesi İçin Üç İlke”, Ekoloji Felsefesi ve Etiği, Felsefelogos,Sayı: 6, İstanbul: Bulut Yayınları, 20-34.
  • Nutku, U. (2011), Gezgin Felsefe, Adana: Baştuğlar Matbaacılık.
  • Özdemir, İ. (2020). https://uskudar.edu.tr/tr/icerik/5071/prof-dr-ibrahim-ozdemir-cevre-icin-simdi-degisme-zamani (e.t. Mart 2020)
  • Özkan, S. (2019), Türk Eğitim Tarihi, Ankara: Nobel Yayınları.
  • Steg, L. & Berg, A. E. Van Den, & Groot, J. I. M, (2015), Çevre Psikolojisi, (Çev. Lütfiye Kaya Cicerali & Eyyüb Ensari Cicerali), Ankara: Nobel.
  • Taylor, P. W. (2011). Respect for nature: A theory of environmental ethics. Princeton University Press.
  • Vesilind, P. A., Peirce, J. J., & Weiner, R. F. (2013). Environmental pollution and control. Elsevier.
  • Wheatley, M., J. (2003). Birbirimize Dönmek, Geleceğe Dönük Umudu Yeniden Tesis Etmek İçin Basit Konuşmalar, (Çev. Murat Abus), İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
There are 26 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Articles
Authors

Ahmet Alkayış

Publication Date December 31, 2020
Submission Date December 8, 2020
Published in Issue Year 2020 Volume: 7 Issue: 1

Cite

APA Alkayış, A. (2020). ÇEVRE VE ETİK İLİŞKİSİNİN EĞİTİM FELSEFESİ BAKIMINDAN SORUNSALLAŞTIRILMASI. Bingöl Araştırmaları Dergisi, 7(1), 75-98.

17434