Batı Trakya Türklerinin Anadillerine ve Kültürlerine Karşı Tutumları

Year 2014, Issue: 70, 283 - 308, 01.06.2014

Kadir Yalınkılıç Kutlay Yağmur

Abstract

Birinci araştırmacının Gümülcine ve İskeçe’de yürüttüğü saha çalışması sonucunda derlenen niteliksel ve niceliksel verilere dayalı bulgular bu makalede sunulacaktır. Çalışmanın kuramsal çerçevesini etnik dil ve kimlik sürdürümü kuramı (Edwards 1992) ve kültürel kimlik değişimi kuramı (Berry 1997) oluşturmaktadır. Uygulanan etnik dilsel canlılık, dil kullanımı ve kültürel aidiyet anketini 70 kadın ve 78 erkek olmak üzere toplam 148 katılımcı doldurmuştur. Bu makalede etnik aidiyet, dinî kimlik ve dil kullanımına ilişkin veriler sunulmaktadır. Batı Trakya Türkleri arasında anadilinin kullanımı, tercihi, dil tutumları ve aidiyet anketi sonuçlarına göre anadilinin ve kültürün sürdürümü konusunda Türk toplumu ciddi bir kararlılık içindedir. Alınan sonuçlara göre Batı Trakya Türklerinin günlük yaşamlarında Türkçe yaygın olarak kullanılmaktadır. Buna karşılık iki dilliliğinin öneminin farkında olan Türk toplumu bilinçli bir tercihle günlük yaşamlarında Yunanca da kullanmaktadır. Türkçenin Batı Trakya Türklerinin duygu dili olduğu kesin bir şekilde tanıtlanmıştır. Yunan devletinin tezlerinin ve yaptırımlarının aksine Batı Trakya Türkleri kendilerini Türk kimlikleriyle tanımlamakta ve “dinî cemaat” nitelemesinin mevcut aidiyet durumunu yansıtmadığı anlaşılmaktadır

Keywords

Batı Trakya Türkleri, dilsel ve kültürel sürdürüm, Yunanistan’da Türk kimliği, dilsel eritme politikaları, dil ve kimlik

The Attitudes of Turks in Western Thrace toward their Mother Tongue and Culture

Abstract

The findings of the quantitative and qualitative data, collected by the first researcher in Western Thrace among Turkish speakers, are presented in this paper. The conceptual framework of the study is based on earlier studies on ethnolinguistic vitality theory (Giles et.al. 1977) and language maintenance and shift (Edwards 1992) as well as acculturation theory (Berry 1997). Subjective ethnolinguistic vitality questionnaire was administered to a total of 148 (70 female and 78 male) informants. In this article, the findings related to ethnic identification, religious identity and language use are presented. According to the findings of language use, choice and ethnic identification questionnaire, Turkish community demonstrates a high level of determination in maintaining its ethnic language and ethnic identity. According to the survey results, Turkish community uses Turkish in daily life in a number of domains. Turkish is available and omnipresent in their lives. Besides, the community members value bilingualism and use both languages in their daily interactions with different interlocutors. As firmly established in this study, Turkish is the language of emotional expression for community members. As opposed to Greek government’s persistent ideological claims and policies, Turkish community members define themselves based on their Turkish ethnic identity as opposed to religious identity. Greek government’s imposition of ‘religious community’ does not find much support among the Turkish entity in Western Thrace.

Keywords

Turks in Western Thrace, language maintenance and shift, Turkish identity in Greece, linguistic assimilation policies, language and identity

References

• Anagnostou, Dia (2001). “Breaking the Cyle of Nationalism: The EU Regional Policy and the Minority of Western Thrace. Greece”. South European Society & Politics 6 (1): 99-124.
• Berry, J. W. (1997). “Immigration, acculturation and adaptation”. Applied Psychology: An International Review 46: 5-68.
• Borou, Christina (2009). “The Muslim Minority of Western Thrace in Greece: An Internal Positive or an Internal Negative “Other”?” Journal of Muslim Minority Affairs 29 (1): 5-26.
• Dragonas, Thalia ve Anna Frangoudakie (2006). “Educating the Muslim Minority in Western Thrace”. Islam and Christian–Muslim Relations 17 (1): 21–41.
• Edwards, J. (1992) “Sociopolitical aspects of language maintenance and loss: towards a typology of minority language situations”. Maintenance and Loss of Minority Languages. Ed. W. Fase, K. Jaspaert, & S. Kroon. Amsterdam: John Benjamins Publishing Co. 37-54.
• Giles, H., R.Y. Bourhis ve D. M. Taylor (1977). “Toward a theory of language in ethnic group relations”. Language, Ethnicity and Intergroup Relations. Ed. H. Giles. London: Academic Press.
• Hannam, Sara ve Evagelia Papathanasiou (2012). “Yunanistan”. Dil Zengini Avrupa: Avrupa’da Çokdilli Politika ve Uygulama Eğilimleri. Ed. Guus Extra & Kutlay Yağmur. Cambridge: Cambridge University Press. 133-139.
• Redfield, R., R. Linton ve M. Herskovits (1936). “Memorandum on the study of acculturation”. American Anthropologist 38: 149-152.
• Yağmur, Kutlay (1997). First Language Attrition among Turkish Speakers in Sydney. Tilburg, the Netherlands: Tilburg University Press.
• Yağmur, Kutlay ve F. J. R. van de Vijver (2012). “Acculturationand Language Orientations of TurkishImmigrants in Australia, France,Germany, andtheNetherlands”. Journal of Cross-CulturalPsychology 43 (7): 1110-1130.