An Analysis of the Therapy Scenes in Bir Başkadır in Terms of the Therapeutic Alliance through the Lens of Relational Psychoanalysis and Cultural Sensitivity

Year 2025, Volume: 8 Issue: 15, 115 - 126, 31.01.2025

Ramazan Yılmaz

https://doi.org/10.56955/bpd.1560707

Abstract

In individual psychotherapy processes, a natural relationship develops between the therapist and the client. While some psychotherapy schools consider this relationship as the main element of therapy, others see it merely as a precondition and tool for healing or therapeutic progress. Historical scientific developments, especially innovations in the field of physics, have also led to significant paradigm shifts in psychotherapy schools over time. This change has manifested itself in the evolution from single person therapy models to two-person models. In single person therapy models, there is a process where the therapist has a predetermined notion of a troubled client and the related solutions; whereas in two person therapy models, the mutual interaction between the therapist and the client and the experiences shaped together throughout the process are prioritized. Two person therapy approaches regard the therapeutic alliance as the most crucial component for the formation and continuation of the relationship between therapist and client. In this study, the therapy scenes from the Netflix series “Ethos” have been analyzed in terms of the therapeutic alliance within the context of relational psychoanalysis and cultural sensitivity, focusing on the cultural identities of the therapist and the client and their relational dynamics. The study was designed using qualitative methods. As a data creation technique, thematic analysis was conducted using the TV series as a type of document analysis. The thematic analysis, framed within relational psychoanalysis theory, has shown that the therapist’s personal history and countertransference emotions can affect the session process and complicate the therapeutic alliance; the therapy process can be shaped not only by the client’s but also by the therapist’s internal processes, and there is mutual interaction in this process; rupture during sessions are a natural part of the therapeutic process, yet repairing these rupture can contribute to strengthening the therapeutic alliance; if the therapist is unaware of their own countertransference emotions, the repair process can be challenging and negatively affect the progression of therapy; therefore, it is important for the therapist to receive supervision support and work on their own internal processes in therapy.

Keywords

Relational Psychoanalysis, Cultural Sensitivity, Therapeutic Alliance, Rupture and Repair

Bir Başkadır Dizisinin Terapi Sahnelerinin İlişkisel Psikanaliz ve Kültüre Duyarlılık Bağlamında Terapötik İttifak Açısından İncelenmesi

Abstract

Bireysel psikoterapi süreçlerinde, terapist ve danışan arasında doğal olarak bir ilişki gelişir Bazı psikoterapi ekolleri bu ilişkiyi terapinin ana unsuru olarak kabul ederken bazıları bunu yalnızca iyileşmenin veya terapötik ilerlemenin bir ön koşulu ve aracı olarak görür. Tarihsel süreçte bilimsel gelişmeler ve özellikle fizik alanındaki yeniliklerin etkisiyle psikoterapi ekollerinde de zaman içinde önemli paradigma değişiklikleri meydana gelmiştir. Bu değişim, terapilerin tek kişilik modellerden çift kişilik modellere evrilmesiyle kendini göstermiştir. Tek kişilik terapi modellerinde terapistin zihninde sorunlu bir danışan ve buna bağlı çözümlerin de önceden belli olduğu bir süreç varken; çift kişilik terapi modellerinde, terapist ile danışan arasındaki karşılıklı etkileşim ve süreç boyunca birlikte şekillenen deneyimler önceliklidir. Çift kişilik terapi yaklaşımları, terapötik ittifakı terapist ve danışan arasındaki ilişkinin oluşumu ve devamı için en önemli bileşen olarak kabul eder. Bu çalışmada Netflix yapımı 'Bir Başkadır' dizisinin terapi sahneleri, terapist ve danışanın kültürel kimlikleri ile aralarındaki ilişkisel dinamikler üzerinden, ilişkisel psikanaliz ve kültüre duyarlılık bağlamında terapötik ittifak açısından incelenmiştir. Çalışma nitel yöntemle dizayn edilmiştir. Veri oluşturma tekniği olarak, doküman analizinin bir türü olan dizi film kullanılarak tematik analiz yapılmıştır. İlişkisel psikanaliz kuramı çerçevesinde yapılan tematik analiz sonucunda, terapistin kişisel geçmişi ve karşı aktarım duygularının seans sürecine etki edebileceği ve terapötik ittifakı zorlaştırabileceği; terapi sürecinin yalnızca danışanın değil, aynı zamanda terapistin içsel süreçleriyle de şekillenebileceği ve bu süreçte karşılıklı bir etkileşim olduğu; seansta kırılmaların terapötik sürecin doğal bir parçası olduğu, ancak bu kırılmaların onarılmasının terapötik ittifakın güçlenmesine katkı sağlayabileceği; terapistin kendi karşı aktarım duygularını fark edememesi durumunda onarım sürecinin zorlaşabileceği ve terapinin ilerlemesini olumsuz etkileyebileceği; bu nedenle terapistin süpervizyon desteği almasının ve içsel süreçleri üzerine kendi terapisinde çalışmasının önemli olabileceği görülmüştür.

Keywords

İlişkisel Psikanaliz, Kültüre Duyarlılık, Terapötik İttifak, Kırılma ve Onarım

References

• Ain, S. (2008). Chipping away at the blank screen: Therapist self-disclosure and the real relationship (M.S. Thesis). University of Maryland.
• Aron, L. (2015). İlişkisel psikanalize giriş (Z. Ertan, Çev.). Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.
• Atwood, G., & Stolorow, R. (1984). Structures of subjectivity: Explorations in psychoanalytic phenomenology. The Analytic Press.
• Audet, C. T. (2004). Client experiences of therapist self-disclosure (Ph.D. Thesis). University of Alberta. Benjamin, J. (1995). Like subjects, love objects: Essays on recognition and sexual difference. Yale University Press.
• Brandchaft, B. (2014). Özneler arası bakış açısı (Ö. Gelbal, Çev.). İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Breuer, J., & Freud, S. (1955). Studies on hysteria (J. Strachey, Çev.). Basic Books. (Orijinal çalışma 1895 yılında yayımlanmıştır).
• Ekman, P. (1971). Universals and cultural differences in facial expressions of emotion. Nebraska Symposium on Motivation, 208. Lincoln: University of Nebraska Press.
• Eubanks, C. F., Samstag, L. W., & Muran, J. C. (Eds.). (2023). Psikoterapide kopma ve onarım: Değişim için kritik bir süreç. American Psychological Association. Retrieved from https://doi.org/10.1037/0000306-000
• Gelso, C. J., & Carter, J. A. (1985). The relationship in counseling and psychotherapy: Components, consequences, and theoretical antecedents. The Counseling Psychologist, 13(2), 155–243.
• Greenberg, J. R., & Mitchell, S. A. (1983). Object relations in psychoanalytic theory. Cambridge: Harvard University Press. https://doi.org/10.2307/j.ctvjk2xv6
• Greenson, R. R. (1967). The technique and practice of psychoanalysis. International Universities Press.
• Hahn, W. K. (1998). Gifts in psychotherapy: An intersubjective approach to patient gifts. Psychotherapy, 35, 78–86.
• Hill, C. E., & Knox, S. (2002). Self-disclosure. In J. C. Norcross (Ed.), Psychotherapy relationships that work (pp. 249–259). New York: Oxford University Press.
• Horvath, A. O., & Greenberg, L. S. (1989). The development of the Working Alliance Inventory. Psychological Assessment, 1(3), 207–210.
• Knox, S., Hess, S. A., Williams, E. N., & Hill, C. E. (2003). “Here’s a little something for you”: How therapists respond to client gifts. Journal of Counseling Psychology, 50(2), 199–210. Retrieved from https://doi.org/10.1037/0022-0167.50.2.199
• Kritzberg, N. I. (1980). On patients’ gift-giving. Contemporary Psychoanalysis, 16, 98–118.
• Langs, R. (1974). The technique of psychoanalytic psychotherapy: Vol. I. Theoretical framework. Jason Aronson.
• Lukowitsky, M. R., & Pincus, A. L. (2011). Using structural analysis of social behavior (SASB) measures of self- and other-directed interpersonal problems to assess personality pathology: Validity, reliability, and factor structure. Journal of Personality Assessment, 93(4), 445–455.
• Mitchell, S. A. (1997). Relationality: From attachment to intersubjectivity. The Analytic Press.
• Muran, J. C., & Eubanks, C. F. (2020). Therapist performance under pressure: Negotiating emotion, difference, and rupture. APA Books.
• Nieuwenhove, K., Otten, R., Pechtel, P., & Jacobs, N. (2020). Interpersonal patterns and therapeutic alliance in psychotherapy: The mediating role of alliance rupture. Psychotherapy Research, 30(5), 587–599. Retrieved from https://doi.org/10.1080/10503307.2019.1657920
• Özakkaş, T. (2018). Alan kuramının diğer psikanalitik kuramlarla ilişkisi. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 1(2), 1–28.
• Özmen, M. (2007). Yeni tüketicinin hediye verme davranışı. Yeni Müşteri, İstanbul Ticaret Odası Yayınları, 155–167.
• Prochaska, J. O., & Norcross, J. C. (2014). Psikoterapi sistemleri (F. Helvacıoğlu, Çev.). Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.
• Pulat, F. (2019). Tek kişilik terapilerden iki kişilik terapilere geçiş: İlişkisel psikoterapi. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 2(4), 17–27.
• Rogers, C. R. (1951). Client-centered therapy; its current practice, implications, and theory. Houghton Mifflin.
• Ruiz-Cordell, K. D., & Safran, J. D. (2007). Alliance ruptures: Theory, research, and practice. In S. G. Hofmann & J. Weinberger (Eds.), The art and science of psychotherapy (pp. 155–170). New York, NY: Routledge/Taylor & Francis Group.
• Sady, S., & Vaughn, K. (2005). The Latino therapist’s use of self-disclosure in sessions as a tool to improve the therapeutic relationship (Ph.D. Thesis). Alliant International University, California School of Professional Psychology.
• Safran, J. D., & Muran, J. C. (1996). The resolution of ruptures in the therapeutic alliance. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 64(3), 447–458.
• Safran, J. D., & Muran, J. C. (2000). Resolving therapeutic alliance ruptures: Diversity and integration. Journal of Clinical Psychology, 56(2), 233–243. https://doi.org/10.1002/(SICI)1097-4679(200002)56:2<233::AID-JCLP9>3.0.CO;2-3
• Schore, A. N. (2011). Developmental neurobiology and attachment theory (B. Bozkurt, Çev.). Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.
• Stern, D. N. (2004). The present moment in psychotherapy and everyday life. W. W. Norton & Company.
• Stern, D. N., Bruschweiler-Stern, N., & Freeland, A. (2013). The birth of a mother (Z. Ertan, Çev.). Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.
• Stein, H. (1965). The gift in therapy. American Journal of Psychotherapy, 19, 480–486.
• Stolorow, R. D., & Atwood, G. E. (1979). The unconscious and unconscious fantasy: Toward an intersubjective and context-sensitive study. International Review of Psychoanalysis, 6, 125–134.
• Stolorow, R. D., & Atwood, G. E. (1996). The intersubjective perspective. Psychoanalytic Review, 83(2), 181–194.
• Şahbaz, M. (2018). Eski Türklerde hediyeleşme. Uluslararası Medeniyet Çalışmaları Dergisi, 3(2), 141–153. Retrieved from https://doi.org/10.26899/inciss.184
• Wachtel, P. L. (2013). Terapinin dili (B. M. Benveniste, Çev.). Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.
• Zetzel, E. (1956). Current concepts of transference. The International Journal of Psycho-Analysis, 37, 369–376.
• Zetzel, E. (1966). The analytic situation. In R. E. Litman (Ed.), Psychoanalysis in America (pp. 86–106). International Universities Press.