Is It a Break for Primary School Children?: The Fact about Recess

Yıl 2020, Cumhuriyet Armağan Sayısı, 1 - 14, 28.10.2020

Özlem Apak Tezcan

https://doi.org/10.18026/cbayarsos.517173

Öz

In the school environment where they become acquainted with rules and acquire certain knowledge, attitudes, skills, and behaviors, recesses during which they socialize with a lot of peers coming from different backgrounds and learn social skills and values are as important as classes. In this regard, this study aims to reveal students’ and teachers’ views about recesses. The study employs the case study method a qualitative research design. The sizes or features of school gardens were considered while determining the study group. 125 third graders from three different selected schools and five teachers from each school constituted the study group. Data were coll ected through student and teacher form prepared by the researcher and analyzed through content analysis. At the end of the study, an attempt was made to show student and teacher views concerning the steps that can be taken to make recesses more effective and productive.

İlkokul Çocukları İçin Bir Mola mı?: Teneffüs Gerçeği

Öz

İlkokul çağı çocukları
için zamanlarının büyük bir kısmının okulda geçtiğini söylemek mümkündür.
Kurallarla tanışılan bir takım bilgi, tutum, beceri ve davranışların
kazanıldığı bir ortam olan okulda; farklı çevrelerden gelen birçok yaşıtıyla
sosyalleştikleri, sosyal beceri ve değerleri öğrenirken teneffüsler de
dersler kadar önemli bir ortam sunmaktadır. Bu doğrultuda çalışmanın amacı,
öğrencilerin ve öğretmenlerin teneffüse yönelik görüşlerini alarak var olan
durumu ortaya koymaktır. Araştırma nitel araştırma desenlerinden biri olan
durum çalışması deseninde kurgulanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2017-2018
öğretim yılında İstanbul ili Anadolu yakasında bulunan 3 farklı okulda okuyan
ve 3. sınıfta öğrenim gören 125 öğrenci ve 5 öğretmen oluşturmaktadır.  Elde edilen veriler içerik analizi ile
çözümlenmiştir. Çalışma sonucunda öğrenciler teneffüslerini çoğunlukla açık
alanda oyun oynayarak ve spor yaparak geçirdiklerini, diğer öğrencilerin
kendilerine çarpması/itmesinden ve gürültüden rahatsız olduklarını ifade
ettikleri görülmektedir. Hayallerindeki teneffüslere yönelik olarak ise en çok
okuldaki fiziki alanların ve zamansal düzenlemelere yönelik fikirleri
kapsadığı görülmektedir. Öğretmenlerin teneffüslerin daha etkili ve verimli
geçmesine yönelik görüşleri incelendiğinde ise okuldaki fiziki altyapıya
ilişkin problemlerin düzeltilmesine yönelik yapılması gereken değişikliklere
vurgu yaptıkları görülmektedir.  

Anahtar Kelimeler

İlkokul, ilkokul öğrencisi, sınıf öğretmeni, teneffüs

Kaynakça

• BERG, B. L. (2001). Qualitative research methods for the social sciences (4th ed.). Allyn ve Bacon, Needham Heights, MA.
• BLATCHFORD, P. ve SUMPNER, C. (1998). “What do we know about breaktime? Results from a national survey of breaktime and lunchtime in primary and secondary schools“, British Educational Research Journal, 24(1), ss. 79-94.
• BREZ, C. ve SHEETS, V. (2017). “Classroom benefits of recess“, Learning Environments Research, 20(3), ss. 433-445.
• BUMIN, G. (2018). ‚“Günümüz Toplumunda Çocukların Çevresi, Rolleri ve Aktiviteleri“, (ed.) Gonca Bumin, Çocuklarda Ergoterapi, Hipokrat Yayınevi, Ankara.
• DAVEY, L. (2009). “The Application of Case Study Evaluations“, Elementary Education Online, 8(2), ss. 1-3.
• FROST, J. L. (2012). “The changing culture of play“, International Journal of Play, 1(2), ss. 117-130.
• GOLINKOFF, R. M., HIRSH-PASEK, K. ve SINGER, D. G. (2006). “Why play = learning: A challenge for parents and educators“. (ed.) Dorothy G. Singer, Roberta Michnick Golinkoff, Kathy Hirsh-Pasek Play = learning: How play motivates and enhances children’s cognitive and social-emotional growth, Oxford University Press, New York.
• HOTAMAN, D., ve YÜKSEL ŞAHIN, F. (2009). “Okulun öğelerine ve bazı değişkenlere göre ilköğretim öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin incelenmesi“, E-Journal of New World Sciences Academy (NWSA), 4(3), ss. 833-858.
• KARADENIZ, B., ÖZYAVUZ, A., TÜRK, Y. A., TOPALOĞLU, G., ve BAYRAM, Z. Y. (2018). “İlkokul Bahçelerinde Davranış Haritaları Bağlamında Mekânsal ve İşlevsel Bir Analiz: Trabzon Örneği. Journal of History Culture and Art Research, 7(3), ss. 649-667.
• KARASEL AYDA, N., ve GÜNEYLİ, A. (2018). “Recess” in the Eyes of Primary School Students: Cyprus Case“. Sustainability, 10(2), ss. 355-375.
• KINCAL, R. ve GENÇ, S. (2002). “İlköğretimde Teneffüsün Yeri ve Önemi“, Eğitim Araştırmaları Dergisi, 9, ss. 86-94.
• LONDON, R. A., WESTRICH, L., STOKES‐GUINAN, K., ve MCLAUGHLIN, M. (2015). “Playing Fair: The Contribution of High‐Functioning Recess to Overall School Climate in Low‐Income Elementary Schools“, Journal of school health, 85(1), ss. 53-60.
• MILES, M. B. ve HUBERMAN, A. M. (1994). Qualitative data analsis: An expanded source book. Sage Publication, USA.
• Okullarda Empatiyi Geliştirmek İçin Bir Rehber (2012), http://www.farkyaratansiniflar.org/pdf/Empati-icin-rehber.pdf web adresinden 15.03.2018‘de alınmıştır.
• ÖZBIÇAKÇI, F. Ş., ÇAPIK, C., GÖRDES, N., ERSİN, F., ve KISSAL, A. (2012). “Bir okul toplumunda gürültü düzeyi tanılaması ve duyarlılık eğitimi“, Eğitim ve Bilim, 37(165), ss. 238-245.
• PATTON, M. Q. (1997). How to use qualitative methods in evaluation. Sage Publication, Newbury Park.
• PELLEGRINI, A. D., ve DAVIS, P. D. (1993). “Relations between children's playground and classroom behaviour“, British journal of educational psychology, 63(1), ss. 88-97.
• RAMSTETTER, C. L., MURRAY, R., ve GARNER, A. S. (2010). “The crucial role of recess“. Journal of School Health, 80, ss. 517–526.
• RHEA, D. J. (2016). “Recess: The forgotten classroom“, Instructional Leader Journal, 29(1),ss. 2-6.
• SARIIŞIK, Y. ve DÜŞKÜN, Y. (2016). Çocukların Gözünden Okulda Yaşam. Eğitim Reformu Girişimi, Istanbul.
• STAPP, A. C., ve KARR, J. K. (2018). “Effect of Recess on Fifth Grade Students’ Time On-task in an Elementary Classroom“, International Electronic Journal of Elementary Education, 10(4), ss. 449-456.
• TEKECİ, Y. (2018). “Çocukların Okulda Fiziksel Aktivitelere Katılımı“, (ed.) Gonca Bumin, Çocuklarda Ergoterapi, Hipokrat Yayınevi, Ankara.
• YAMAN, E. (2006). “Eğitim sistemindeki sorunlardan bir boyut: Büyük sınıflar ve sınıf yönetimi”, Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(3), ss. 261-274.
• YILDIRIM, A., ve ŞİMŞEK, H. (2008). Nitel araştırma yöntemleri 7. Baskı. Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• YIN, R. K. (2003). Case study research. Design and methods. Sage Publication, Thousand Oaks.
• ZASK, A., VAN BEURDEN, E., BARNETT, L., BROOKS, L. O., ve DIETRICH, U. C. (2001). “Active school playgrounds—myth or reality? Results of the “move it groove it” project“, Preventive medicine, 33(5), ss. 402-408.