Abstract
In this study, Benoit hypothesis was tested using panel data method for years 1991-2014, in terms
of the direction of the relation between the economic growth and defense expenditures of Turkey
and Middle East countries. Two different models were set in terms of application results.
Generally speaking with the constructed models, it is reached that there is a negative relationship
between economic growth and defense expenditures; hence the neo-classical opinion is
dominant. When looking on the basis of the countries’ coefficients, making defense expenditures
leads to reduction of economic growth for Model 1. Coefficients of Iran and Turkey indicate that
these countries perform at the optimum level of defense expenditures. In addition, when level of
development is increased countries’ expenditures on defense is decreased. The results of Model 1
show that Iran and Turkey is more developed countries than other Middle Eastern countries. For
Model 2 Iran’s negative coefficient shows that the optimal level of Iran's defense expenditure is
unable to determine. Turkey’s coefficient shows that the optimum level of defense expenditure is
able to determine. Also considering the region which all the countries in, the importance of
defense expenditures comes to the foreground.
Abstract
Bu çalışmada Türkiye ve seçilmiş Ortadoğu ülkelerinin savunma harcamaları ile ekonomik büyüme arasındaki ilişkinin yönü 1991–2014 yılları için panel veri analizi yöntemi kullanılarak Benoit hipotezinin geçerliliği test edilmiştir. Uygulama sonuçları açısından 2 farklı model kurulmuştur. Oluşturulan modellerle genel olarak bakıldığında savunma harcamaları ve ekonomik büyüme arasında negatif ilişkinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Neo-klasik görüşün hakim olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ülkeler bazında ülkelerin katsayılarına bakıldığında Model 1 için savunma harcamalarının yapılması ekonomik büyümenin azaltmasına neden olmaktadır. İran ve Türkiye katsayıları bu ülkelerin optimum seviyede savunma harcamalarını gerçekleştirdiğini göstermektedir. Ayrıca ülkelerin gelişmişlik seviyeleri arttıkça savunma harcamalarına yaptıkları harcamalarda azalmaktadır. Model 1’in sonuçlarına göre İran ve Türkiye’nin diğer Ortadoğu ülkelerinden daha gelişmiş bir ülke olduklarını göstermektedir. Model 2 için İran’ın katsayısının negatif olması ise savunma harcamaları için optimum seviyenin belirlenemediğinin göstergesidir. Türkiye katsayısı ise Türkiye için optimum savunma harcamalarının seviyesinin belirlendiğini göstermektedir. Ayrıca çalışmadaki bütün ülkeler için bulundukları coğrafya değerlendirildiğinde savunma harcamalarının önemi daha çok ön plana çıkmaktadır.
Details
| Other ID | JA55DJ52FE |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | April 1, 2016 |
| Published in Issue | Year 2016 Volume: 6 Issue: 1 |