Kırsalda Yaşayan Çocukların Mutluluğa İlişkin Algıları: Mutluluk nedir? Nasıl mutlu ederler? Nasıl mutlu olurlar?

Year 2020, Volume: 49 Issue: 1, 400 - 429, 28.04.2020

Mehmet Başaran , Ayşe Dilek Öğretir Özçelik

Abstract

Bu araştırmanın amacı orta çocukluk dönemindeki çocukların ve ön ergenlerin mutlulukla ilgili algılarını incelemektir. Bu kapsamda çocukların mutluluğu nasıl tanımladıkları, çevresindeki insanları nasıl mutlu ettikleri ve çevresindeki insanlar ne yaptıklarında mutlu olduklarına dair sorulara cevap aranmış ve ortaya çıkan mutluluk algısında çocukların cinsiyeti ve yaşına göre bir farklılık olup olmadığı araştırılmıştır. Araştırma nitel araştırma yaklaşımında fenomonolojik araştırma olarak tasarlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubu Ağrı ilinin kırsal bölgesinden seçilmiş 48’i orta çocukluk döneminde olan çocuk (yaş ort. 9), 47’si ise ön ergen (yaş ort.13) katılımcıdan oluşmaktadır. Araştırmanın verileri, uzman görüşleri sonucu oluşturulan yarı yapılandırılmış görüşmelerle elde edilmiştir. Verilerin analizinde içerik analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda çocukların mutlu etme yolları ile mutlu olma yolları arasında bir benzerlik olduğu, yaş ve cinsiyet bakımından bazı farklılıkların ortaya çıktığı ve mutluluğa ilişkin algıların var olan literatürle uyumlu olduğu bulunmuştur. Elde edilen sonuçlar mutluluk ve çocuk gelişimi alanyazını açısından tartışılarak öğrenmen, ebeveyn ve araştırmacılara önerilerde bulunulmuştur.

Keywords

Mutluluk algısı, Öznel iyi oluş, Orta çocukluk dönemi, Ergenlik, Çocuk gelişimi ve eğitimi

Rural Children’s Perceptions of Happiness: What is Happiness? How Do They Make You Happy? How Can They Be Happy?

Abstract

This study aims to investigate the perception of happiness of children in the middle childhood stage and adolescents. In this context, it was sought to answer the questions of how children define happiness, how they make people around them happy, and what other people around them do to make them happy. Also, it was investigated whether there is a difference between children of middle childhood stage and adolescents regarding those questions. The research employed a qualitative phenomenological method, and the sample of the study was selected from a rural area of Ağrı province. The study group consisted of 95 participants 48 of whom are at middle chilhood and 47 pre-adolescents. Within the scope of the research, data were obtained through semi-structured interviews that were formed through expert opinions. Content and descriptive analyses were used in the analysis of the data. As a result of the research, it was found that there was a similarity between the methods of children’s making and being happy; however, there were some differences in terms of development levels and gender. Besides that, considering the obtained results, there was a consistency with the existing litreature about the perceptions of happiness. The results were discussed in terms of the literature on happiness, and child development and education. 

Keywords

Happiness perception, Subjective Well-being, Middle Childhood, Adolescence, Child development and education

References

• Akın, H. B., & Şentürk, E. (2012). Bireylerin mutluluk düzeylerinin ordinal lojistik regresyon analizi ile incelenmesi. Öneri Dergisi, 10(37), 183-193.
• Aktın, K. (2018). Sığınmacı çocukların mutluluk temalı resimlerinden yansımalar. İlköğretim Online, 17(3), 1525-1547.
• Başaran, M., & Çelik, İ. (2018). Nafi Atuf Kansu’ya göre öğretmen ve öğretmnelik mesleği. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 5(4), 1-15.
• Başaran, M., Çelik, İ., & Söylemez, B. (2019). Etfal Dergisi’nde Bulunan ‘Baba-Oğul’Adlı Metin Üzerine Bir Söylem Analizi: Bir Vatandaşlık Tasviri. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 8(2), 1203-1213.
• Bee, H., & Boyd, D. (2009). Çocuk gelişim psikolojisi. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Berkes, M. (2018). Elvan köyünde sosyal bir araştırma. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 2(1), 135-144.
• Bozkuş, S. Çevik, E.İ., & Üçdoğruk, Ş. (2006). Subjektif refah ve mutluluk düzeyine etki eden faktörlerin sıralı lojit ile modellenmesi: Türkiye örneği. 15. İstatistik Araştırma Sempozyumu. 11-12 Mayıs, 93-116
• Büyükdüvenci, S. (1993). Aristoteles'te Mutluluk Kavramı. Felsefe Dünyası, 9, 41–45.
• Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Demirel, F., Karadeniz, Ş., & Çakmak, E. K. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara:Pegem Akademi.
• Cameron, P. (1975). Mood as an indicant of happiness: Age, sex, social class, and situational differences. Journal of Gerontology, 30(2), 216-224.
• Canatan, K. (2018). Dünyada ve türkiye’de çocuk algıları ve cinsiyet öncelikleri. K. Canatan ve E. Yıldırım (Ed.), Aile Sosyolojisi (7. Bsk) içinde (s.103-124). İstanbul: Açılım Kitap.
• Cohn, M. A., Fredrickson, B. L., Brown, S. L., Mikels, J. A., & Conway, A. M. (2009). Happiness unpacked: positive emotions increase life satisfaction by building resilience. Emotion, 9(3), 361.
• Coldron, J., & Boulton, P. (1991). ’Happiness’ as a criterion of parents’ choice of school. Journal of Education Policy, 6(2), 169-178.
• Creswell, J. W. (2017). Karma yöntem araştırmalarına giriş. Pegem Akademi.
• Csikszentmihalyi, M. (2005). Akış: Mutluluk bilimi, çev. Sema Kunt Akbaş, HYB yayıncılık, Ankara.
• Csikszentmihalyi, M., & Hunter, J. (2003). Happiness in everyday life: The uses of experience sampling. Journal of happiness studies, 4(2), 185-199.
• Demiriz, S. ve Ulutaş, İ. (2016). Çocuklar ne kadar mutlu? bazı değişkenlere göre çocuklarda mutluluğun belirlenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 16-24.
• Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95(3), 542.
• Diener, E., Oishi, S. & Lucas, R. E. (2003). Personality, culture, and subjective well-being: Emotional and cognitive evaluations of life. Annual Review of Psychology, 54(1), 403-425.
• Diener, E., & Seligman, M. E. (2002). Very happy people. Psychological science, 13(1), 81-84.
• Duncan, R. J., Schmitt, S. A., Burke, M., & McClelland, M. M. (2018). Combining a kindergarten readiness summer program with a self-regulation intervention improves school readiness. Early Childhood Research Quarterly, 42, 291-300.
• Dunn, E. W., Aknin, L. B., & Norton, M. I. (2008). Spending money on others promotes happiness. Science, 319(5870), 1687-1688.
• Dutt, A. K., & Radcliff, B. (2009). Happiness, economics and politics: Towards a multi-disciplinary approach. Edward Elgar Publishing.
• Egemen, A., Yılmaz, Ö. ve Akil, İ. (2004). Oyun, oyuncak ve çocuk. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 5(2), 39–42.
• Erikçi, M. (2005). Ana baba yoksunluğunun 9-15 yaş grubu çocukların benlik kavramı üzerindeki etkilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi: Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı.
• Frijters, P., & Beatton, T. (2012). The mystery of the U-shaped relationship between happiness and age. Journal of Economic Behavior & Organization, 82(2-3), 525-542.
• Gan, Y., Meng, L., & Xie, J. (2016). Comparison of school readiness between rural and urban Chinese preschool children. Social Behavior and Personality: An international journal, 44(9), 1429-1442.
• George, M. S., Ketter, T. A., Parekh, P. I., Herscovitch, P., & Post, R. M. (1996). Gender differences in regional cerebral blood flow during transient self-induced sadness or happiness. Biological psychiatry, 40(9), 859-871.
• Glatzer, W. (2000). Happiness: Classic theory in the light of current research. Journal of Happiness Studies, 1(4), 501-511.
• Goodman, M. L., Gibson, D. C., Keiser, P. H., Gitari, S., & Raimer-Goodman, L. (2018). Family, belonging and meaning in life among semi-rural kenyans. Journal of Happiness Studies, 1-19.
• Göncü, A., Tuermer, U., & Johnson, D. (1999). Children’s play as cultural activity. A. Göncü, Children’s engagement in the word: Sociocultural perspectives içinde. (s.148-170). Cambridge University Press.
• Göncü, A. (2019). Oyunda büyümek çocuk gelişimi ve eğitimine sosyokültürel bakış. (Çev. Ayşegül Turan). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları
• Göncü, A., Mistry, J., & Moiser, C. (2000). Cultural variations in the play of toddlers. International Journal of Behaivioral Development. 24(3). 321-329.
• Gülçubuk, B. (2012). Tarımda çocuk emeği sömürüsü ve toplumsal duyarlılık. Çalışma ve Toplum, 33(2).
• Inglehart, R., Foa, R., Peterson, C., & Welzel, C. (2008). Development, freedom, and rising happiness: A global perspective (1981–2007). Perspectives on psychological science, 3(4), 264-285.
• Ishizaka,T., & Midorikawa, N. (2005). The aged and `living-apart children` in underpopulated area. Mie University Bulletin of the Faculty of Humanities and Social Sciences, 22,111-128
• İşmen, A. E. (2001). Duygusal zeka ve problem çözme. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 13(13), 111-124.
• Justice, L. M., Jiang, H., Khan, K. S., & Dynia, J. M. (2017). Kindergarten readiness profiles of rural, Appalachian children from low-income households. Journal of Applied Developmental Psychology, 50, 1-14.
• Karabay, Ş. O., & Aydın, D. G. (2017). Farklı geçmiş yaşantılardan gelen çocukların mutluluk ve gelecek ile ilgili görüşleri. İlköğretim Online, 16(4).
• Larsen, J. T., McGraw, A. P., & Cacioppo, J. T. (2001). Can people feel happy and sad at the same time?.Journal of personality and social psychology, 81(4), 684.
• López-Pérez, B., & Fernández-Castilla, B. (2018). Children’s and adolescents’ conceptions of happiness at school and its relation with their own happiness and their academic performance. Journal of Happiness Studies, 19(6), 1811-1830.
• Lu, L. (2001). Understanding happiness: A look into the Chinese folk psychology. Journal of happiness studies, 2(4), 407-432.
• Malchiodi, C. A. (2005). Çocukların resimlerini anlamak. Çev. T. Yurtbay, Ed. (E. Bikkul), İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
• Miles, M.B.,& Huberman, A.M. (1994). Qualitative data analysis. California: SAGE Publications Inc.
• Mroczek, D. K. ve Kolarz, C. M. (1998). The effect of age on positive and negative affect: A developmental perspective on happiness. Journal of Personality and Social Psychology, 75 (5), 1333-1349.
• Myers, D. G. (2000). The funds, friends, and faith of happy people. American psychologist, 55(1), 56.
• Osborn, A. F., & Milbank, J. E. (1987). The effect of education early education a report from the child health and education study. Oxford: Clarendon Press.
• Öğretir-Özçelik, A. D. (2009). “Pozitif Düşünmeye Dayalı Eğitim Programının Annenin Kişilik Özelliklerine Etkisi”, e-Journal of New World Sciences Academy, 4(4), 169-180.
• Özsen, T. (2009). The rural future from the viewpoint of living-apart adult children: What do they mean to the future of their hometown?A case study on Kumamoto metropolitan area. Kumamoto University Studies in Social and Cultural Sciences, 7, 139-153.
• Özşen, T. (2015). Seeking the happiness agents in rural Japan through the case study in Kyushu region. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 55(2).
• Öztürk, C. (2017). Çocuk sosyolojisi: Bir giriş denemesi. K. Canatan ve E. Yıldırım (Ed.), Aile sosyolojisi (7. Bsk) içinde (s.103-124). İstanbul: Açılım Kitap.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Poster, M. (1989). Eleştirel aile kuramı. Çev. H. Tapınç.İstanbul: Ayrıntı Yayınları
• Ryff, C. D. (1989). Happiness is everything, or is it? Explorations on the meaning of psychological well-being. Journal Of Personality and Social Psychology, 57(6), 1069.
• Sanchez, A., & Vazquez, C. (2014). Looking at the eyes of happiness: Positive emotions mediate the influence of life satisfaction on attention to happy faces. The Journal of Positive Psychology, 9(5), 435-448.
• Santrock, J. W. (2012). Ergenlik (14. bsk). Ankara: Nobel Yayınları.
• Seligman, M. E. P. (2007). Gerçek mutluluk(Çev. Semra Kunt Akbaş). Ankara: hyb Yayıncılık.
• Selim, S. (2008). Türkiye’de bireysel mutluluk kaynağı olan değerler üzerine bir analiz: multinomial logit model. Journal of the Cukurova University Institute of Social Sciences, 17(3), 345-358
• Senemoğlu, N. (1997). Gelişim öğrenme ve öğretim. Ankara: Ertem Matbaacılık.
• Sevinç, M. R., Davran, M. K., Özel, R., & Sevinç, G. (2015). Şanlıurfa Semt Pazarlarında Taşıyıcılık Yapan Çocuk İşçiler. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 18(3), 21-31.
• Seyis, S., Yazıcı, H., & Altun, F. (2013). Ortaöğretim Öğrencilerinin Motivasyonlari Ve Duygusal Zekalari İle Akademik Başarilari Arasindaki İlişki. Milli Eğitim Dergisi, 43(197), 51-63.
• Sümer, N., & Şendağ, M. A. (2009). Orta Çocukluk Döneminde Ebeveynlere Bağlanma, Benlik Algısı ve Kaygı. Turk Psikoloji Dergisi, 24(63).
• Şahin, O. (2005). İlköğretim 6. sınıf matematik dersinde aktif öğrenme teknikleri ile anlatılan ölçüler ünitesinin öğrenci başarısına etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim Anabilim Dalı, Ankara.
• Tuğrul, C. (1999). Duygusal zeka. Klinik Psikiyatri, 1, 12-20.
• Ulutaş, A. (2011). Okul öncesi dönemde drama ve oyunun önemi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2011(6), 232-242.
• Ünal, M. (2009). The Place and Importance of Playgrounds in Child Development. Inonu University Journal of the Faculty of Education (INUJFE), 10(2).
• Veenhoven, R. (2000). Freedom and happiness: A comparative study in forty-four nations in the early 1990s. Culture and subjective well-being, 257-288.
• Vintimilla, C. (2014). Neoliberal fun and happiness in early childhood education. Journal of Childhood Studies, 39(1), 79-87.
• Whillans, A. V., Dunn, E. W., Smeets, P., Bekkers, R., & Norton, M. I. (2017). Buying time promotes happiness. Proceedings of the National Academy of Sciences, 114(32), 8523-8527.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık