In the Islamic literature, there are conflicting narrations about the historical basis of some religious practices that were practiced in the pre-Islamic period and continued in the Islamic period by "Islamising" them. Remy-i cimâr (stoning the devil), which is a part of the pilgrimage, is one of the practices that can be included in this class. In the sources, there are rumours that devil stoning dates back to Prophet Abraham, Prophet Ismail, Prophet Adam and Prophet Muhammad. The relationship established between the historical figures of four different prophets makes it difficult to understand the basis of the practice and the purpose of its implementation. In this study, the narrations that give information about the historical basis of Satan stoning were analysed according to the Holistic Approach method. The examination revealed that the narrations attributing the practice of stoning the devil to prophets other than Prophet Abraham cannot be confirmed. It has been determined that the narrations in which Satan stoning is associated with Prophet Abraham are not of a quality that can be attributed to Prophet Muhammad in terms of sened and that they are forms of a single narration in different forms. In these narrations, the action expressions attributed to Prophet Abraham and the action expressions of Prophet Muhammad during the stoning of the devil in the Vedāʿ pilgrimage were found to have significant similarities. From this point of view, it has been concluded that the narrations that give information about the historical basis of stoning the devil have emerged as a result of the transmission of Prophet Muhammad's actions during the Vedāʿ pilgrimage by attributing them to Prophet Abraham.
İslâmî literatürde İslâm öncesi dönemde uygulanagelen ve İslâmî dönemde “İslâmîleştirilerek” devam ettirilen bazı dinî uygulamaların tarihî dayanağına dair birbiriyle çelişkili rivâyetler nakledilmektedir. Hac ibadetinin bir parçası olan remy-i cimâr (şeytan taşlama) bu sınıfa dâhil edilebilecek uygulamalardandır. Kaynaklarda şeytan taşlamanın Hz. İbrahim, Hz. İsmail, Hz. Âdem ve Hz. Muhammed’e dayandığı yönünde rivâyetler mevcuttur. Şeytan taşlama hakkında dört farklı peygamberin tarihî kişiliğiyle kurulan ilişki ilgili uygulamanın dayandığı temelin ve uygulanma maksadının anlaşılmasını güçleştirmektedir. Bu çalışmada şeytan taşlama rivâyetlerinin tarihî dayanağına dair bilgi veren rivâyetler Bütünsel Yaklaşım metoduna göre tetkik edilmiştir. Yapılan incelemede şeytan taşlama uygulamasının Hz. İbrahim dışındaki peygamberlere isnat edildiği rivâyetlerin teyit edilemeyecek durumda olduğu görülmüştür. Şeytan taşlamanın Hz. İbrahim’le ilişkilendirildiği rivâyetlerin de sened bakımından Hz. Muhammed’e refʿ edilebilecek nitelikte olmadığı ve tek bir rivâyetin farklı formlarda nakledilmiş formları olduğu tespit edilmiştir. Bu rivâyetlerde Hz. İbrahim’e izafe edilen Eylem İfadeleri’yle Hz. Muhammed’in Vedâʿ Haccı’nda şeytan taşlama esnasında yaptığı Eylem İfadeleri’nin ise ciddi benzerlikler ihtiva ettiği görülmüştür. Buradan hareketle şeytan taşlamanın tarihî dayanağına dair bilgi veren rivâyetlerin Hz. Muhammed’in Vedâʿ Haccı’ndaki eylemlerinin Hz. İbrahim’e nispet edilerek aktarılması sonucu ortaya çıktığı neticesine ulaşılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Tafsir |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Early Pub Date | June 29, 2024 |
Publication Date | June 30, 2024 |
Submission Date | January 9, 2024 |
Acceptance Date | April 15, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 |
Correspondence Address
Cukurova University, Faculty of Theology, Balcali Campus, 01330, Saricam/Adana.