Evaluation of Engagement, Functionality, Aesthetics and Information Dimensions of Mobile Digital Parenting Application

Year 2024, Issue: 60, 1069 - 1089, 28.06.2024

Yıldız Özaydın Aydoğdu , Sibel Somyürek , Hatice Yıldız Durak

https://doi.org/10.53444/deubefd.1388335

Cited By: 1

Abstract

Digital parenting refers to the competencies that parents should have to support their children's safe and appropriate use of digital environments. The aim of this study is to evaluate a mobile application developed for digital parenting in terms of engagement, functionality, aesthetics and information presentation. The study was conducted with a group of 10 parents, each of whom had at least one child. In the study, quantitative data were collected through the Mobile Application Rating Scale (MARS), for which the Turkish version's validity and reliability were conducted by Özaydın Aydoğdu, Yıldız Durak, and Akgün (2023), based on the original scale developed by Stoyanov, Hides, Kavanagh, Zelenko, Tjondronegoro, and Mani (2016). Qualitative data were obtained through explanations requested from the participants regarding the ratings made as inadequate and in need of improvement for the items on the 5-point Likert-type scale containing four sub-dimensions. The study's findings revealed that at least half of the participants, ranging from 50% to 90%, rated all aspects of the mobile application's engagement, functionality, aesthetics, and information, as "Excellent," while at least one-third of them, between 30% and 40%, rated them as "Good." Additionally, qualitative data obtained from a limited number of negative evaluations have provided valuable recommendations for application improvement. These results demonstrate that the developed mobile application was highly positively evaluated by the participants.

Keywords

Mobile application, digital parenting, evaluation

Mobil Dijital Ebeveynlik Uygulamasının Katılım, İşlevsellik, Estetik ve Bilgi Boyutlarının Değerlendirilmesi

Abstract

Dijital ebeveynlik, ebeveynlerin çocuklarının dijital ortamları güvenli ve uygun bir şekilde kullanmalarına destek olmak için sahip olmaları gereken yeterlilikleri ifade etmektedir. Bu çalışmanın amacı, dijital ebeveynliğe yönelik geliştirilen mobil bir uygulamanın katılım, işlevsellik, estetik ve bilgi sunumu açısından değerlendirilmesidir. Çalışma, en az bir çocuğa sahip 10 ebeveyni içeren bir çalışma grubuyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, orijinali Stoyanov, Hides, Kavanagh, Zelenko, Tjondronegoro ve Mani (2016) tarafından geliştirilen, Türkçe ölçeğin, geçerlik ve güvenirliğinin Özaydın Aydoğdu, Yıldız Durak ve Akgün (2023) tarafından yapıldığı mobil uygulama derecelendirme ölçeği (MUDÖ) aracılığı ile nicel veriler toplanmıştır. Dört alt boyut içeren 5'li likert tipi ölçekteki maddelere yönelik yetersiz ve geliştirilmeli şeklinde yapılan puanlamalara ilişkin ise katılımcılardan istenen açıklamalar ile nitel veriler elde edilmiştir. Araştırmanın sonuçları, mobil uygulamanın katılım, işlevsellik, estetik ve bilgi boyutlarına yönelik tüm yönlerini katılımcıların en az yarısının (%50 ile %90 arasında) “Mükemmel”, en az üçte birinin (%30 ile %40 arasında) ise “İyi” şeklinde puanlandığını göstermiştir. Ayrıca, sınırlı sayıda olumsuz değerlendirmeden elde edilen nitel veriler, uygulamayı iyileştirmek için önemli öneriler sunmuştur. Bu sonuçlar, geliştirilen mobil uygulamanın katılımcılar tarafından son derece olumlu bir şekilde değerlendirildiğini göstermektedir.

Keywords

Mobil uygulama, dijital ebeveynlik, değerlendirme

References

• Bardus, M., van Beurden, S. B., Smith, J. R., & Abraham, C. (2016). A review and content analysis of engagement, functionality, aesthetics, information quality, and change techniques in the most popular commercial apps for weight management. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 13(1), 1-9.
• Benedetto, L., & Ingrassia, M. (2020). Digital parenting: Raising and protecting children in media world. Parenting–Studies by an ecocultural and transactional perspective, 127-148.
• Canpolat, M., & Karadaş, C. (2023). A mixed method research on increasing digital parenting awareness of parents. Education and Information Technologies, 1-22.
• Clarkson, A., & Zierl, L. (2018). An online parenting program grows digital parenting skills and parent–school connection. The Journal of Extension, 56(5), 6.
• Creswell, J. W., Klassen, A. C., Plano Clark, V. L., & Smith, K. C. (2011). Best practices for mixed methods research in the health sciences. Bethesda (Maryland): National Institutes of Health, 2013, 541-545.
• Criollo-C, S., Luján-Mora, S., & Jaramillo-Alcázar, A. (2018, March). Advantages and disadvantages of M-learning in current education. In 2018 IEEE world engineering education conference (EDUNINE) (pp. 1-6). IEEE.
• Durak, A. (2019). Ebeveyn Arabuluculuğunun Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi, Bartın.
• Elçiçek, M. (2022). Kesintisiz öğrenme, Mobil öğrenme. Eğitimde Dijitalleşme ve Yeni Yaklaşımlar, 155. 262.
• Elias, T. (2011). 71. Universal instructional design principles for mobile learning. International Review of Research in Open and Distributed Learning, 12(2), 143-156.
• Hoffmann, A., Faust-Christmann, C. A., Zolynski, G., & Bleser, G. (2020). Toward Gamified Pain Management Apps: Mobile Application Rating Scale–Based Quality Assessment of Pain-Mentor’s First Prototype Through an Expert Study. JMIR formative research, 4(5), e13170.
• IBM. (2005). Ease of Use. IBM Interface Design. http://www-3. ibm. Com / ibm / easy / eou_ext.nsf / Publish/10 adresinden erişilmiştir.
• İnan-Kaya, G., Mutlu-Bayraktar, D., & Yılmaz, Ö. (2018). Dijital ebeveynlik tutum ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (46), 149-173.
• Jie S.H. (2012 Sep 25-7). ICT use statistics of households and individuals in Korea. 10th World Telecommunication/ICT Indicators Meeting (WTIM-12) http://www.itu.int/ITUD/ict/wtim12/documents/cont/029_E_doc.pdf adresinden erişilmiştir.
• Kabakçı-Yurdakul, I. K., Dönmez, O., Yaman, F., & Odabaşı, H. F. (2013). Dijital ebeveynlik ve değişen roller. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(4), 883-896.
• Keskin, N. Ö., & Kılınç, A. G. H. (2015). Mobil öğrenme uygulamalarına yönelik geliştirme platformlarının karşılaştırılması ve örnek uygulamalar. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 1(3), 68-90.
• Knowles, M. S. (1978). Andragogy: Adult learning theory in perspective. Community College Review, 5(3), 9-20.
• Konok, V., Bunford, N., & Miklósi, Á. (2020). Associations between child mobile use and digital parenting style in Hungarian families. Journal of Children and Media, 14(1), 91-109.
• Korkmaz, S., & Arıkan, G. (2021). e-Nabız Uygulamasını Değerlendirmek İçin Kullanılan Yeni Bir Araç: Mobil Uygulama Derecelendirme Ölçeği. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(3), 625-636.
• LeBeau, K., Huey, L. G., & Hart, M. (2019). Assessing the quality of mobile apps used by occupational therapists: evaluation using the user version of the mobile application rating scale. JMIR mHealth and uHealth, 7(5), e13019.
• Lieb, S., & Goodlad, J. (2005). Principles of adult learning.
• Liu, C., & Correia, A. P. (2021). A Case Study of Learners' Engagement in Mobile Learning Applications. Online Learning, 25(4), 25-48.
• Livingstone, S., Blum-Ross, A., Pavlick, J., & Ólafsson, K. (2018). In the digital home, how do parents support their children and who supports them? Parenting for a digital future: survey report 1. http://blogs.lse.ac.uk/parenting4digitalfuture/2018/02/06/in-the-digital-home sayfasından erişilmiştir.
• Livingstone, S., & Byrne, J. (2018). Parenting in the digital age: The challenges of parental responsibility in comparative perspective.
• Livingstone S, Ólafsson K, Helsper EJ, Lupiáñez-Villanueva F, Veltri GA, Folkvord F. (2017). Maximizing opportunities and minimizing risks for children online: The role of digital skills in emerging strategies of parental mediation. Journal of Communication.67.82-105.
• Mayer, R. E. (2002). Cognitive theory and the design of multimedia instruction: an example of the two‐way street between cognition and instruction. New directions for teaching and learning, 2002(89), 55-71.
• Mayer, R. E. (2005). Principles of multimedia learning based on social cues: Personalization, voice, and image principles. In R.E.Mayer(ed.). The Cambridge hanbook of multimedia learning (ss. 201-212). Cambridge Umiversity Press.
• Mayer, R. E. (2014). ‐Based principles for designing multimedia instruction. Copyright and Other Legal Notices, 59.
• Modecki, K. L., Goldberg, R. E., Wisniewski, P., & Orben, A. (2022). What is digital parenting? A systematic review of past measurement and blueprint for the future. Perspectives on Psychological Science, 17(6), 1673-1691.
• Nielsen, J. (1994, April). Enhancing the explanatory power of usability heuristics. In Proceedings of the SIGCHI conference on Human Factors in Computing Systems (pp. 152-158).
• Nikken, P., & Jansz, J. (2014). Developing scales to measure parental mediation of young children's internet use. Learning, Media and technology, 39(2), 250-266.
• Ofcom. (2012). Children and Parents: Media Use and Attitudes Report. London. http://stakeholders.ofcom.org.uk/binaries/research/media-literacy/oct2012/main.pdf adresinden erişilmiştir.
• Özaydın Aydoğdu, Y., Yıldız Durak, H., & Akgün, E. (2023). Investigating the validity and reliability of the mobile application rating scale. Bartın University Journal of Faculty of Education, 12(3), 570-578.
• Racz, S. J., Johnson, S. L., Bradshaw, C. P., & Cheng, T. L. (2017). Parenting in the digital age: urban black youth's perceptions about technology-based communication with parents. Journal of Family Studies, 23(2), 198-214.
• Rose, W., & Aldgate, J. (2007). Changing directions for children with challenging behaviour and their families: evaluation of Children 1st directions projects.
• Sadiku, M. N., Tembely, M., & Musa, S. M. (2017). Digital parenting. Journal of Multidisciplinary Engineering Science and Technology, 4(1), 6454-6456.
• Stoyanov, S. R., Hides, L., Kavanagh, D. J., & Wilson, H. (2016). Development and validation of the user version of the Mobile Application Rating Scale (uMARS). JMIR mHealth and uHealth, 4(2), e5849.
• TDK (2023). Güncel Türkçe Sözlük. https://sozluk.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
• Tosun, N., & Mihci, C. (2020). An examination of digital parenting behavior in parents with preschool children in the context of lifelong learning. Sustainability, 12(18), 7654.
• TÜİK (2021). Çocuklarda Bilişim Teknolojileri Kullanım Araştırması. Haber Bülteni. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Cocuklarda-Bilisim-Teknolojileri-Kullanim-Arastirmasi-2021-41132 adresinden erişilmiştir.
• Wahyuningrum, E., Suryanto, S., & Suminar, D. R. (2020). Parenting in digital era: A systematic literature review. Journal of Educational, Health and Community Psychology, (3), 226-258.
• Yaman, F., Dönmez, O., Akbulut, Y., Kabakçı-Yurdakul, I. K., Çoklar, A. N., & Guyer, T. (2019). Exploration of parents’ digital parenting efficacy through several demographic variables. Egitim ve Bilim, 44(199), 149-172.
• Yaman, F., Yurdakul, I. K., Akbulut, Y., & Dönmez, O. (2022). An examination of the digital parenting profiles in Turkey. Child Psychiatry & Human Development, 1-10.
• Yıldız Durak, H., Dilmaç, B., Somyürek, S., Seferoğlu, S.S., Güyer, T., Sarıtepeci, M., Aydoğdu, Ş. & Akbaş, U. (2023). Ebeveynlerin Dijital Ebeveynlik Yeterliklerinin Artırılmasına Yönelik Bir Öneri Sisteminin Geliştirilmesi. 120K927 numaralı TÜBİTAK projesi.