THE CONSENT AND RIGHTS OF THE BIOLOGICAL FATHER IN THE ADOPTION OF MINORS IN COMPARISON WITH GERMAN LAW

Yıl 2024, Cilt: 26 Sayı: 2, 1185 - 1243, 26.11.2024

Ali Haydar Yağcıoğlu

https://doi.org/10.33717/deuhfd.1519980

Öz

According to the Turkish Civil Code (TCC.), the parents must consent to the adoption of a minor. The controversial issue here is whether the biological father is authorised to give consent for children born out of wedlock. This issue is not clearly resolved in the relevant provision of the TCC. In German law, within the framework of the fundamental human right to respect for family life and the constitutional parental right to the care and education of the child, there is a tendency that the consent of the biological father should also be obtained, and the German Civil Code has been amended to require his consent. However, since this regulation is not valid in cases where the legal father of the minor is already present, but the biological father is another man, it is also considered in the doctrine that a legal amendment is needed in this regard. Furthermore, the rights of the biological father during and after the adoption proceedings are also discussed in detail. This study aims to examine the existing rules in Turkish Law regarding the consent of the biological father in adoption, to interpret these rules and to propose solutions if necessary, taking into account the regulations in force in German Law and the suggestions made. In line with this purpose, the study concludes that the consent of the biological father should be sought in our law, and also includes the evaluations on the consequences of not obtaining consent.

Anahtar Kelimeler

Adoption of a minor, Parental consent, Biological father, Best interests of the child, Paternity

ALMAN HUKUKUYLA KARŞILAŞTIRMALI OLARAK KÜÇÜKLERİN EVLAT EDİNİLMESİNDE BİYOLOJİK BABANIN RIZASI VE SAHİP OLDUĞU HAKLAR

Öz

Türk Medeni Kanunu’na (TMK) göre bir küçüğün evlat edinilmesine ana baba rıza göstermelidir. Burada tartışmaya değer konu; evlilik dışı dünyaya gelmiş çocuklar yönünden biyolojik babanın rıza göstermeye yetkili sayılıp sayılmayacağıdır. Bu mesele, TMK’nın ilgili hükmünde açıkça çözüme bağlanmış değildir. Alman Hukukunda, aile hayatına saygı şeklindeki temel insan hakkı ve çocuğun bakımı ve eğitimi şeklindeki anayasal ana baba hakkı çerçevesinde, biyolojik babanın da rızasının alınması gerektiği yönünde eğilim sergilenmekle, Alman Medeni Kanunu’nda onun da izninin alınması yönünde bir değişikliğe gidilmiştir. Ancak bu düzenlemenin, hali hazırda küçüğün hukuki babası bulunup da; biyolojik babanın başka bir erkek olduğu durumlarda geçerli olmaması karşısında, öğretide bu konuda bir yasal değişikliğe ihtiyaç bulunduğu değerlendirmeleri de yapılmaktadır. Bundan başka biyolojik babanın evlat edinme yargılaması sırasında ve sonrasında sahip olduğu haklar da ayrıntılarıyla ortaya konulmaya çalışılmaktadır. Bu çalışma, Alman Hukukunda yürürlükteki düzenlemeleri ve getirilen önerileri de dikkate alarak, evlat edinmede biyolojik babanın rızasıyla ilgili Türk Hukukundaki mevcut kuralları irdelemek, bu kuralları yorumlamak ve ihtiyaç halinde çözüm önerileri sunmak amacını taşımaktadır. Bu amaç doğrultusunda çalışmada, hukukumuzda da biyolojik babanın rızasının aranması gerektiği sonucuna ulaşılmış olup, ayrıca rıza alınmazsa sonuçlarının neler olacağı yönündeki değerlendirmelere de yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Küçüğün evlat edinilmesi, Ana baba rızası, Biyolojik baba, Çocuğun üstün yararı, Soybağı

Kaynakça

• Acabey, Mehmet Beşir: Soybağı (Kurulması Genel Olarak Sonuçları Özellikle Evlilik Dışında Doğan Çocukların Mirasçılığı), İzmir 2002.
• Ataay, Aytekin: “Medeni Hukukda Evlad Edinme”, İÜHFM 1957, C. 21, S. 1-4, (https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/97681 e.t. 12.07.2024), s. 266-355.
• Aydıncık Midyat, Şirin: “Genetik Babanın Türk Soybağı Hukukundaki Yeri”, İÜHFM, 2022, S. 80 (2) (https://dergipark.org.tr/tr/pub/ihm/issue/71349/1147197), s. 455-506.
• Aydoğdu, Murat: Çağdaş Hukuki Gelişmeler Işığında Evlat Edinme, 2. Baskı, Ankara 2010.
• Baygın, Cem: “Evlat Edinmenin Koşulları”, AÜEHFD 2003, C. VII, S. 3-4, s. 591-626.
• Belen, Herdem: Yeni Medeni Kanun Hükümleri Uyarınca Evlat Edinme (Türk-İsviçre-Alman Karşılaştırmalı Hukuk Değerlendirmesiyle), İstanbul 2005.
• Çağlayan Aygün, Gözde: Karşılaştırmalı Hukuk Bakımından Evlat Edinme ve Sonuçları, 2. Baskı, Ankara 2020.
• Dural, Mustafa/Öğüz, Tufan/Gümüş, Mustafa Alper: Türk Özel Hukuku C. III Aile Hukuku, 16. Bası, İstanbul 2022.
• Er, Ali: 4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu Hükümlerine Göre Küçüklerin Evlat Edinilmesi, İstanbul 2020.
• Erdem, Mehmet/Makaracı Başak, Aslı: Aile Hukuku, 2. Baskı, Ankara 2024.
• Erlüle, Fulya: “Çocukla Kişisel İlişki Kurulması”, MÜHF-HAD 2010, C. 16, S. 3-4, s. 217-248.
• Frank, Rainer: “Die Adoption eines nichtehelichen Kindes mit unbekanntem Vater”, FamRZ 2017, S. 7, s. 497-502. Grziwotz, Herbert: Neustadt an der Weinstraße İdare Mahkemesi 2.10.2015 T. – 4 K 292/15.NW S., “Auskunftsrechte des leiblichen Vaters bei Inkognitoadoption” NZFam 2015, S. 22, s. 1078.
• Kaya, Cengiz: Türk Hukukunda Evlat Edinme, İstanbul 2009.
• Keuter, Wolfgang: “Zustimmung des leiblichen Vaters zur Adoption”, NZFam 2017, S. 19, s. 873-878.
• Kılıçoğlu, Ahmet M.: Medeni Kanun’umuzun Aile-Miras ve Eşya Hukukuna Getirdiği Yenilikler, 2. Bası, Ankara 2004.
• Koçoğlu, Safa: “Evlat Edinmede Ana Babanın Rızasının Aranıp Aranmaması Sorununun Özellikle Yetkili Kurum Aracılığıyla Evlat Edinme Açısından İncelenmesi”, TAAD Nisan 2019, Yıl:11, S. 38, s. 239-265.
• Löhnig, Martin: OLG Celle 12.10.2020 T., 21WF 87/20 S. “Erfolgsaussichten eines Vaterschaftsfeststellungsantrags trotz vorheriger Adoption des Kindes” Anmerkung, NZFam 2020, S. 24, s. 1106-1107 (OLG Celle 2020 Anmerkung). Löhnig, Martin: OLG Celle 25.7.2022 T. – 21 UF 37/21 S. Anmerkung, NZFam 2022, S. 19, s. 901.
• Löhnig, Martin/Riege, Iris: “Die Rechte des leiblichen, nicht rechtlichen Vaters im Adoptionsrecht”, FamRZ 2015, S. 1, s. 9-11.
• Löhnig, Martin/Rottmann, Daniel: “Der leibliche, nicht rechtliche Vater im Adoptionsverfahren”, NZFam 2023, s. 1009-1016.
• Maurer, Hans-Ulrich: Münchener Kommentar zum BGB (MüKoBGB), § 1741-1772, 9. Auflage 2024.
• Özcan, Didem: “Evlat edinmede Rıza”, İÜHFM 2017, C. LXXV, S. 2, s. 707-722.
• Öztan, Bilge: Aile Hukuku, Ankara 2000.
• Öztan, Bilge: Aile Hukuku, 6. Bası, Ankara 2015.
• Pinedo Caro, Pınar: Evlat Edinmeden Rıza, Ankara 2024.
• Plettenberg, Ina: “Kein Umgangsrecht für biologischen Vater, der der Adoption des Kindes zustimmt” KG 19.12.2019 T., – 13 UF 120/19, NZFam 2020, S. 14, s. 634.
• Pöcker, Markus: BeckOK BGB, 70. Edition, München 2024, § 1712-1772.
• Reuß, Philipp M.: BGH 18.2.2015 T., – XII ZB 473/13 S. Anmerkung, FamRZ 2015, S. 10, s. 831-833.
• Serdar, İlknur: “Kişisel İlişki Kurma Hakkı”, DEÜHFD, C. 9, Özel Sayı, İzmir 2007, s. 739-781.
• Serozan, Rona: Çocuk Hukuku, 2. Basıdan Tıpkıbası, İstanbul 2017.
• Şıpka, Şükran: “4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu’nun “Evlat Edinme”ye İlişkin Hükümlerinin İncelenmesi”, İÜHFM 1999, C. LVII, S. 1-2, s. 301-322.
• Wellenhofer, Marina: BGH 2.7.2014 T., XII ZB 201/13 Anmerkung, FamRZ 2014, s. 1442-1443.
• Yalman, Süleyman: “Evlat Edinmede Rıza”, AHBVÜHFD, C. 8, S. 2, 2004 (https://dergipark.org.tr/tr/pub/ahbvuhfd/issue/48132/608802, e.t. 12.07.2024).
• Yılmaz, Canan: “Yargıtay Kararları Işığında Çocukla Kişisel İlişki Kurulması”, Milletlerarası Hukuk ve Milletlerarası Özel Hukuk Bülteni, 2015, S. 35 (1), s. 103-141.
• Zevkliler, Aydın/Cumalıoğlu, Emre/Acabey, Beşir: Medeni Hukuk III Aile Hukuku, Ankara 2024.