Mehmed Âkif'in Kendi Resimlerinde Gördüğü: Sûretten Sîrete

Year 2021, Issue: Mehmet Akif ve İstiklal Marşı, 239 - 257, 29.12.2021

Mustafa Sefa Çakır

https://doi.org/10.30767/diledeara.1048702

Abstract

İnsanın, nisyanla malul olması gibi nisyana karşı kimi çözüm arayışları da malumdur. Bu çözümlerden biri de fotoğraflardır. Eskilerin daha ziyade resim olarak ifade ettiği fotoğraflar donmuş hatıralar hâlinde kısmi bir kalıcılığa sahiptir. Akıp giden zamana ve unutulan günlere küçük parantezler açan fotoğrafların bazıları, şairlerin elinde bir de şiirle süslenerek daha etkili bir hüviyette karşımıza çıkmaktadır. Fotoğraflarının arkasına şiir yazarak dostlarına ve yakınlarına gönderen şairlerden biri de Mehmed Âkif'tir. Bu manzumelerde şair daha ziyade kendisiyle ilgili izlenimlerinden bahsetmiştir. Fotoğrafına bakan şairin gördüğü sûretinin yanında yaşadıklarının ve hatta karakterinin izlerini de görmesi, bunları işlemesi doğaldır. Bu çalışmada fotoğraf arkası şiirlerinden yola çıkarak Âkif'in kendi dilinden, kendi ile ilgili izlenim ve düşünceleri gözler önüne serilecektir. Bu noktada faniliği çokça vurgulayan ve özellikle son yıllarında kaleme aldığı manzumelerinde kendisiyle ilgili ümitsizliğin ağır bastığı görülen Âkif'te derin bir hüzne şahitlik edilmektedir. Fotoğraflarında simasıyla bile insana çok şey anlatan Âkif'in fotoğraflarının arkasında kendini anlattığı şiirleri de hususi bir öneme sahiptir.

Keywords

Âkif, resim, fotoğraf, sûret, sîret

What Mehmed Akif Sees in His Own Photos: From Appearance to Life

Abstract

It is known that people are forgetful, as well as seeking solutions to forgetfulness. One of these solutions is photos. Photographs, which the ancients refer to as paintings, have a partial permanence as frozen memories. Some of the photographs, which open small brackets to the passing time and forgotten days, appear in a more effective way by being decorated with a poem in the hands of the poets. One of the poets who wrote poems on the back of his photographs and sent them to his friends and relatives is Mehmed Akif. In these poems, the poet mostly talked about his impressions about himself. It is natural for the poet looking at his photograph to see and process the traces of his experiences and even his character, as well as the outward appearance he sees. In this study, based on the poems behind the photography, Akif's impressions and thoughts about himself will be revealed in his own language. At this point, a deep sadness is witnessed in Âkif, who emphasizes mortality a lot and it is seen that despair about himself predominates, especially in his poems that he wrote in his last years. Telling a lot to people even with his face in his photographs, Âkif's poems in which he tells about himself behind his photographs also have a special importance.

Keywords

Akif, painting, photography, appearance, life

References

• Aydoğan, Bedri (2006). "Edebiyatçıların Arkası Şiirli Armağan Fotoğrafları", Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 15, Sayı 1, s.43-68.
• Edib, Eşref (2011). Mehmed Âkif: Hayatı, Eserleri ve Yetmiş Muharririn Yazıları, (hzl. Fahrettin Gün). İstanbul: Beyan Yay.
• Ersoy, Mehmed Âkif (2017). Safahat, (hzl. M. Ertuğrul Düzdağ). Ankara: TDV Yay.
• Kahraman, Âlim (2020). Mehmet Âkif Tutuşmuş Bir Yürek, Adanmış Bir Hayat. İstanbul: Büyüyenay Yay.
• Turinay, Necmettin (2021). İstiklal Marşı'nın 100. Yılında Mehmet Akif Ersoy Şiir Külliyatı Safahat. TBMM Yay.