BibTex RIS Kaynak Göster

EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE “MUAMMERÛN”: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ

Yıl 2017, Sayı: 17, 5 - 37, 01.01.2017

Öz

Ebû Hâtim es-Sicistânî, Kitâbu’l-muammerîn adlı eserinde cahiliye döneminde uzun ömür yaşamış olan kişilerin listesini kurmuş ve bunlarla ilgili sözel hafızada intikal etmekte olan bilgileri derlemiştir. Muammerûn tasnifi muhtemelen ilk defa Ebû Hâtim tarafından yapılmıştır. Bu derme bilhassa bazı şahsiyetler hakkında verdiği bilgilerin yegâne kaynağı olmuştur. Sonraki müelliflerin onun bu eserine gerek uzun ömürlüler kategorisi sadedinde gerekse içerdiği bilgilere atıf yapmak üzere sıklıkla müracaat ettikleri anlaşılmaktadır. Bu çalışmada muammerûn kavramı açısından eser üzerinde bir içerik incelemesi yapılmıştır

Kaynakça

  • Cevâd Alî, el-Mufassal fî târihi’l-Arab kable’l-İslâm, 1-20, Dâru’s- sâkî, 4.bs., 2001.
  • el-Cevherî, Ebû Nasr İsmâîl b. Hammâd, es-Sihâh, 1-6, tah. Ahmed Abdulgafûr Attâr, 4.bs., Dâru’l-ilm li’l-melâyîn, Beyrut 1987.
  • Ebû Bekr el-Hârezmî, M.b.el-Abbâs, Mufîdu’l-ulûm ve mubîdu’l- humûm, el-Mektebetu’l-unsuriyye, Beyrut 1418.
  • Ebû Hâtim es-Sicistânî, Sehl b. M.b. Osmân, Kitâbu’l-mu‘ammerîn mine’l-arab ve turafin min ahbârihim ve mâ kâlûhu fî muntehâ a‘mârihim, tah:M.Emîn el-Hancî, Ahmed b.el-Emîn eş-Şankîtî, Matbaatu’s-sa¡âde, Mısır 1905.
  • Ebû Nuaym el-Isbahânî, Ahmed b. Abdullâh b. Ahmed, Ma‘rifetu’s- sahâbe, 1-7, tah: Âdil b. Yûsuf el-Azzâzî, Dâru’l-vatan li’n-neşr, Riyâd 1998.
  • Ebu’l-Fidâ İbn Kesîr, İmâduddîn İsmâîl b. Ömer, el-Bidâye ve’n- nihâye, 1-14, tah.Alî Şîrî, Dâru ihyâi't-turâsi’l-arabî, 1988.
  • Ebu’l-Ma‘âlî Bahâuddîn el-Bagdâdî, M.b.el-Hasen b.M.Ali b. Hamdûn, et-Tezkiretu’l-Hamdûniyye, 1-10, Dâru sâdır, Beyrut 1417.
  • el-Hatîb el-Bagdâdî, Ebû Bekr Ahmed b. Alî, Târîhu Bagdâd, 1-16, tah: Beşşâr Avvâd Ma‘rûf, Dâru’l-garbi’l-İslâmî, Beyrut 2002.
  • Hatiboğlu, İbrahim, “Selmân-ı Fârisî”, DİA, 36/ 441-443.
  • İbrahim Hatiboğlu, “Muammerûn”, DİA, 30/325-326.
  • İbn Asâkir, Ebu’l-Kâsım Alî b. el-Hasen b. Hibetullâh, Târîhu Dimaşk, 1-80, tah: Amr b. Garâme el-Amrevî, Dâru’l-fikr li’t-tıbâ‘a ve’n-neşr ve’t- tevzî’, 1995.
  • İbn Dureyd, el-İştikâk, tah. Abdusselâm M. Hârûn, Dâru’l-cîl, Beyrut 1991.
  • İbnu’l-Cevzî, Ebu’l-Ferec Cemâluddîn Abdurrahmân b. Alî, Telkîhu fuhûmi ehli’l-eser fî uyûni’t-târîh ve’s-siyer, Şeriketu dâri’l-Erkam b. Ebi’l- Erkam, Beyrut 1997.
  • el-İbşîhi, Ebu’l-Feth Şihâbuddîn M.b.Ahmed b. Mansûr, el-Mustatref fî kulli fennin mustazref, Âlemu’l-kutub, Beyrut 1419.
  • el-Muberred, Ebu’l-Abbâs M.Yezîd, el-Fâdıl, 3.bs., Dâru’l-kutubi’l- Mısriyye, Kâhire 1421.
  • er-Râgıb el-Isfahânî, Ebu’l-Kâsım el-Huseyn b. M., Muhâdarâtu’l- udebâ ve muhâverâtu’ş-şu‘arâ ve’l-bulegâ, 1-2, Şeriketu dâri’l-Erkam b. Ebi’l-Erkam, Beyrut 1420.
  • eş-Şerîf el-Murtazâ, Emâlî el-Murtazâ: Gureru’l-fevâid ve dureru’l- kalâid, 1-2, tah: M.Ebu’l-Fazl İbrâhîm, Mektebetu’d-duktûr Mervân el- Atiyye, Dâru ihyâi’l-kutubi’l-arabiyye, yy., 1954.
  • Tüccar, Zülfikar, “Sicistânî, Ebû Hâtim”, DİA, 37/139-141.
  • ez-Zebîdî, Ebu’l-Feyz Muhammed b. Muhammed el-Murtadâ, Tâcu’l- arûs, 1-40, tah. Abdussettâr Ahmed Ferrâc, Vizâretu’l-irşâd ve’l-enbâ, Kuveyt 1965.
  • ez-Zehebî, İbn Kaymaz Şemseddîn Ebû Abdullâh b. M., Târîhu’l-İslâm ve vefeyâtu’l-meşâhîr ve’l-a‘lâm, 1-15, tah: Beşşâr Avvâd Ma‘rûf, Dâru’l- garbi’l-İslâmî, 2003.

LONG-LIVED PEOPLE OF THE ANCIENT ARABIC SOCIETY IN THE CAHILIYA PERIOD: A STUDY ON ABU HÂTIM’S KITÂB AL-MUAMMARÎN

Yıl 2017, Sayı: 17, 5 - 37, 01.01.2017

Öz

Abû Hâtim al-Sicistânî purhaps was the first scholar to classify the long-lived people of cahiliya period in arab history. He collected in the beginning of the third century of the hegira the popular knowledge among the tribes about those who were known to live a long life. Actually it is not a surprise to see many exaggerations in the tribal popular citations. But Abû Hâtim was to write down what was narrated without any literal, logical and realistic criticism cause he tried to collect the popular knowledge on the matter. And later most of the scholars used his method and material referring to him in corcern with the cathegory of those long-living people of ancient arab history

Kaynakça

  • Cevâd Alî, el-Mufassal fî târihi’l-Arab kable’l-İslâm, 1-20, Dâru’s- sâkî, 4.bs., 2001.
  • el-Cevherî, Ebû Nasr İsmâîl b. Hammâd, es-Sihâh, 1-6, tah. Ahmed Abdulgafûr Attâr, 4.bs., Dâru’l-ilm li’l-melâyîn, Beyrut 1987.
  • Ebû Bekr el-Hârezmî, M.b.el-Abbâs, Mufîdu’l-ulûm ve mubîdu’l- humûm, el-Mektebetu’l-unsuriyye, Beyrut 1418.
  • Ebû Hâtim es-Sicistânî, Sehl b. M.b. Osmân, Kitâbu’l-mu‘ammerîn mine’l-arab ve turafin min ahbârihim ve mâ kâlûhu fî muntehâ a‘mârihim, tah:M.Emîn el-Hancî, Ahmed b.el-Emîn eş-Şankîtî, Matbaatu’s-sa¡âde, Mısır 1905.
  • Ebû Nuaym el-Isbahânî, Ahmed b. Abdullâh b. Ahmed, Ma‘rifetu’s- sahâbe, 1-7, tah: Âdil b. Yûsuf el-Azzâzî, Dâru’l-vatan li’n-neşr, Riyâd 1998.
  • Ebu’l-Fidâ İbn Kesîr, İmâduddîn İsmâîl b. Ömer, el-Bidâye ve’n- nihâye, 1-14, tah.Alî Şîrî, Dâru ihyâi't-turâsi’l-arabî, 1988.
  • Ebu’l-Ma‘âlî Bahâuddîn el-Bagdâdî, M.b.el-Hasen b.M.Ali b. Hamdûn, et-Tezkiretu’l-Hamdûniyye, 1-10, Dâru sâdır, Beyrut 1417.
  • el-Hatîb el-Bagdâdî, Ebû Bekr Ahmed b. Alî, Târîhu Bagdâd, 1-16, tah: Beşşâr Avvâd Ma‘rûf, Dâru’l-garbi’l-İslâmî, Beyrut 2002.
  • Hatiboğlu, İbrahim, “Selmân-ı Fârisî”, DİA, 36/ 441-443.
  • İbrahim Hatiboğlu, “Muammerûn”, DİA, 30/325-326.
  • İbn Asâkir, Ebu’l-Kâsım Alî b. el-Hasen b. Hibetullâh, Târîhu Dimaşk, 1-80, tah: Amr b. Garâme el-Amrevî, Dâru’l-fikr li’t-tıbâ‘a ve’n-neşr ve’t- tevzî’, 1995.
  • İbn Dureyd, el-İştikâk, tah. Abdusselâm M. Hârûn, Dâru’l-cîl, Beyrut 1991.
  • İbnu’l-Cevzî, Ebu’l-Ferec Cemâluddîn Abdurrahmân b. Alî, Telkîhu fuhûmi ehli’l-eser fî uyûni’t-târîh ve’s-siyer, Şeriketu dâri’l-Erkam b. Ebi’l- Erkam, Beyrut 1997.
  • el-İbşîhi, Ebu’l-Feth Şihâbuddîn M.b.Ahmed b. Mansûr, el-Mustatref fî kulli fennin mustazref, Âlemu’l-kutub, Beyrut 1419.
  • el-Muberred, Ebu’l-Abbâs M.Yezîd, el-Fâdıl, 3.bs., Dâru’l-kutubi’l- Mısriyye, Kâhire 1421.
  • er-Râgıb el-Isfahânî, Ebu’l-Kâsım el-Huseyn b. M., Muhâdarâtu’l- udebâ ve muhâverâtu’ş-şu‘arâ ve’l-bulegâ, 1-2, Şeriketu dâri’l-Erkam b. Ebi’l-Erkam, Beyrut 1420.
  • eş-Şerîf el-Murtazâ, Emâlî el-Murtazâ: Gureru’l-fevâid ve dureru’l- kalâid, 1-2, tah: M.Ebu’l-Fazl İbrâhîm, Mektebetu’d-duktûr Mervân el- Atiyye, Dâru ihyâi’l-kutubi’l-arabiyye, yy., 1954.
  • Tüccar, Zülfikar, “Sicistânî, Ebû Hâtim”, DİA, 37/139-141.
  • ez-Zebîdî, Ebu’l-Feyz Muhammed b. Muhammed el-Murtadâ, Tâcu’l- arûs, 1-40, tah. Abdussettâr Ahmed Ferrâc, Vizâretu’l-irşâd ve’l-enbâ, Kuveyt 1965.
  • ez-Zehebî, İbn Kaymaz Şemseddîn Ebû Abdullâh b. M., Târîhu’l-İslâm ve vefeyâtu’l-meşâhîr ve’l-a‘lâm, 1-15, tah: Beşşâr Avvâd Ma‘rûf, Dâru’l- garbi’l-İslâmî, 2003.
Toplam 20 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Research Article
Yazarlar

Eyyüp Tanrıverdi Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Ocak 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Sayı: 17

Kaynak Göster

APA Tanrıverdi, E. (2017). EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE “MUAMMERÛN”: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ. Doğu Araştırmaları(17), 5-37.
AMA Tanrıverdi E. EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE “MUAMMERÛN”: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ. DA. Ocak 2017;(17):5-37.
Chicago Tanrıverdi, Eyyüp. “EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE ‘MUAMMERÛN’: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ”. Doğu Araştırmaları, sy. 17 (Ocak 2017): 5-37.
EndNote Tanrıverdi E (01 Ocak 2017) EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE “MUAMMERÛN”: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ. Doğu Araştırmaları 17 5–37.
IEEE E. Tanrıverdi, “EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE ‘MUAMMERÛN’: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ”, DA, sy. 17, ss. 5–37, Ocak 2017.
ISNAD Tanrıverdi, Eyyüp. “EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE ‘MUAMMERÛN’: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ”. Doğu Araştırmaları 17 (Ocak 2017), 5-37.
JAMA Tanrıverdi E. EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE “MUAMMERÛN”: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ. DA. 2017;:5–37.
MLA Tanrıverdi, Eyyüp. “EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE ‘MUAMMERÛN’: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ”. Doğu Araştırmaları, sy. 17, 2017, ss. 5-37.
Vancouver Tanrıverdi E. EBÛ HÂTİM ES-SİCİSTÂNÎ’YE GÖRE ESKİ ARAP KÜLTÜRÜNDE “MUAMMERÛN”: UZUN ÖMÜRLÜLER KATEGORİSİ. DA. 2017(17):5-37.

Derginin yayın dili Türkçe, Arapça, Farsça, Urduca ve İngilizcedir. Yabancı dildeki yazıların yayımlanması, Yayın Kurulu'nun onayına bağlıdır. Dergiye gönderilecek yazıların, Türk Dil Kurumu'nun yazım kurallarına uygun olması gerekmektedir. Türkçede yaygın kullanılan yabancı kelimelerin dışındaki kelimelerin Türkçe karşılığının kullanılmasına özen gösterilmelidir. Farklı yazı tipi kullananların, kullandıkları yazı tiplerini de göndermeleri gerekmektedir. Makalelerin özetleri 250 kelimeyi aşmamalıdır. Yazılarda resim, çizim veya herhangi bir görsel anlatım varsa; bunların en az 300 dpi çözünürlükte taranması ve kullanıldığı metindeki adları ile kaydedilerek gönderilmesi gerekmektedir. Yayımlanan yazıların sorumlulukları yazı sahiplerine aittir. Yazılar, A4 sayfa boyutuna göre 25 sayfayı geçmemelidir. Ancak geniş kapsamlı yazılar, Yayın Kurulu’nun onayıyla seri halinde ya da derginin eki şeklinde de yayımlanabilir. 

Yazım kuralları ve sayfa düzeni
- Yazılar MS Word ya da uyumlu programlarda yazılmalıdır. Yazı karakteri Times New Roman, 12 punto ve tek satır aralığında olmalıdır.
- Sayfa, A4 dikey boyutta; üst, alt ve sağ kenar boşluğu 2,5 cm; sol kenar boşluğu 3 cm olarak düzenlenmelidir.
- Paragraf aralığı önce 6 nk, sonra 0 nk olmalıdır.
- Yazının başlığı koyu harfle yazılmalı, konunun içeriği ile uyumlu olmalıdır.
- Makalelerin Türkçe ve İngilizce özetleri 250 kelimeyi aşmamalıdır. 3 ila 5 kelimeden oluşan anahtar kelime/keywords yer almalıdır. Makalenin Türkçe ve İngilizce başlıklarına yer verilmelidir. Yayım dili Arapça, Farsça veya Urduca olan makalelerde Türkçe ve İngilizce özet istenmektedir.
- Başlıklar koyu harfle yazılmalıdır. Uzun yazılarda ara başlıkların kullanılması okuyucu açısından yararlı olacaktır.
- İmla ve noktalamada makalenin veya konunun zorunlu kıldığı durumlar dışında Türk Dil Kurumu’nun İmla Kılavuzu dikkate alınmalıdır.
- Metin içinde vurgulanmak istenen yerlerin “tırnak içinde” gösterilmesi yeterlidir.
- Birden çok yazarlı makalelerde makale ilk sıradaki yazarın ismiyle sisteme yüklenmelidir. Birden sonraki yazarların isimleri sistem üzerinde diğer yazarlar kısmında belirtilmelidir.

Kaynak gösterme
- Doğu Araştırmaları Dergisi sayfa altı dipnot veya APA 6.0 kaynak gösterimini kabul etmektedir.
- Bir eserin derleyeni, tercüme edeni, hazırlayanı, tashih edeni, editörü varsa kaynakçada mutlaka gösterilmelidir.
- Elektronik ortamdaki kaynaklarda yazarı, çalışmanın başlığı ve yayın tarihi belli olanlar kullanılmalıdır.
- Metin içinde atıf yapılmayan kaynaklar kaynakçada gösterilmemelidir.
- Kaynakça makalenin sonunda yazarların soyadlarına göre alfabetik olarak düzenlenmelidir.


Doğu Araştırmaları Dergisi
Index Islamicus Uluslararası dizini, SOBİAD (Sosyal Bilimler Atıf Dizini) ve ASOS indeksleri tarafından taranmaktadır.