This study aims to examine how digitalization transforms individuals' perceptions of happiness. It discusses how happiness is redefined in the digital age at both individual and organizational levels. Using a qualitative research approach, data were collected through interviews with employees and analyzed under six main themes: digital autonomy, digital competence, digital connectedness, digital burnout, the transformation of digital well-being, and digital work life. The findings reveal that digital happiness fundamentally depends on the fulfillment of individuals' needs for autonomy, competence, and connectedness within digital contexts; when these needs are not supported, happiness becomes fragile. Moreover, digitalization was found to provide flexibility and efficiency in work life while simultaneously leading to boundary loss, burnout, and stress. Addressing a conceptual gap in the literature, the research demonstrates that happiness in the digital age possesses a dynamic and paradoxical nature. Based on these findings, the proposed Digital Happiness Model offers a unique framework that explains the multifaceted nature of happiness in digital environments, encompassing both opportunities and risks.
Bu araştırma, dijitalleşmenin bireylerin mutluluk algısını nasıl dönüştürdüğünü incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada, dijital çağda mutluluğun bireysel ve örgütsel boyutlarda nasıl yeniden tanımlandığı tartışılmıştır. Nitel araştırma yöntemi kullanılarak çalışanlarla yapılan görüşmeler sonucunda elde edilen veriler, altı ana tema altında analiz edilmiştir: dijital özerklik, dijital yeterlik, dijital ilişkilenme, dijital tükenmişlik, dijital refahın dönüşümü ve dijital iş yaşamı. Bulgular, dijital mutluluğun temelinde bireylerin dijital bağlamda özerklik, yeterlik ve ilişkilenme ihtiyaçlarının karşılanmasının yer aldığını; bu ihtiyaçların desteklenmediği durumlarda mutluluğun kırılganlaştığını ortaya koymuştur. Ayrıca dijitalleşmenin iş yaşamında hem esneklik ve verimlilik sağladığı hem de sınır kaybı, tükenmişlik ve stres durumlarına yol açtığı görülmüştür. Araştırma, alan yazında dijitalleşmenin bireysel ve örgütsel psikolojik yansımalarına ilişkin kavramsal boşluğu doldurmayı hedeflemekte ve dijital çağda mutluluğun dinamik, çelişkili bir yapıya sahip olduğunu göstermektedir. Bu bulgular doğrultusunda geliştirilen Dijital Mutluluk Modeli, dijital ortamda mutluluğun hem fırsatlar hem de riskler içeren çok boyutlu doğasını açıklayan özgün bir çerçeve sunmaktadır.
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Strategy, Management and Organisational Behaviour (Other) |
| Journal Section | RESEARCH ARTICLES |
| Authors | |
| Publication Date | October 25, 2025 |
| Submission Date | August 1, 2025 |
| Acceptance Date | October 25, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Issue: 86 |