Bu makale, J. K. Rowling’in Harry Potter serisinde türler arası ilişkileri yapılandıran hukuki, görsel ve finansal aparatları ele alarak bunları eleştirel posthümanizm ve biyopolitika kuramı ışığında incelemektedir. Seri, ahlaki cesareti yüceltip kötü yönetimi irdelerken, aynı zamanda tür hiyerarşileri, insan merkezci hukuk ve estetikleştirilmiş egemenlik tarafından biçimlendirilen bir dünya da sahneler. Karen Barad’ın eyleyici gerçekçiliği, Giorgio Agamben’in çıplak hayat kavramı ve Rosi Braidotti’nin posthümanist etiğinden yararlanan bu çalışma, üç alanı analiz etmektedir: büyücü üstünlüğünü kodlayan “Büyücü Kardeşler Çeşmesi” ve “Sihir Güçtür” heykeli gibi anıt niteliğindeki kamusal sanat eserleri gibi maddesel-söylemsel aparatları, insan merkezci kökenlere sahip düzenleyici kurgular olan Sihir Bakanlığı’nın “varlık,” “canavar” ve “ruh” kategorilerini ve “dahil ederek dışlama”nın bir örneği olarak goblinlerin asa sahipliğinden ve hukuki temsilden dışlanmasını. Makale, bu alanlar üzerinden, büyücü yönetiminin tarafsız bir bürokrasi değil, eşitsizliği meşrulaştırırken türler arası dayanışma ve etik gerilim anlarına zemin hazırlayan onto-epistemolojik bir matris olarak işlediğini savunur. Böylece bu çalışma, fantezi kurgusu çalışmaları, siyaset teorisi ve eleştirel posthümanizm alanlarına katkıda bulunarak, büyücü dünyasının gerçek dünyadaki sınıflandırma, temsil ve dışlama rejimlerinin hem bir yansıması hem de eleştirisi olduğunu, ancak çok türlü adalet ufkunu tamamlanmamış bıraktığını ortaya koyar.
Bu çalışma için etik kurul izni gerekmemektedir.
This article analyzes the juridical, visual, and economic apparatuses that structure interspecies relations in J. K. Rowling’s Harry Potter series, reading them through critical posthumanism and biopolitical theory. While the series celebrates moral courage and anti-authoritarian resistance, it also stages a world organized by species hierarchies, anthropocentric law, and aestheticized sovereignty. Drawing on Karen Barad’s agential realism, Giorgio Agamben’s concept of bare life, and Rosi Braidotti’s posthumanist ethics, the study examines three sites: monumental statuary such as the “Fountain of Magical Brethren” and the “Magic is Might” sculpture as material-discursive apparatuses encoding wizard supremacy; the Ministry of Magic’s evolving classifications of “beings,” “beasts,” and “spirits” as regulatory fictions rooted in anthropocentrism; and goblins’ exclusion from wand ownership and juridical agency as symptomatic of inclusive exclusion. Across these sites, the article argues that magical governance operates not as neutral bureaucracy but as an onto-epistemological matrix that legitimizes inequality while enabling moments of ethical friction and cross-species solidarity. Thus, the study contributes to scholarship in fantasy studies, political theory, and critical posthumanism, revealing how the wizarding world mirrors and critiques real-world regimes of classification, representation, and exclusion, while leaving the horizon of multispecies justice tantalizingly unfinished.
This study does not require ethics committee approval.
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | British and Irish Language, Literature and Culture |
| Journal Section | RESEARCH ARTICLES |
| Authors | |
| Publication Date | October 25, 2025 |
| Submission Date | August 18, 2025 |
| Acceptance Date | October 25, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Issue: 86 |