Effects of Recreational Activities on the Quality of Life of Penal Institutions Employees

Year 2025, Volume: 21 Issue: 1, 140 - 157, 30.06.2025

İsmail Mesut Özdoğan , Haldun Müderrisoğlu

https://doi.org/10.58816/duzceod.1509767

Abstract

This study was conducted to determine the effects of recreational activities on the quality of life of the personnel working in Düzce T Type Closed Penal Institution. Personnel working in Penal Institutions work under difficult, tiring and more limited conditions than the working conditions of personnel working in other public institutions. 222 personnel working in Düzce T Type Closed Penitentiary Institution participated in our research. The personnel participating in our study were asked to fill out a consent form, a personal information form to determine their demographic characteristics, a 5-point Likert-type survey including motivation/obstacles affecting their participation in recreational activities, the Oxford Happiness survey by examining the international literature on the happiness and quality of life scale, and Kim, Woo and Uysal in 2015. The quality of life scale developed by him was used and applied to the personnel working in Düzce T Type Closed Penitentiary Institution in September and November 2023.
As a result of the research, it was determined that young and highly educated personnel participate in recreational activities more and are happier, which in turn positively affects their quality of life.

Keywords

Penal Institution , Recreational activity , Life quality

Ceza İnfaz Kurumları Çalışanlarının Rekreasyon Faaliyetlerinin Yaşam Kalitesine Etkileri

Abstract

Bu çalışma Düzce T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda çalışan personellerin rekreasyon faaliyetlerinin yaşam kalitesine etkilerini tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Ceza İnfaz Kurumlarında çalışan personeller kamunun diğer kurumlarında çalışan personellerin çalışma koşullarından zor, yorucu ve daha kısıtlı şartlarda görev yapmaktadır. Araştırmamıza Düzce T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda çalışan 222 personel katılmıştır. Çalışmaya katılan personellere onam formu doldurularak demografik özelliklerini tespit etmek için kişisel bilgi formu, rekreasyon aktivitelerine katılımlarını etkileyen motivasyon/engellerini içeren 5 li likert tipi anket, Mutluluk ve yaşam kalitesi ölçeğinde, uluslararası literatür incelenerek Oxford Mutluluk anketi ve Kim, Woo ve Uysal 2015’de geliştirdiği yaşam kalitesi ölçeği kullanılmış, Düzce T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda 2023’ün Eylül ve Kasım aylarında görev yapmakta olan personellere uygulanmıştır.
Çalışmanın sonucunda, genç ve öğrenim düzeyi yüksek olan personellerin rekreasyonel faaliyetlere daha fazla katıldığı ve mutlu oldukları bunun sonucunda da yaşam kalitelerini pozitif yönde etkilediği tespitine varılmıştır.

Keywords

Ceza İnfaz Kurumu 1 , Rekreasyonel faaliyet 2 , Yaşam Kalitesi 3

Thanks

Tez danışmanım Prof. Dr. Haldun MÜDERRİSOĞLU na, çalışmamda bana yardımcı olan mesai arkadaşlarıma teşekkür ederim.

References

• Akduman, G. (2021). International Academic Social Resources Journal: Open access refereed e-journal & indexed. International Academic Social Resources Journal, 6(30), 1505-1516.
• Alkoç, F. (2019). ‘Sosyo-Demografik değişkenlerin rekreasyon katılımına etkisi: İstanbul (Kadıköy ve Maltepe) örneği’ (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
• Altunkasa, F., & Uzun, G. (1997). Rekreasyonel planlamada arz ve talep (Yayın No: 6). Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları.
• Avcı K., & Pala K. (2004). Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde çalışan araştırma görevlisi ve uzman doktorların yaşam kalitesinin değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 30(2), 81-85.
• Aydıner Boylu, A. (2007). ‘Ailelerin yaşam kalitelerini etkileyen bazı objektif ve sübjektif göstergelerin incelenmesi’. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Çiçek M. (2022). ‘Sağlık çalışanlarının rekreasyon alışkanlıklarının değerlendirilmesi üzerine nitel bir çalışma’. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Demirel, M., & Harmamcı, D. (2009). Üniversite öğlencilerinin rekreasyonel etkinliklere katılımlarında engel oluşturabilecek faktörlerin belirlenmesi. International Journal of Human Sciences, 6(1), 838-846.
• Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin 95, 542– 575.
• Edwards, M. B., & Matarrita-Cascante, D. (2011). Rurality in leisure research: A review of four major journals. Journal of Leisure Research, 43(4), 447-474.
• Gürbüz, B., & Henderson, H. A. (2014). Leisure activity preferences and constraints: Perspectives from Turkey, World Leisure Journal. 56(4), 300-316.
• Güven Y. (2018). ‘Çalışanların rekreasyon etkinliklerine katılım sıklıklarının mutluluk ve yaşam kalitesi üzerine olan etkisi’. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Hazar, A. (2003). Rekreasyon ve animasyon. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Hills P., & Argyle M. (2002). Oxford Happiness Questionnaire Oxford University.
• Keklik, P. (2023). ‘Spor merkezi üyelerinin serbest zaman doyumlarının egzersiz davranış değişim basamakları ve rekreasyon fayda düzeylerine göre incelenmesi’. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Kesin, Ü. (1999). ‘Türkiye’deki işyerlerinde rekreasyon uygulaması’. Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Kim, H., Woo, E., & Uysal, M. (2015). Tourism experience and quality of life among elderly tourists, Tourism Management, 46, 465-476.
• Koçak, F. (2017). Leisure constrains and facilitators: Perspectives from Turkey. European Journal of Physical Education and Sport Science, 3(10), 32-47.
• Long, J., & Hylton, K. (2014). Reviewing research evidence and the case of participation in sport and physical recreation by black and minority ethnic communities. Leisure Studies, 33(4), 379-399.
• Müderrisoğlu, H., & Uzun, S. (2009). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Orman Fakültesi öğrencilerinin rekreasyonel eğilimleri. Turkish Journal of Forestry, 5(2), 108-121.
• Pierskalla, C. D., Lee, M. E., Stein, T. V., Anderson, D. H., & Nickerson, R. (2004). Understanding relationships among recreation opportunities: A meta-analysis of nine studies. Leisure Sciences, 26(2), 163-180.
• Serdar, E. (2021). Serbest zaman engelleri ile ilgilerin arasındaki ilişki: Fitness merkezi katılımcıları üzerine bir araştırma. Spor Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(1), 49-61.
• Shievers, J. S., & DeLisle, L. J. (1997). The story of leisure; Context, concepts and current controversy. Human Kinetics Publishers.
• Shookner, M. (1997). Quality of life in ontario. Araştırma Raporu. Ontario Social Development Council & Social Planning Network of Ontario.
• Tezcan N. (2007). ‘Rekreasyon Etkinliklerin Çalışanların Performansları Üzerine Etkilerinin İncelenmesi: Kocaeli Trakya Birlik’. Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Torlak, S. E., & Yavuzçehre, P. S. (2008). Denizli kent yoksullarının yaşam kalitesi üzerine bir inceleme, Çağdaş Yerel Yönetimler, 17(2), 23-44.
• Uzun, S., Müderrisoğlu, H., & Akıncı Kesim, G. (2005). Kentsel alanlardaki parklarda kullanıcı memnuniyeti: Düzce İnönü Parkı örneği. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Ormancılık Dergisi, 1(2), 111-124.
• Uzun, S., & Müderrisoğlu, H. (2010). User satisfaction in rural recreation areas: The example of Bolu Gölcük Forest-Recreation Area. Turkish Journal of Forestry, 11(1), 67-82.
• Van Kamp, I., Leidelmeijer, K., Marsman, G., & Hollander, A. De. (2003). Urban environmental quality and human well-being: Towards a conceptual framework and demarcation of concepts; a literatüre study. Landscape and Urban Planning, 65(1), 5-18.
• Wang, E., Zhao, L., Zhou, Y., & Little, B. B. (2013). Valuing outdoor recreation activities using a meta-analysis model in China: An empirical study. Tourism Economics, 19(2), 415- 432.
• Wish, N. B. (1986). Are we really measuring the qua1ity of life? Well-being has subjective dimensions as well as objective ones. American Journal of Economics and Sociology, 45(1), 94-102.
• World Health Organization Quality of Life Group. (1998). Development of the World Health Organization WHOQOL- BREF quality of life assessment. Psychological Medicine. 28(3), 551–558.