The Relationship between Problem Solving Skills and Self Efficacy Proficiency Levels of Midwifery Students

Year 2019, Volume: 9 Issue: 2, 71 - 75, 31.05.2019

Keziban Amanak , İlayda Demirkol , Zeliha Kuru

https://doi.org/10.33631/duzcesbed.503205

Cited By: 7

Abstract

Aim:
The aim of this study was to investigate the relationship between self efficacy
proficiency levels and problem solving skills of midwifery students.

Material and Methods: This analytical and cross-sectional study was
conducted with 310 midwifery students during the fall semester of 2018-2019
academic year at Adnan Menderes University, Faculty of Health Sciences,
Midwifery Department. In the collection of data; Demographic Information Form,
Problem Solving Inventory and Self Efficacy Scale were used. Data were analyzed
using SPSS 18.0 software. The data were evaluated by One-way Analysis of
Variance (post-hoc Scheffe test) and Pearson's Correlation tests.

Results: The mean age of the students was 21.13 ± 2.56. It was determined that
the mean score of the students in the problem solving inventory decreased as
the grade level students were studying (p=0.029). It was observed that the mean
scores of self efficacy proficiency scores of the students were quite close to
each other, but this difference was not significant. In the study, a
significant negative correlation was found between the students' problem
solving skills and self efficacy proficiency (p<0.001).

Conclusion: There
was a negative correlation between problem solving skills and self efficacy
proficiency levels of the students, and there was no difference in
self-efficacy proficiency levels. Based on these results, it can be suggested
that different studies should be conducted to compare the problem solving
skills of the midwifery students and self efficacy competencies in different
sample groups, and to add elective courses that will contribute to the
development of problem solving skills in the midwifery education curriculum.

Keywords

Midwifery, self efficacy, problem solving

Ebelik Öğrencilerinin Problem Çözme Becerileri ile Öz Etkililik Yeterlik Düzeyleri Arasındaki İlişki

Abstract

Amaç:
Araştırma ebelik öğrencilerinin problem çözme becerileri ile öz etkililik
yeterlik düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır.

Gereç
ve Yöntemler: Analitik ve kesitsel tipteki bu
araştırma, Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Ebelik
Bölümü’nde 2018-2019 eğitim öğretim yılı güz döneminde 310 ebelik öğrencisi ile
yürütülmüştür. Verilerin toplanmasında; araştırmacılar tarafından oluşturulan
Demografik Bilgi Formu, Problem Çözme Envanteri ve Öz Etkililik-Yeterlik Ölçeği
kullanılmıştır. Verilerin analizi SPSS 18.0 paket programı ile yapılmıştır.
Veriler Tek Yönlü Varyans Analizi (post-hoc Scheffe testi) ve Pearson
Korelasyon testi ile değerlendirilmiştir.

Bulgular:
Çalışmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 21.13±2.56’dır. Öğrencilerin
öğrenim gördüğü sınıf seviyesi yükseldikçe problem çözme envanteri puan
ortalamalarının azaldığı belirlenmiştir (p=0.029). Öğrencilerin sınıflara göre
öz etkililik yeterlik toplam puan ortalamalarının birbirine oldukça yakın
olduğu ancak bu farkın önemli olmadığı görülmüştür. Araştırmada öğrencilerin
problem çözme becerileri ile öz etkililik yeterlik düzeyleri arasında negatif
yönde orta şiddette anlamlı ilişki saptanmıştır (p<0.001).

Sonuç:
Öğrencilerin problem çözme becerileri ile öz etkililik yeterlik düzeyleri
arasında negatif yönde ilişki olduğu ve sınıflara göre problem çözme becerileri
arasında fark saptanırken, öz etkililik yeterlik düzeyleri açısından fark
bulunmamıştır. Bu sonuçlara istinaden farklı örneklem gruplarında ebelik
öğrencilerinde problem çözme becerileri ile öz etkililik yeterlik düzeylerinin
karşılaştırıldığı farklı çalışmaların yapılması, ebelik öğrencilerinin eğitim
müfredatına problem çözme becerilerinin geliştirilmesine katkı sağlayacak
seçmeli derslerin eklenmesi önerilebilir. 

Keywords

Ebelik, öz etkililik, problem çözme

References

• 1. Yörük S. Dünya’da ebelik eğitimi. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi. 2016; 6(1): 46-50.
• 2. Şen E, Amanak K, Akgün E, Karagöz D. Ebelik öğrencilerinin kontrol odağı ve problem çözme beceri düzeyleri arasındaki ilişki. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi. 2014; 3(2): 94-101.
• 3. Dikmen Y, Denat Y, Başaran H, Filiz NY. Hemşirelik öğrencilerinin öz etkililik-yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Journal of Contemporary Medicine. 2016; 6(3): 206-13.
• 4. Çetinkaya A, Özmen D, Fadıloğulu Ç. Geleceğin sağlık profesyonellerinin öz-etkililik-yeterlik düzeyleri ile sosyal destek algıları arasındaki ilişki. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 2014; 3(4): 1045-55.
• 5. Karadağ E, Derya AY, Ucuzal M. Sağlık yüksekokulu öğrencilerinin öz etkililik-yeterlik düzeyleri. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi. 2011; 4(1): 13-20.
• 6. Keskin ÜG, Orgun F. Öğrencilerin öz etkililik-yeterlilik düzeyleri ile başa çıkma stratejilerinin incelenmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2006; 7(2): 92-9.
• 7. Britner SL. Motivation in high school science students: A comparison of gender differences in life, physical, and earth science classes. JRST. 2008; 45(8): 955-70.
• 8. Bray C, Nash K, Robin D, Froman R. Validation of measures of middle schoolers’ self-efficacy for physical and emotional health, and academic tasks. RINAH. 2003; 26(1): 376-86.
• 9. Arabacı İB, Namlı A, Zincirli M, Özer F. Eğitim kurumlarının stratejik plan geliştirme ve uygulama sürecinde karşılaştıkları sorunlar ve çözüm önerileri. K. Ü. Kastamonu Eğitim Dergisi. 2015; 23(4):1453-70.
• 10. Kartal Ay, Yazıcı S. Ebelik öğrencilerinin ilk klinik deneyim başlangıcı ve sonunda anksiyete ve stres düzeylerinin belirlenmesi. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi. 2017; 4(3): 190-5.
• 11. Heppner P, Petersen CH. The development and implications of a personal problem-solving inventory. Journal of Counseling Psychology. 1982; 29(1): 66-75.
• 12. Savaşır I, Şahin NH. Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: Sık kullanılan ölçekler. Türk Psikologlar Derneği Yayınları. Ankara: Özyurt Matbaacılık; 1997.
• 13. Şahin N, Şahin NH, Heppner PP. Psychometric Proporties of the Problem Solving Inventory in a Group of Turkish University Students. Cognitive Therapy and Research. 1993; 4(17): 379-96.
• 14. Dağ İ. Belirti tarama listesi (SCL-90-R)’nin üniversite öğrencileri için güvenirliği ve geçerliği. Türk Psikiyatri Dergisi. 1991; 2(1): 5-12.
• 15. Sherer M, Maddux JE, Mercandante B, Prentice-Dunn S, Jacobs B, Rogers RW. The Self-Efficacy Scale: Construction and validation. Psychological Reports. 1982; 51(1): 663-71.
• 16. Gözüm S, Aksayan S. Öz etkililik-yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun güvenilirlik ve geçerliliği. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 1999; 2(1): 21-34.
• 17. Durmaz Ş, Kaçar Z, Can S, Koca R, Yeşilova D, Tortumluoğlu G. Çanakkale sağlık yüksekokulu öğrencilerinin problem çözme becerileri (PÇB) ve etkileyen bazı faktörler. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2007; 10(4): 63-71.
• 18. Yılmaz E, Karaca F, Yılmaz E. Sağlık yüksekokulu öğrencilerinin problem çözme becerilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2009; 12(1): 38-48.
• 19. Kantek F, Gezer N. Bir sağlık yüksekokulunda öğrencilerin eleştirel düşünme ve problem çözme becerilerinin incelenmesi. 10. Uluslararası Eğitimde Yeni Yönelimler Kongresi; 11-13 Kasım 2010; Antalya. s. 186-90.
• 20. Cengiz B, Çal A, Açıl D, Bahar Z, Beşer A. Sağlık Bilimlerinde Eğitim Alan Doktora Öğrencilerinin Problem Çözme Becerileri. ACU Sağlık Bil Derg. 2018; https://doi.org/10.31067/0.2018.77.
• 21. Zengin N. Sağlık yüksekokulu öğrencilerinde öz-etkililik-yeterlilik algısı ve klinik uygulamada yaşanılan stresle ilişkisinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2007; 10(1): 49-57.
• 22. Yiğitbaş Ç, Yetkin A. Sağlık yüksekokulu öğrencilerinin öz-etkililik-yeterlik düzeyinin değerlendirilmesi. C.Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi. 2003; 7(1): 6-13.