Toni Morrison’un Sevilen Adlı Romanında Travma ve Anlatı

Year 2024, , 1 - 8, 30.06.2024

İsmet Toksöz

https://doi.org/10.47948/efad.1408982

Abstract

Bu çalışma, Toni Morrison’un ödüllü romanı Sevilen’i inceleyerek, travmanın edebi yöntemler aracılığıyla nasıl tasvir edildiğini ve karşılandığını inceliyor. Eski bir köle olan Sethe’nin karakterine odaklanan bu çalışma, köleliğin psikolojik sonuçlarıyla, hayaletimsi bir formda, geçmişiyle yüzleşen bir karakteri konu alır. Hikâye, ölen kızı Sevilen’in hayaleti aracılığıyla gelişir. Çalışma, Morrison’un bireysel ve kültürel deneyimleri iletmek için hikâye anlatımını güçlü bir araç olarak kullanma şeklini analiz eder ve bu, insan kimliğini ve öz farkındalığı şekillendirmedeki rolünü vurgular. Çalışma, Morrison’un tekrar, imgeleme, dil ve tanıklık gibi anlatı araçlarını, okuyucuları travmanın bilinçaltından uyanıklık haline doğru rehberlik eden anlatı araçları olarak incelemektedir. Travma, çağdaş kurguda giderek daha fazla ilgi odağı olmuş ve edebiyattaki temsil edilebilirliği birçok bilim adamı ve eleştirmen tarafından sorgulanmıştır. Bu çalışma, Morrison’un Sevilen’i, travmanın kurguda hikâye anlatımı aracılığıyla nasıl temsil edilebileceğine dair devam eden bir tartışmaya ışık tutmaktadır. Çalışma, travmanın kimlik üzerindeki etkilerini keşfederken, bireylerin kendilerini ifade etme ve deneyimlerini kişisel hikayelerine entegre etme konusundaki zorlukları vurgular. Ayrıca, çalışma, Afrikalı Amerikalı köleliğinin kolektif travmasını Sevilen’de merkezi bir tema olarak ele alır ve karakterlerin bu acı dolu anılarla ilişkilendirilmiş olsa bile ortak birleştirici bir güç haline gelmesini açıklar. Sonuç olarak, bu çalışma, Morrison’un edebi yöntemlerinin sadece etkileyici bir hikaye anlatma amacı taşımadığını, aynı zamanda okuyucuları travmayı anlama ve yüzleşme sürecine aktif olarak dahil etme işlevini gördüğünü savunmaktadır.

Keywords

Travma Kurgusu, Travma Anlatısı, Hikaye Anlatımı, Toni Morrison, Sevilen

Trauma and Narrative in Toni Morrison’s Beloved

Abstract

This study delves into Toni Morrison's acclaimed novel, Beloved, exploring the intricate ways through which trauma is portrayed and confronted via differing literary methods. Focused on the character Sethe, a former slave haunted by the psychological aftermath of her enslavement, the narrative unfolds through the haunting presence of her deceased daughter, Beloved. The study analyzes Morrison's use of storytelling as a powerful tool to convey individual and cultural experiences, emphasizing its role in shaping human identity and self-awareness. The study examines Morrison's strategic use of repetition, imagery, language, and testimony as narrative devices that guide readers through the progression of trauma, from the unconscious to the waking state. Trauma has become a focus of attention in contemporary fiction and its representability in literature has been questioned by many scholars and critics so far. This study sheds light on this ongoing debate since Morrison's Beloved is a working example of how trauma can be represented through storytelling in fiction. This study explores the impact of trauma on identity, emphasizing the challenges individuals face in expressing themselves and integrating their experiences into their personal narratives. Additionally, the study discusses the collective trauma of African American slavery as a central theme in Beloved, illustrating how the characters' shared history becomes a unifying force despite the painful memories associated with it. Ultimately, the article argues that Morrison's literary methods serve not only to tell a compelling story but also to actively engage readers in the profound process of comprehending and confronting trauma.

Keywords

Trauma Fiction, Trauma Narrative, Storytelling, Toni Morrison, Beloved

References

• Balaev, M. (2014). The Nature of Trauma in American Novels. Palgrave Macmillan.
• Bennet, A. and Royle N. (2004). An Introduction to Literature, Criticism and Theory. Pearson Longman.
• Caruth, C. (1996). Unclaimed Experience: Trauma, Narrative, and History, Johns Hopkins University Press. Eyerman, Ron. (2013). “Social Theory and Trauma”. Acta Sociologica, 56(1), 41-53.
• Forter, G. (1998). “Murdering to Dissect: Grave-Robbing, Frankenstein, and the Anatomy Literature”. In Romanticism, History, and the Possibilities of Genre: Re-forming Literature 1789–1837, edited by Tilottama Rajan and Julia M. Wright, Cambridge University Press.
• Herman, J. (2015). Trauma and Recovery: The Aftermath of Violence--from Domestic Abuse to Political Terror, Basic Books, 2015.
• Janoff-Bulman, R. (1992). Shattered Assumptions: Towards a New Psychology of Trauma, Free Press.
• Krystal, Henry. (1978). “Trauma and Affects”. The Psychoanalytic Study of the Child, 33(1), 81-116.
• Lacapra, D. (2009). History and Its Limits: Human, Animal, Violence, Cornell University Press.
• Morrison, T. (2004). Beloved, Vintage Books.
• Mingo, C. A. S. (2019). “From ‘Kerued of Hire Nose’ to ‘I Must Do Penance’: Traumas and Wounds in Arthurian Literature”. Literature, Narrative and Trauma. Ege Üniversitesi Basımevi.
• Van Der Kolk, B., and McFarlane, A. C. (2013). “The Black Hole of Trauma”. In Trauma: Explorations in Memory, edited by Cathy Caruth, Johns Hopkins University Press.
• Waterman, D. (2001). In Depth: Trauma and Time, Routledge.