EĞİTİMCİ HEMŞİRELERİN UYGULAMALI EĞİTİM İLE İLGİLİ GÖRÜŞLERİ

Yıl 1997, Cilt: 13 Sayı: 1, 33 - 44, 10.10.1997

Özgür Gönül Aycan Karaaslan Münevver Kılıç

Öz

Araştırmanın amacı. I icmşirelik Yüksekokullarında görev yapan öğretim elemanlarının uygulamalı eğitimi olumlu ya olumsuz yönde etkileyebilecek bireysel nitelikleri, uygulama programının yürütüldüğü ve yapıldığı kununların organizasyon ve işleyişleri ile ilgili değerlendirmelerini saptamaktır.
Tanımlayıcı türdeki bu araştırmanın evrenini. Türkiye'de Lisans eğitimi veren vecit Yüksekokuldaki öğretim elemanları (N:206) oluştıırmaktadıı Örnekletti seçimine gidilmemiştir. Katılım oranı %61.0’dır (N:125).
Öğretim elemanlarının %96.80'i, uygulamalı eğitimi olumlu yönde etkileyebilecek bireysel niteliğin, eğitimcilerin yeterli bilgi, beceri ve deneyin- sahibi olmalarını. %85.60ı olumsuz bireysel nitelik olarak, uygulama yapmaya karşı oiumsıız tulum ve motivasyon eksikliği olduğunu belirtmişlerdir.
Öğretim elemanlarının %96.0'ı uygulamanın yeterli sayıda öğretim elemanı ile yapılmasının eğitimi olumlu yönde etkileyen temel etmen okluğunu belirtirken. ' 688.01 ise olumsuz etmen olarak yine öğretim elemanı sayısının yetersizliğini göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

eğitim hemşiresi, uygulamalı eğitim

Kaynakça

• KAYNAKLAR 1. Baillie L. (1994) Nurse teachers' feelings about participating in clinical practice: An exploratory study. Journal of Advanced Nursing. 20. 150-159. 2. Bauschert B. (198G) Klinischer Unterricht, Zur situation an dcutschcn Krannkenpflegeschulen. Deutsche Krankenpilegezeitschrift. 39:5. 332-338. 3. Cahill HA (1997) What should nurse teachers be doing? A preliminary study. Journal of Advanced Nursing. 26. 146-153. 4. Choudhry UK (1992) New Nurse Faculty: Core competencies for role development. Journal of Nursing Education. 31:6. 265-272. 5. De Young S (1990) Teaching Nursing. Canada. A Division of The Benjainine/ Cummings Publishing Company. 195-219. 43 6. Nugent EK. (1993). Facilitators and inhibitors of practice: A Faculty perspective. Journal of Nursing Education. 32:7. 293-300. 7. Pektekin Ç. (1986). Hemşire öğretmenlerin özelliklerinin ve diğer faktörlerin öğrenci hemşirelerin öğrenimi üzerinde etkilerinin araştırılması. 1. Ulusal Hemşirelik Eğilimi Sempozyumu Kitabı. İstanbul: Hilal Matbaacılık A.Ş.. 130-138. 8. Pektekin Ç. (1990). Hemşirelik öğrctim-ögrcnim süreci. Hemşirelik Bülteni. 4:17. 43- 45. 9. Pektekin Ç. (1986). Hemşirelikte uygulamalı eğitim. I. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Sempozyumu Kitabı. İstanbul: Hilal Matbaacılık A.Ş.. 37-42. 10. Quinn MF. (1988). The Principles and practice of nursing education. London. Croom Helm Ltd. 395-412. 11. Reilly DE. Oermann MM. (1985). The clinical field: Us use in nursing education. USA Appleton-Century-Crofts, 1 -94. 12. Rein T. (1993). Die Pcrsektiven der lelirerausbildung in dcr krankenpflege. Deutsche Krankenplegezeitschrilt. 46:3. 190-192. 13. Uyer G. (1990). Günümüz gereksinimlerine uygun hemşirelerin yetiştirilmesinde eğitimcilere düşen sorumluluklar. II. Ulusal Hemşirelik Kongresi Bildiri Kitabı. İzmir. 267-271. 14. Uyer G. (1992). Hemşirelikte Klinik Öğretim. Hatiboglu Yayınları. Ankara. 15. Velioglu P., Pektekin Ç. (1988). Hemşire öğretini elemanları ve hemşire öğrencilerin uygulamalı eğitimi algılamaları. II. Ulusal Hemşirelik Eğilimi Sempozyumu Kitabı. İstanbul: Hilal Matbaacılık A.Ş.. 108-1 17.