New Approaches in Regional Development

Year 2023, Volume: 5 Issue: 1, 43 - 55, 30.04.2023

Hamza Özçiftçi

https://doi.org/10.38009/ekimad.1196264

Abstract

Globalization, which took place at the end of the 20th century, both eliminated national barriers to the economy and increased the value of local and regional actors as pioneers and triggers of economic development and regional development. For this reason, new approaches to regional development have been developed by integrating local elements into the decision-making process in development policies. In this context, regional development policies are being reshaped within the scope of new regionalism, not only in Turkey but also all over the world. In this study, the concept of the region is first defined and the subject of regional planning is examined. Then, the transformation in the understanding of development and the traditional regional development policies. Finally; regional development and regional development policies and analysed the new regionalism approach to Turkey in the new regionalism approach.

Keywords

Regional Development, New Regionalism, Region, Traditional Regional Development.

Bölgesel Kalkınmada Yeni Yaklaşımlar

Abstract

20’nci yüzyılın sonlarında meydana gelen küreselleşme, hem ekonominin önündeki ulusal engelleri ortadan kaldırmış, hem de iktisadi gelişme ve bölgesel kalkınmanın öncü ve tetikleyici unsurları olarak yerel ve bölgesel aktörlerin değerini artırmıştır. Bu sebeple kalkınma politikalarında yöresel unsurlar, karar alma sürecine dâhil edilerek bölgesel kalkınmada yeni yaklaşımlar geliştirilmiştir. Bu bağlamda bölgesel kalkınma politikaları, sadece Türkiye'de değil aynı zamanda tüm dünyada yeni bölgeselcilik kapsamında yeniden şekillenmektedir. Çalışmada, ilk olarak bölge kavramının tanımlaması yapılmakta ve bölge planlama konusu incelenmektedir. Ardından, kalkınma anlayışında yaşanan dönüşüm ve geleneksel bölgesel kalkınma politikalarından bahsedilmiştir. Son olarak; yeni bölgeselcilik anlayışında bölgesel kalkınma politikaları ve Türkiye’de bölgesel kalkınma ve yeni bölgeselcilik yaklaşımı incelenmiştir.

Keywords

Kalkınma, Bölgesel Kalkınma, İktisadi Yaklaşımlar

References

• Akiş, E. (2011). Küreselleşme sürecinde bölgesel kalkınma yaklaşımındaki gelişmeler ve bölgesel kalkınma ajansları. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Konferansları Dergisi, 44, 237-256.
• Akpınar, R. (2012). Türkiye'de değişen bölgesel kalkınma politikaları. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 6, 29-46.
• Akpınar, R., Taşçı, K., & Özsan, ME. (2011). Teoride ve uygulamada bölgesel kalkınma politikaları Bursa: Ekin Yayınevi.
• Bakır, H., Öngen, K. (2013). Yönetimden yönetişime geçiş sürecinde bölgesel politikalarda yaşanan değişim: Türkiye'de bölgesel kalkınma ajansları örneği. İktisat İşletme ve Finans, 28:325, 85-112.
• Bakır, H., Tuncel, C.O. (2010). Avrupa Birliği'ne üyelik sürecinde Türkiye'nin bölgesel politikalarında yaşanan değişim: Kalkınma Ajansları. Türkiye'de Bölgesel Kalkınmanın Yeni Örgütleri: Kalkınma Ajansları, (Ed). Akgül,B., Uzay, N, 149-177. Bursa: Ekin Yayınevi
• Barca, F. (2009) An agenda for a reformed cohesion policy: a place-based approach to meeting European Union challenges and expectations. https://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2009_2014/documents/regi/dv/barca_report_/barca_report_en.pdf, [İndirme Tarihi: 14.10.2022]
• Barca, F. (2011) Building resilient regions for stronger economies, alternative approaches to development policy: ıntersections and divergences. OECD, OECD Regional Outlook 2011, Paris: Organisation for Economic Cooperation and Development. 215-225.
• Barca, F., McCann, P., ve Rodríguez-Pose, A. (2012). The case for regional development ıntervention: place-based versus place-neutral approaches. Place-Based versus Place-Neutral Approaches, Journal of Regional Science, 52, 134-152.
• Battal, Y. (2011). Bölgesel politikaların tarihsel gelişimi ve yeni bir model olarak kalkınma ajansları. Journal of Management and Economics Research 9 /15, 29-41.
• Bükey, A.M., Akgül, O. (2011). Finansal derinleşmenin gelir dağılımına etkisi: Brıcs-T örneği. Sosyoekonomi, 29(47), 301-318.
• CEPR (2022a), Centre for Economic Policy Research “Why Policies May Need to Be Place Based in Order to Be People-Centred”. https://cepr.org/voxeu/columns/why-policies-may-need-be-place-based-order-be-people-centred, [İndirme Tarihi: 14.10.2022]
• CEPR (2022b), Centre for economic policy research “regional development policies: place-based or people-centred?” https://cepr.org/voxeu/columns/regional-development-policies-place-based-or-people-centred?quicktabs_tabbed_recent_articles_block=1, [İndirme Tarihi: 14.10.2022]
• Deichmann, U., Gill, I. ve Goh, C. (2011). Texture and tractability: the framework for spatial policy analysis in the world development report 2009. Cambridge Journal of Regions, Economy and Society, 4, 163-174.
• Deviren, N.V., Yıldız, O. (2014). Bölgesel Kalkınma Teorileri ve Yeni Bölgeselcilik Yaklaşımının Türkiye’deki Bölgesel Kalkınma Politikalarına Etkileri. Akademik Bakış Dergisi 44.
• Dinler, Z. (2010). Türkiye'de bölgesel kalkınmanın yeni örgütleri: kalkınma ajansları. Cumhuriyetimizin kuruluşundan günümüze izlenen bölgesel kalkınma politikaları ve kalkınma ajansları, (Ed). Akgül B., Uzay N, 53-56. Bursa: Ekin Yayınevi.
• Dinler, Z. (2012). Bölgesel iktisat, Bursa: Ekin Yayınevi.
• DPT (2004). Devlet Planlama Teşkilatı. İlçelerin sosyo-ekonomik gelişmişlik sıralaması araştırması Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı Yayını.
• DPT (2006). Devlet Planlama Teşkilatı. Dokuzuncu kalkınma planı. https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2006/07/20060701M1-2.pdf, [İndirme Tarihi: 14.10.2022]
• DPT (2010). Devlet Planlama Teşkilatı. Kalkınma ajansları için bölge planı hazırlama kılavuzu Ankara.
• Dulupçu, M. A., Sungur, O. ve Keskin, H. (2010). Bölgesel kalkınmada yeni yaklaşımlar ve Türkiye'de kalkınma planlarına yansımaları: kalkınma planlarının yeni teoriler açısından değerlendirilmesi. 6. Ulusal Coğrafya Sempozyumu Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi. Ankara
• Helvacıoğlu Kuyucu, A.D., Tektaş, A. (2010). Bölgesel kalkınma ajansları: Etkin fon kullanımı ve çok düzeyli yönetişime geçiş. Kalkınma ajansları üzerine seçme yazılar, (Ed). Akgül B & Uzay N. 535-552. Bursa: Ekin Yayınevi. Ildırar, M. (2004). Bölgesel kalkınma ve gelişme stratejileri. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Karakoyun, İ. (2011). Yeni bölgesel kalkınma yaklaşımı ve kalkınma ajansları: karacadağ kalkınma ajansı örneği. Bölgesel Kalkınma ve Kamu Politikaları. 152-183
• Kırankabeş, M.C. (2013). Yeni bölgesel kalkınma politikasının yerel aktörleri olarak kalkınma ajanslarının etkiliğinin değerlendirilmesi: Türkiye örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 35, 253-267.
• McCann, P., Rodriguez-Pose, A. (2011). Why and when development policy should be place- based. OECD Regional Outlook 2011:Building Resilient Regions for Stronger Recovery, Paris.
• Mengi, A. (1998). Avrupa birliğinde bölgeler karşısında yerel yönetimler. Ankara: İmaj Yayınları.
• OECD (2009a) How regions grow: Trends and Analysis, Paris.
• OECD (2009b) Regions matter: Economic recovery, Innovation and Economic Growth, Paris.
• Okcu, M. (2005). Türkiye’de bölgeselleşme mi bölgeselcilik mi?. Kentsel Ekonomik Araştırmalar Sempozyumu, Denizli: 2-4.
• Paasi, A. (1986). The institutionalization of regions: a theoretical framework for understanding the emergence of regions and the constitution of regional ıdentity. International Journal of Geography, 164/1,77.
• Quandt, C.O. (1988). Developing innovation networks for technology-based clusters: the role of information and communication technologies, prepared for the International Workshop on Techno –Regions: Science, Technology and Regional Development Past, Present and Future Challenges, Rio de Janeiro. 8-12.
• Rodriguez-Pose, A. (2011) Spatially-blind strategies as place-based development strategies. Territorial Dimension of Development Policies, Polish Presidency of the Council of the EU, Ostróda, Poland, 115-122.
• Saraç, A. (2006). Bölgesel kalkınma ve güney doğu anadolu projesi. Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi.
• Sevinç, H. (2011). Bölgesel kalkınma sorunsalı: Türkiye’de uygulanan bölgesel kalkınma politikaları. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 6(2), 35-54, 40.
• Soyak, A. (2003). Türkiye’de iktisadi planlama: DPT'ye ihtiyaç var mı?. Doğuş Üniversitesi Dergisi,4/2, 167-182
• Şimşek, O., Halil, T. (2022). Yeşil finansman uygulamalarının sürdürülebilir kalkınma üzerindeki rolü: Türkiye projeksiyonu. Ekonomi ve Finansal Araştırmalar Dergisi , 4 (1) , 16-45.
• Tekeli, İ. (2004). Bir bölge plancısının çözmeye çalıştığı sorunun büyüklüğü karşısında yaşadığı iç huzursuzlukları. İçinde Kentsel Ekonomik Araştırmalar Sempozyumu, (Ed), Metin, Ö. Cilt II, 244-262. Ankara: DPT ve PAÜ Yayınları.
• Türkiye Cumhuriyeti Kalkınma Bakanlığı, Bölgesel Gelişme ve Yapısal Uyum Müdürlüğü (2013). Bölgesel gelişme ulusal stratejisi 2014- 2023 "Daha Dengeli, Topyekûn Kalkınma" Erişim 6 Ekim 2022. https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2015/03/20150324M1-1-1.pdf, [İndirme Tarihi: 14.10.2022]
• Tüylüoğlu, Ş. ve Karakaş D.N. (2006). Bölgesel kalkınma ve ekonomik durgunlaşma süreci: Zonguldak örneği. Amme İdaresi Dergisi, 39/4, 195-224.
• World Bank, World Development Report, (2009). Reshaping economic geography, Washington, DC.
• Wright J. D. (Ed.). (2015). International encyclopedia of the social & behavioral Sciences. Florida: Elsevier.
• Yavan, N. (2013). Küresel kriz sonrası bölgesel kalkınma politikalarında yeni yaklaşımlar: Dünya Bankası, Avrupa Birliği ve OECD’nin yaklaşımları”, Coğrafyacılar Derneği Yıllık Kongresi Bildiriler Kitabı, (Ed) Demirci, A.R. ve Arı, Y. 520-534. İstanbul.