THE EFFECT OF PROBLEM SOLVING SKILLS AND RESILIENCE TO THE MARITAL ADJUSTMENT IN OLD AGES

Year 2017, Volume: 7 , 169 - 174, 08.09.2017

Ayse Sezen Serpen Alp Caglan Mackan

Abstract

This work was
conducted on the 210 elderly members of the Ankara Metropolitan Municipality –
Elderly Services Center which serves to approximately 32,000 elders in 7 towns,
whose problem solving abilities and resilience effects were to be studied on
their marital adjustments of those who are currently married and have been
registered in the last decade to the Ankara Metropolitan Municipality – Elderly
Services Center.

In order to determine the problem
solving abilities and resilience of the participants, the Interactional Problem
Solving Inventory” (Lange et al., 1991) and “Connor-Davidson Resilience Scale”
(Connor & Davidson, 2003) have been used in the research, which were
adapted to the Turkish language by Maçkan (2014). In order to measure the
cohesion levels of the spouses, the “Dyadic Adjustment Scale” was used
consisting of 32 items, developed by Spanier (1976) and adapted to Turkish by
Fışıloğlu & Demir (2000).

In consequence of the research,
when analyzing the dual and partial correlations between the predictor
variables and marital adjustment, problem solving skills (p<0.001) and resilience (p<0.001) were found to have
impact on the marital adjustment.

Keywords

Old age, marriage, marital adjustment, problem solving abilities, resilience

References

• Altıparmak, S. (2009). Huzurevinde yaşayan yaşlı bireylerin yaşam doyumu, sosyal destek düzeyleri ve etkileyen faktörler, Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Tıp Dergisi, 23 (3): 159-164 Bayram, N. (2009). Sosyal Bilimlerde SPSS ile Veri Analizi. Ezgi Kitabevi. Bursa, 235s. Black, K. & Lobo, M. (2008). A conceptual review of family resilience factors. journal of family nursing, 14 (1): 33-55. Cheung, S. K. (2002). Evaluating the psychometric properties of the Chinese version of the ınteractional problem-solving ınventory. Research on Social Work Practice, 12 (4): 490-501 Connor, K.M. & Davidson, J.R.T. (2003). Development of A New Resilence Scale: The Connor Davidson Resilence Scale(CD-RISC). Depression and Anxiety, 18: 76-82. Demiray, Ö. (2006). Evlilikte Uyumun Demografik Özelliklere Göre İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Diyarbakır. Fichten, C. & Wright, J. (1983). Videotape and verbal feedback in behavioral couple therapy: A review. Journal of Clinical Psychology, 39 (2): 216-221 Fışıloğlu, H. & Demir, A. (2000). Applicability of the Dyadic Adjustment Scale for Measurement of Marital Quality with Turkish Couples. Europen Journal 0f Psychological Assessment, 16 (3): 214-218. Güven, S. (2002). Yaşlı ve Aile. Hacettepe Üniversitesi Geriatrik Bilimler Araştırma ve Uygulama Merkezi. Geriatri, 241–247. Günay, O. (2000). Evlilik Uyumu ile Kişisel Düşünme Modelleri Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul. Güven, N. & Selim, S.A. (2007). İlişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmalar ve algılanan problem çözme becerilerinin evlilik doyumunu yordama gücü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3 (28): 49-61. Henry, N., Berg, C., Smith, T. & Florsheim, P. (2007). Positive and negative characteristics of marital interaction and their association with maritial satisfaction in middle-aged and older couples. Psychology and Aging, 22 (3): 428–441. Hünler, O. S. ve Gençöz, T. (2003). Boyun eğici davranışlar ve evlilik doyumu ilişkisi: Algılanan evlilik problemleri çözümünün rolü. Türk Psikoloji Dergisi. 18.(51).99-108. Kalkan, M. & Ersanlı, E. (2008). Bilişsel-davranışçı yaklaşıma dayalı evlilik ilişkisini geliştirme programının evli bireylerin evlilik uyumuna etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 8 (3): 963-986. Lange, A.,Markus, E., Hageman, W. & Hanewald, G. (1991). Status ınconsistency. tradationality and marital distress ın the netherlands. Psychological Reports, 68: 1243-1253. Leveson, R.W., Carstensen, L. L. & Gottman J.M. (1993). Long-term marriage: age, sex, and satisfaction. Psychology and Aging, 8 (2): 301-313. Maçkan, A.Ç. (2014). Yaşlılık Döneminde Problem Çözme Becerileri ve Esnekliğin Evlilik Uyumuna Etkisi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara. Margolin, G. & Wampold, B. E. (1981). Sequential analysis of conflict and accord in distressed and nondistressed marital partners. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 49 (4): 554-567. Özgür, G. (1991). Bornova Bölgesinde Oturan Emeklilerde, Emeklilik, Sağlık ve Sosyal Destek İlişkisinin İncelenmesi. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi. İzmir. Özer, S. (2007). Sık Rastlanan Psikiyatrik Sorunlar. Yaşlılıkta Kaliteli Yaşam. Hacettepe Üniversitesi. GEBAM yayını, Ankara. s.: 59-67. Soylu, Y. & Kağnıcı, D. Y. (2015). Evlilik uyumunun empatik eğilim, iletişim ve çatışma çözme stillerine göre yordanması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5 (43): 44-54 Spainer, G. B., (1976). Measuring dyadic adjustment: new scales for assessing the quality of marriage and similar dyads. Journal of Marriage and Family, 38 (1): 15-28. Spainer, G. B. (1979). The measurement of marital quality. Journal of Sex and Marital Therapy, 5(3): 288-300.