Çalışmamızda, tiyatro aktivitesinin oyuncuları aktive
eden ve kendine güveni artıran yapısı göz önüne alınmıştır ve engelli bireyde
tiyatro aktivitesinin iletişim ve etkileşim becerileri üzerindeki etkilerinin
incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve
Yöntem: Çalışmaya daha önceden tiyatro eğitimi almamış, tiyatro çalışması
için bir sanat atölyesine ilk defa başvurmuş, herhangi bir konuşma problemi ve
ağır mental retardasyonu olmayan 7 kişi alındı. Çalışmada İnsan Aktiviteleri
Modeli kapsamında geliştirilen İletişim ve Etkileşim Becerileri Değerlendirmesi
kullanıldı. Bu değerlendirmeye göre kişiler 60 dakika gözlemlendi ve gözleme
göre İletişim ve Etkileşim Becerileri Değerlendirmesi alt parametre
(fiziksellik, bilgi alışverişi, ilişkiler) puanları verildi. Kişiler ısınma
çalışmaları ve provalardan oluşan 12 seansa katıldı. Tiyatro seansların
sonunda, iletişim ve etkileşime ait değişimleri saptamak için İletişim ve
Etkileşim Becerileri Değerlendirmesi tekrar yapıldı. Sonuçlar: Beşi erkek (%71,4), 2’si kadın (%28,6) olan 7 bireyin
ortalama yaşı 16,85±2,4 yıldır. Bireylerin 3’si özgül öğrenme güçlüğü, 4’ü
hafif mental retardasayon tanısına sahipti. Katılımcılar, ilk İletişim ve
Etkileşim Becerileri Değerlendirmesi değerlendirmesinden ortalama 46,42±12,75
(ortanca=56) puan, tiyatro aktivitesinin ardından ortalama 64,14±8,35 puan
aldı. Katılımcıların iletişim ve etkileşim becerilerindeki fark istatiksel
olarak anlamlı bulundu (p=0,018).Tartışma:
Tiyatronun iletişim etkileşim becerilerinde gelişme sağladığı görülmektedir.
Yine de büyük örneklem gruplarıyla yapılacak kontrollü çalışmalar
gerekmektedir.
Purpose: In this study, the nature of theatre activity which activates the performers and increases self-confidence was considered and it was aimed to investigate the effects of theatre activity on communication and interaction skills of individuals with disability. Material and Methods: Seven disabled people who had applied to join an art atelier and had never taken theater training before and did not have speech problems or severe mental retardation were included in the study. Assessment of Communication and Interaction Skills (ACIS) was used in the study. Individuals were observed for 60 minutes and then ACIS score for each parameter (physicality, information exchange, relations) was scored. The participants attended 12 sessions which consisted of theatre warm-up exercises and rehearsals. After theatre sessions, ACIS was applied again to evaluate changes in communication. Results: Five male (%71.4), 2 female (%28.6) totally 7 individuals had the mean age of 16.85±2.4 years. 3 individuals had learning disability and 4 had mild mental retardation. The participants’ scored an average of 46.42±12.75 (median=56) at the first ACIS assessment, then scored 64.14±8.35 after theatre activity. The improvement in the communication and interaction skills was statistically significant (p=0.018). Conclusion: This study proved that the theatre activity improves communication and interaction skills. Nevertheless, further controlled studies with larger sample groups are needed.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | April 24, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 6 Issue: 1 |
Journal of Occupational Therapy and Rehabilitation by Hacettepe University, Faculty of Health Sciences is licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International