İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİCİLERİNİN BAKIŞ AÇISIYLA STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ: NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Year 2021, , 289 - 312, 03.01.2021

Hayrettin Özçelik , Altan Doğan

https://doi.org/10.17755/esosder.813386

Cited By: 2

Abstract

Çalışmada; insan kaynakları yöneticilerinin, stratejik insan kaynakları yönetimini nasıl tanımladıklarını ve insan kaynakları yönetiminin stratejik insan kaynakları yönetimi olabilmesi için hangi özelliklere sahip olması gerektiği hakkındaki düşüncelerini belirlemek, insan kaynakları yöneticilerine göre stratejik insan kaynakları yönetiminin işletmeye sağladığı avantajların neler olduğunu saptamak ve bazı işletmelerin insan kaynakları yönetimi fonksiyonlarını neden stratejik boyuta taşımadığı/taşıyamadığı hakkında bilgi edinmek amaçlanmıştır. Nitel bir araştırma olan bu çalışmada, genel tarama modeli ve odak grup görüşmesi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın evreni; çalışan sayısı 150 ve üzeri olan, PERYÖN ile ilişkili ve özel sektörde yer alan işletmelerin insan kaynakları yöneticileridir. Odak Grup Görüşmeleri 3 oturumda toplam 12 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmadaki veriler Bilgi Formu ve Odak Grup Görüşmesi ile elde edilmiştir. Veriler, Microsoft Excel programı kullanılarak önceden belirlenmiş temaların altında bir araya getirilmiş ve Betimsel Analiz yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda; İKY yöneticilerinin, Str.İKY ile ilgili görüşlerinin, literatürde yer alan ifadeler ile büyük ölçüde benzerlik gösterdiği söylenebilir.

Keywords

Stratejik insan kaynakları yönetimi, Odak grup görüşmesi, nitel araştırma, insan kaynakları yönetimi yöneticileri

References

• Akar, Ş. Ş. (2017). Üstün yetenekli öğrencilerin matematiksel yaratıcılıklarının matematiksel modelleme etkinlikleri sürecinde incelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi İlk Öğretim Anabilim Dalı, İlköğretim Bilim Dalı, Ankara.
• Akgemci, T. (2015). Stratejik Yönetim. 4. Baskı, Ankara: Gazi Kitabevi.
• Akyüz, Ö. F. (2006). Değişim rüzgarında stratejik insan kaynakları planlaması. 2. Baskı, İstanbul: Sistem Yay.
• Alayoğlu, N. (2010). Rekabet üstünlüğü sağlamada insan kaynakları ve rekabet stratejileri uyumunun önemi. İstanbul Ticaret Ü.S.B.E. Dergisi, 9(17), 27-49.
• Arlı, E. (2013). Deniz turizm sektöründe algılanan cinsiyet ayrımcılığı ve cinsiyet önyargısı: Karamürsel Meslek Yüksekokulu öğrencileri üzerine bir araştırma. Çalışma ve Toplum, 3, 283-302.
• Armstrong, M. (2008). Strategic human resource management a guide to action. 4.Baskı, London and Philadelphia: Logan Page.
• Ataseven, B. (2012). Nitel bilimsel araştırmalarda veri kalitesinin önemi. Marmara Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, 33(2), 543-564.
• Bayat, B. (2008). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik niteliği. Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 10(3), 67-91.
• Broderick, R. ve Boudreau, J. W. (1992). Human resource management, information technology an the competitive edge. Academy of Management Executive, 6(2), 7-17.
• Can, H., Kavuncubaşı, Ş. ve Yıldırım, S. (2012). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları yönetimi. 7.Baskı, Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Chen, Chung-Jen ve H. J.-W. (2009). Strategic human resource practices and innovation performance, the mediating role of knowledge management capacity. Journal of Business Research, 6, 104-114.
• Cingöz, A. ve Akdoğan, A. (2013). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik bir boyut kazanması için gerçekleştirilen faaliyetlerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Erciyes Ü.İ.İ.B.F. Dergisi, 42, 91-122.
• Coşkun, S. ve Kayar, N. (2011). Stratejik insan kaynakları yönetimi: Kamuda uygulamalar ve Türk kamu yönetimi için öneriler. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(2), 69-95.
• Çetin, C. (2014). Temel işletmeciliğe giriş. 4. Baskı, İstanbul: Beta Basım.
• Çetin, C. ve Özcan, E. D. (2013). İnsan kaynakları yönetimi. 1. Baskı, İstanbul: Beta Yayın.
• Debus, M. (2003). Odak grup araştırmalarında mükemmellik için el kitabı. Çeviren: Hande Harmancı, İstanbul: Marmara Sağlık Eğitim Araştırma Vakfı Yayın No:2.
• Deniz, N. ve Bakkalbaşı, İ. O. (2010). İnsan kaynakları ve işletme stratejileri uyumunun ölçülmesine yönelik bir tartışma. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 28(1), 183-208.
• Delaney, J. T. ve Huselid, M. A. (1996). The impact of human resource management practices on perceptions of organizational performance. Academy of Management Journal, 39(4), 949-969.
• Dereli, B. (2009). İnsan kaynakları yönetiminde değerlendirme merkezi, Türkiye’de faaliyet gösteren çokuluslu işletmelerde değerlendirme merkezi uygulamaları. 1. Baskı, İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Erdoğan, S., Nahcivan, N. ve Esin, M. N. (2015). Hemşirelikte araştırma: Süreç, uygulama ve kritik. 2. Baskı, Ankara: Nobel Tıp Kitapevleri.
• Eren, M. Ş., Tokgöz, E. ve Saylan, O. (2014). Stratejik insan kaynakları yönetiminin işgören katılımı üzerine etkisi: İş zenginleştirme ve güçlendirmenin düzenleyici ektisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 19(2), 89-106.
• Fındıklı, M. A., Yozgat, U. ve Rofcanin, Y. (2015). Examining organizational innovation and knowledge management capacity the central role of strategic human resources practices. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 181, 377-387.
• Frisque, D. A. ve Kolb, J. A. (2008). The effects of an ethics training program on attitude, knowledge and transfer of training of office professionals: A treatment-and control-group design. Human Resource Development Quarterly, 19(1), 35-53.
• Gürbüz, S. (2011). Stratejik insan kaynakları yönetiminin örgütsel bağlılığa ve iş tatminine etkisi: İnsan kaynakları yöneticileri üzerinde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi S.B.E. Dergisi, 15(2), 397-418.
• Gürbüz, S. (2013). Stratejik insan kaynakları yönetiminin kuramsal temelleri: Evrenselci, koşul bağımlılık ve yapısalcı yaklaşımlar. Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 15(1), 61-95.
• He, Y. ve Tian, Z. (2008). Government-oriented corporate public relation strategies in transitional China. Management and Organization Review, 4(3), 367-391.
• Işık, V. (2009). Endüstri ilişkilerinin yeni yüzü insan kaynakları yönetimi: Emeğin örgütsüzleştirilme stratejisi. Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Fakültesi Dergisi, 11(3), 147-176.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 24. Baskı, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kaufman, B. E. (2012). Strategic human resource management research in the United States: A failing grade after 30 years? Academy of Management Perspectives, Mayıs. 12-36.
• Keçecioğlu, T. ve Yılmaz, M. K. (2012). İnsan kaynaklarına bakış açısının saptanmasına yönelik bir araştırma. Balıkesir Ü.S.B.E. Dergisi, 15(27), 129-155.
• Keçecioğlu, T., Yılmaz, M. K., Erkal, H. ve Posta, S. B. (2017). Örgüt çalışanlarının sahip olduğu yeteneklerin kalitesi ve derinliği. Adnan Menderes Ü.S.B.E. Dergisi, 4(1), 1-19.
• Koç, H. ve Topaloğlu, M. (2012). İşletmeler için yönetim bilimi, temel kavramlar, kuramlar ve ilkeler. 2. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Kurtuluş, K. (2010). Araştırma yöntemleri. İstanbul: Türkmen Kitapevi.
• Kümbetoğlu, B. (2012). Sosyolojide ve antropolojide niteliksel yöntem ve araştırma. 3. Baskı, İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Mitchell, R., Obeidat, S. ve Bray, M. (2013). The effect of strategic human resource management on organizational performance: The mediating role of high-performance human resource practices. Human Resource Management, 52(6), 899-921.
• Özçelik, A. O. (2006). Türkiye ve ABD’deki işletmelerde insan kaynakları departmanlarının stratejik rolüne ilişkin karşılaştırmalı bir çalışma. Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(1), 69-97.
• Özçelik, A. O. ve Aydınlı, F. (2006). Strategic role of HRM in Turkey: A three-country comparative analysis. Journal of European Industrial Training, 30(4), 310-327.
• Özutku, H. ve Çetinkaya M. (2012). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve firma performansı arasındaki ilişkide içsel ve dışsal uyumun moderatör etkisi: Türk otomotiv sektöründe bir alan araştırması. Ege Akademik Bakış, 12(3), 351-367.
• Sani, A. D. (2012). Strategic human resource management and organizational performance in the Nigerian insurance industry: The impact of organizational climate. Business Intelligence Journal, 5(1), 8-20.
• Sezgin, O. B., Tolay E. ve Sürgevil O. (2016). Örgütsel değişim sinizmi: Çalışanların değişime karşı tutumlarının incelenmesine yönelik nitel bir araştırma. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 12 (45), 411-438.
• Sevinç, L. ve Yıldırım, O. (2005). Stratejik insan kaynakları yönetiminde HR Scorcard uygulaması, Journal of Faculty of Business, 5(2), 148-163.
• Smilansky, J. (2002). Yeni insan kaynakları. Çeviren: Derya Atakan, 1. Baskı, İstanbul: Epsilon Yay.
• Tandoğan, C. ve Karadal, H. (2004). Kurumsal strateji ile insan kaynakları politikaları arasındaki ilişkinin analizi. D.E.Ü.İ.İ.B.F. Dergisi, 19(2), 123-136.
• Tozkoparan, G. ve Vatansever, Ç. (2009). Farklılıkların yönetimi: İnsan kaynakları yöneticilerinin farklılık algısı üzerine bir odak grup çalışması. Eskişehir: 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Kitabı, 742-748.
• Tüzüner, V. L., Gürol, Y. D. ve Baran, M.(2014). Current human resources management practices in Turkey, International Conference on Business, Economics, Marketing & Management Research (BEMM’13)-Volume Book: Economics & Strategic Management of Business Process (ESMB), Vol.II, 81-85.
• Ülgen, H. ve Mirze, S. K. (2010). İşletmelerde Stratejik Yönetim. 5. Baskı, İstanbul: Beta Yayın.
• Ünnü, N. A. A. ve Keçecioğlu, T. (2009). İnsan kaynakları yönetiminden “Stratejik” insan kaynakları yönetimine dönüşüm. Ege Akademik Bakış, 9(4), s.1171-1192.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. 10. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldız, E. (2014). Stratejik insan kaynakları yönetimi anlayışı ışığında eğitim ve geliştirmenin rolü, işlevleri ve bir örnek olay. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 11(3), 215-136.
• Yılmaz, H. (2012). Bilgiye dayalı organizasyona ilişkin özelliklerin stratejik insan kaynakları yönetimine etkileri: Bankacılık sektöründe ampirik bir araştırma. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 7, 9-22.
• Wiesner, R. ve Bruce M. (2003). Human resource management: Challenges and future directions. Australia: John Wiley&Sons Australia Ltd..