AB’nin Çin Halk Cumhuriyeti Enerji Güvenliği Politikaları: Sistem Düzeyinde Bir Analiz

Yıl 2021, Sayı: 7, 39 - 47, 01.03.2021

Emre Erdemir

Öz

Soğuk Savaş döneminin yarattığı iki kutuplu yapı içerisinde uluslararası ilişkilerde başat güçler arasında yer almayan Avrupa Birliği ile Çin, 1970’li yılların ortalarından itibaren ilişki kurmaya başlamışlardır. Soğuk Savaş’ın bitmesiyle beraber tek kutuplu bir uluslararası ortamın varlığı; AB ve Çin gibi küresel aktörlüğü odak noktasına alan yapılar açısından yeni bir dönemi de başlatmıştır. Bu dönem; ABD’nin tek başına uluslararası ilişkileri yönlendirdiği bir süreç olarak görülmesine rağmen, oluşmaya başlayacak yeni güçler açısından da fırsatlar doğurmuştur. Bu bağlamda Avrupa Birliği ile Çin, sistemde ortaya çıkan hegemon gücü dengelemek adına beraber hareket edebilecek aktörler olarak ön plana çıkmışlardır (Layne, 1993: 10).

Anahtar Kelimeler

Avrupa Birliği, Çin Halk Cumhuriyeti, Enerji Güvenliği

Kaynakça

• Alterman, J. B. & Garver, J. W. (2008). The Vital Triangle China, The United States, and The Middle East, Washington D.C: Center for Strategic and International Studies.
• European Commission. (2020). Secure Gas Supplies. Erişim Tarihi: Aralık 14, 2020, https://ec.europa.eu/energy/topics/energy-security/secure-gas-supplies_en.
• European Commission. (2016). EU Reference Scenario 2016: Energy, transport and GHG emissions Trends to 2050. Erişim Tarihi: Eylül 24,2020, https://ec.europa.eu/energy/sites/ener/files/documents/20160712_Summary_Ref_scenario_MAIN_RESULTS%20%282%29-web.pdf.
• European Commission. (2014). European Energy Security Strategy. Erişim Tarihi: Aralık 20 2020, http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/PDF/?uri=CELEX:52014DC0330&from=EN.
• European Commission. (2006). Green Paper: A European Strategy for Sustainable, Competitive and Secure Energy. Ocak 15, 2020, http://europa.eu/documents/comm/green_papers/pdf/com2006_105_en.pdf.
• Haine, J. Y.. (2015). A New Gaullist Moment? European Bandwagoning and International Polarity, International Affairs, 91(5), 991-1008.
• Jervis, R. (2015). Balance of Power: Political. James D. Wright (Der.), International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, Oxford: Elsevier.
• Layne, C. (1993). The Unipolar Illusion: Why New Great Powers Will Rise, International Security,17(4), 5-51.
• Lobell, S. E. (2018). A Granular Theory of Balancing, International Studies Quarterly, 62(3), 593-605.
• Mearshimer, J. J. (2001). The Tragedy of Great Power Politics, New York: W.W. Norton.
• Pollack, J. D. (2002). Chinese Security in the Post-11 September World: Implications for Asia and the Pacific, Asia-Pacific Review, 9(2), 12-30.
• Schweller, R. L. (2006). Unanswered Threats: Political Constraints on the Balance of Power, Princeton: Princeton University Press.
• Schweller, R. L. (2004). Unanswered Threats: A Neoclassical Realist Theory of Underbalancing, International Security, 29(2), 159-201.
• Schweller, R. L. (1997). New Realist Research on Alliances: Refining, Not Refuting, Waltz’s Balancing Proposition, The American Political Science Review, 91(4), 927-930.
• Tocci, N. (Ed.). (2008). Who is a Normative Foreign Policy Actor?: The European Union and its Global Partners. Brüksel: Centre for European Policy Studies.
• Walt, S. M. (1987). The Origins of Alliances, New York: Cornell University Press.
• Walt, S. M. (1985). Alliance Formation and the Balance of World Power, International Security, 9(4), 3-43.
• Waltz, K. N. (1979). Theory of International Politics, New York: Random House.
• Waltz, K. N. (1967). International Structure, National Force, and the Balance of World Power, Journal of International Affairs, 21/2, 215-231.
• Yergin, D. (2006). Ensuring Energy Security. Foreign Affairs, 85(2), 69-82.