Popülist Radikal Sağ Partilerin Avrupa’daki “Süper Seçim Yılı” Olarak 2017: AfD’nin ve FN’in 2017’deki Seçim Sonuçları ve Söylem Stratejileri

Yıl 2021, Sayı: 8, 60 - 72, 01.05.2021

Eda Canımana

Öz

Avrupa Birliği ülkelerindeki demokratik siyasal sistemler radikal sağın tehlikesinde mi? Neoliberal iktisadi hegemonyanın 2008’de getirdiği küresel finans krizinden sonra Birlik ülkelerindeki radikal sağ partilerin ırkçı ve otoritarist söylemlerini daha keskin ve popülist bir retorikle siyasi kampanyalarına dahil etmeleri ve seçmen kitlelerini genişletmelerinden sonra bu soru, Avrupa’daki akademik ve siyasi çevrelerde daha fazla gündem olmaya başlamıştır. Popülist radikal sağ partilerin Avrupa’da artan kitleselliğinin seçimlerde başarı getirmesiyle bu paragrafın başındaki soru, demokrat kesimler tarafından giderek daha fazla kaygı ile sorulmaya başlamıştır. 2017’de Fransa’da Ulusal Cephe’nin (FN) başkanlık yarışında finale kalacak kadar siyasal sistemde güçlü bir aktör haline gelmesi ve Almanya’da federal seçim sonrası Alternative für Deutschland’ın (AfD) seçim barajını aşarak halk meclisi Bundestag’a milletvekili çıkarması; Avrupa demokrasisinin gidişatı bakımından siyaset bilimsel olarak incelenmesi gereken gelişmeler olarak önümüzde durmaktadır. Almanya’da AfD seçimlerdeki hedefini elde ederken Fransa’daki seçim sonuçları her ne kadar FN’in aleyhine gibi gözükse de aslında her iki seçim, Avrupa’daki popülist sağın artan seçim gücünü daha aleni bir olgu olarak ortaya koymaktadır.

Bu çalışma ise AfD ve FN’in parti programlarını ve seçim öncesi ve sonrasında verdikleri demeçleri esas alarak her iki partinin ırkçılık, otoritarist iç politika, ekonomik milliyetçilik ve militarist dış politikayı benimsemekte ortaklaştığını; ancak seçimlerde aldığı sonuçlara bağlı olarak seçim öncesi ve sonrasındaki söylem stratejilerini değiştirdiğini iddia etmektedir. Bu çalışmanın metodolojisinde hem içerik analizi hem de söylem analizi kullanılmıştır. AfD ve FN’in parti programlarının yanı sıra her iki partinin seçimlerden bir ay öncesinde ve bir ay sonrasında televizyonlara verdiği demeçler incelenmiştir. Parti programlarının incelenmesinde Gemenis’in (2013) öne sürdüğü Comparative Manifesto Project (CMP) içerik analizi metodu olarak kullanılmıştır; çünkü CMP modeli, parti programlarında belirtilen siyasi gündemleri dikkat çekiciliklerine göre kategorileştirmeye ve sınıflandırmaya odaklanmaktadır (Gemenis, 2013). Her iki partinin televizyon demeçleri ise söylem analizi metotlarıyla incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Popülizm, Avrupa İç Siyaseti, Radikal Sağ Siyaset

Kaynakça

• AfD. (2013). Manifesto For Germany. Berlin: Alternative für Deutschland.
• AfD. (2017, 8 28). Youtube. AfD - Dr. Alexander Gauland: “Ich habe frei gesprochen”: https://www.youtube.com/watch?v=LgkjW3Rf1WU adresinden alındı
• AfD. (2017, 10 4). Youtube. AfD - Dr. Alexander Gauland bei Markus Lanz: https://www.youtube.com/watch?v=Ab95SjeinHM adresinden alındı
• Arzheimer, K. (2015). The AfD: Finally A Successful Right-Wing Populist Eurosceptic Party for Germany? West European Politics, 535-556.
• Betz, H.-G., & Mayer, N. (1994). Intoduction and the French National Front. H. G. Betz, & S. Immerfall içinde, The New Politics of the Right: Neo-Populist Parties and Movements in Established Democracies (s. 1-25). Basingstone: Macmillian.
• Bornschier, S., & Lachat, R. (2009). The Evolution of the French Political Space and Party System. West European Politics, 360-383.
• Cappocia, G. (2002). The Political Consequences of Electoral Laws: The German System as Fifty. West European Politics, 171-202.
• Front Nationale. (n.d.). Notre Projet: Programme Politique du Front Nationale. Front Nationale.
• Gemenis, K. (2013). What to Do (and Not to Do) With the Comparative Manifestos Project Data. Political Studies, 3-23.
• Grimm, R. (2015). The Rise of the German Eurosceptic Party Alternative für Deutschland: Between Ordoliberal Critique and Popular Anxiety. International Political Science Review, 264-278.
• Kitschelt, H. (2007). Party Systems. C. Boix, & S. Stokes içinde, The Oxford Handbook of Comparative Politics (s.522-554). Oxford: Oxford University Press.
• Muis, J., & Immerzeel, T. (2017). Causes and Consequences of the Rise of Populist Radical Right Parties and Movements in Europe. Current Sociology Review, 909-930.
• Nationale, F. (2017, 5 22). Marine Le Pen sur France Info TV. Front Nationale: http://www.frontnational.com/videos/marine-le-pen-sur-france-info-tv/ adresinden alındı
• Nationale, F. (2017, 4 19). Marine Le Pen sur TF1 . FN - Front Nationale: http://www.frontnational.com/videos/marine-le-pen-sur-tf1-22/ adresinden alındı
• Rabinowitz, G., & Macdonald, S. E. (1989). A Directional Theory of Issue Voting. The American Political Science Review, 93-121.
• Veugelers, J. (1997). Social Cleavage and the Revival of Far Right Parties: The Case of France’s National Front. Acta Sociologica, 31-49.
• Wren, A., & Mcelwain, K. (2007). Voters and Parties. C. Boix, & S. Stokes içinde, The Oxford Handbook of Comparative Politics (s. 555-581). Oxford: Oxford University Press.