Toplumsal İçermeyi Düşünmek: Çocuklardan Çocuklara Dijital Hikâyeler

Yıl 2015, Cilt: 21 Sayı: 83, 309 - 324, 01.12.2015

Burcu Şimşek

Öz

Bu çalışma, engelli çocukların toplumsal katılımına dikkat çekmek için, engelleri aşmaya gönüllü çocuklarla gerçekleştirilen bir dijital hikâye anlatımı atölye projesine odaklanarak dijital hikâye anlatımı ve çocuk katılımı konusunu tartışmaktadır. Gerçekleştirilen dijital hikâye anlatımı atölyesinde dört çocuk, okullarında düzenlenen bir sosyal sorumluluk projesi kapsamında, Ankara’da bir çocuk rehabilitasyon hastanesine gerçekleştirdikleri oyun ziyaretine dair deneyimlerini aktarmışlardır. Bu atölye sonunda ortaya çıkan dijital hikâyeler, aynı zamanda atölye katılımcısı olan çocuklardan birinin Primary Years Project’in (PYP) kapsamında bir çıktı olarak sunumuna dahil edilmiş ve okulda bulunan tüm dördüncü sınıfların katıldığı toplu gösterimlerde de paylaşılmıştır. Çalışma boyunca hem okul dışı bir etkinlik olarak örgütlenmiş olan bu dijital hikâye anlatımı atölyesine odaklanırken hem de çocukların engelli yaşıtları ile zaman geçirmeye dair deneyim aktarımları irdelenmeye çalışılmıştır. Çocuklarla gerçekleştirilen bu atölye toplumsal içermenin, özellikle kaynaklara erişimi olabilen bireylerde toplumsal eşitsizliklere dair farkındalık yaratılarak sağlanabileceği önermesini, dijital teknolojilerin ortaya çıkarabileceği erişim olanaklarını ve toplumsal dışlama mekanizmalarını akılda tutarak sorgulamak için bir olanak sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Dijital hikâye anlatımı, toplumsal içerme, özdüşünüm, deneyim, farkındalık yaratma

Thinking Social Inclusion: Digital Storytelling From Children to Children

Öz

Focusing on a digital storytelling workshop that was run with four ten-year-old fourth graders who were willing to overcome boundaries for disabled children, this article discusses the connection between children’s participation and digital storytelling. In their digital stories, these four children reflected their experience of visiting a Children’s Rehabilitation Hospital in the scope of another social responsibility project that was held in their school by older grades. The digital stories that were told in that workshop was also included to one of the participant child’s Primary Years Project as an outcome and in addition to her PYP presentation, they were screened in a public gathering for fourth graders. While focusing on this digital storytelling workshop with four children that was organized as an out-of-school activity, the reflections of these children of spending time with their disabled peers will be examined. This article raises questions on the use of digital technologies particularly digital storytelling in the attempts of consciousness raising among individuals that have access to resources for understanding social inclusion for disadvantaged groups while being aware of the social exclusion mechanisms in societies.

Anahtar Kelimeler

Digital storytelling, social inclusion, experience, raising awareness, selfreflection

Kaynakça

• Crawford, K., Robinson, P. (2013). Beyond Generations and New Media, içinde J. Hart- ley, J. Burgess ve A. Bruns (Der.). A Companion to New Media Dynamics. (ss.272-479). Malden: Wiley-Blackwell.
• Flew, T. (2008). New Media. Victoria: Oxford University Press.
• Hartley, J. (2012). Digital Futures For Cultural and Media Studies. United Kingdom: Wiley Blackwell.
• Hartley, J., K. McWilliam. (2009). Computational Power Meets Human Contact.içinde J. Hartley ve K. McWilliam (Der.) Story Circle:Digital Storytelling Around the World, (ss.3- 15). Oxford: Blackwell.
• Köker, E. (2005). Popüler Kültür Bağlamında Günümüz Toplumlarında Çocukluğa Ve- rilen Yeni Biçim ve İşlev, içinde N. Ahioğlu ve N. Güney (Haz.). Popüler Kültür ve Çocuk. (ss.7-18). Ankara:Dipnot Yayınları.
• Labonte, R. (2004). Social inclusion/exclusion: dancing the dialectic. Health Promotion International Vol.19. No.1. 115-121.
• Lambert, J. (2006). Digital Storytelling. California: Digital Diner Press.
• Onur, B. (2007). Çocuk, Tarih ve Toplum. Ankara: İmge Kitabevi.
• Rosaldo, R. (2004). Cultural Citizenship, Inequality and Multiculturalism. Içinde L. Al- coff ve E. Medieta (Der.) Identities, (ss.336-359). Malden: Blackwell.
• Şimşek, B. (2013) Hikâye anlattıran, hikâyemi anlatan, kendi hikâyesini yaratan çem- ber: Dijital hikâye anlatımı atölyesinde birbirine karışan sesler/im. içinde H.Ergül (Der.) Sahadan Sesler: İletişim Araştırmalarında Etnografik Yöntem. İstanbul: İstanbul Bilgi Üni- versitesi Yayınları.
• Simsek, B. (2012). Using Digital Storytelling As a Change Agent for Women’s Participa- tion in the Turkish Public Sphere. Brisbane: QUT. Brisbane. Yayınlanmamış Dr.Tezi. Erişim: http://eprints.qut.edu.au/50894/.
• Yüksel, P. (2011) Using digital storytelling in Early Childhood: A Phenomenological Study of Teachers’ Experiences. Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Erişim: http://etd.lib.metu.edu.tr/upload/12613502/index.pdf.
• Yüksel, P., Robin, B., McNeil, S. (2011). Educational Uses of Digital Storytelling all around the World. içinde M. Koehler ve P. Mishra (Der.), Proceedings of Society for Infor- mation Technology & Teacher Education International Conference 2011 (ss. 1264-1271). Chesapeake, VA: AACE.