MOUFFE'NİN RADİKAL DEMOKRASİ DÜŞÜNCESİ ÇOĞULCULUĞUN BİR İMKANI OLABİLİR Mİ?

Year 2017, Issue: 65, 103 - 133, 15.07.2017

Selçuk Erincik

Abstract

Liberal demokrasinin tarihin sonu olduğu iddiasına,  son zamanlarda din, dil, kültür, kimlik ve tanınma politikaları alanlarındaki gelişmeler tarafından meydan okunmaktadır. Dolayısıyla bazı seçkin düşünürler, geleneksel liberal yaklaşımların postmodern çoğulculukla başa çıkamadığı için, liberal demokrasiyi yeni koşullara cevap verebilir hale getirmek gerektiğini savunmaya başladılar. İşte Mouffe, liberalizmin farklılıkları yutan rasyonel bir mutabakat öngören evrenselci tutumuna karşı olan radikal bir demokrasi düşüncesi sunmuştur. Ona göre, biz onlar gibi kategoriler aşılmazlar. Farklılık ve çatışma siyasetin özündedir. Etik ve politik olan arasındaki uzlaşmazlık demokratik bir paradokstur. Düşünürün tezi, farklılıkların görmezden gelinmesinin’ düşmanlar’ arası kontrol edilemez bir herkesin herkese karşı savaşına yol açmasındansa, farklılıkların kabul edilerek ‘rakipler’ arası bir çekişmeyi başarmanın daha makul olduğudur. Bu şekilde katlanılabilir ihtilaflar halinde demokratik toplumların enerjisini sürdürmesi sağlanacak ve bu enerjinin farklılıkların baskılanması dolayısıyla beklenmedik biçimlerde patlamasına engel olunacaktır. O, egemen siyaseti bu hususta başarısız olduğu için kusurlu görür ve anti-özcülük, anti-temelcilik, perspektivizim, anlamın ötelenmesi, yapı-bozum, aşkın meşruıyet kaynaklarının yokluğu, farkın giderilmezliği vb. gibi postyapısalcı ve postmodern kavramları kullanarak kuramını geliştirir.

  Biz Mouffe’ün postyapısalcı ve postmodern ‘temellerini’ inceleyip, kuramının geç kapitalizmin mantığı içinde yüceltilen farklılıklara/ötekine/çoğulculuğa çözüm çabalarının beyhude olduğunu savunacağız. Kanımızca çözüm yanlış yerde, mağaranın içinde aranmaktadır. Daha da sorunlu olan, bu arayışın mağarada olduğumuz gerçeğini, ‘özgürlük, çoğulculuk, hakikat karşıtlığı, öz karşıtlığı’ gibi doxalarla unutturmasıdır. Bizlere göre akışkan hakikat saplantısının farklılıkları bir arada tutan pozitif bir işlevi yoktur.

Keywords

Antagonizma, Siyasal, Agonizm, Postmodernizm, Çoğulculuk

CAN MOUFFE'S THEORY OF RADICAL DEMOCRACY BE A POSSIBILITY FOR PLURALITY?

Abstract

The claim that liberal democracy is the end of history has recently been challenged by practical events in the areas of religion, language, culture, politics of idendity and recognition etc. Accordingly, since traditional liberal democracy can’t cope with postmodern pluralism, some outstanding thinkers have started to propose that liberal democracy should be entitled to give answers to new conditions , Of these philosophers, Mouffe maintains a radical democracy which is against the universalistic essence of liberalism that ignores the differences and welcomes rational consensus. For her, we/they tension is an ineradicable fact. Differences and antagonism are at the hear of politics. The incompatibility of the ethical and the political is the democratic paradox. Mouffe’s thesis is to reduce big problems to the conflicts between adversaries by accepting differences will be more reasonable than to cause an uncontrolled war of all against all just because of negation of differences. With these kind of be areble disagreements at hand, therefore, it is possible for democratic societies to be able to endure its energy and prevent this energy from exploding unexpectedly as a result of being suppressed. Mouffe suggests that dominant politics is deficient because it has failed to make the telos above real and develops her theory by using poststructalist and postmodern concepts such as anti-essentialism, anti-foundationalism, perspectivism, deconstruction, ineradicability of differences, the lack of transcendent sources of legitimacy deferral of meaning.

     After focusing on her poststructualist and postmodern ‘foundations’, I will allege that Mouffe’s efforts to solve the problems of differences/pluralism/the other which have been exaggerated are in vain. I do believe the place of her exploration is wrong, which is deep inside the cave. Additionally, what is more problematic is that this sort of search causes us to forget the fact that we are in the cave by means of various doxas such as freedom, pluralism, anti-truth, anti essentialism. İn my opinion, the obssesion with the idea of liquid truth has no positive role to hold differences together. 

Keywords

Antagonism, the political, pluralism, agonism, postmodernism

References

• Bauman Z. Postmodernizm ve Hoşnutsuzlukları, Çev. İ. Türkmen, Ayrıntı Yayınları, İstanbul, 2000.