A Study Examining Reflections Of 2008 Population Increase Policy İn Turkey

Year 2019, , 39 - 49, 30.08.2019

Özlem Çakar Çelik

https://doi.org/10.18069/firatsbed.495480

Abstract

In Turkey, the state policy to increase the
population has been implemented since 2008. Various regulations related to the
policy were made in 2008, 2011 and 2015. The purpose of this study is to reveal
the reflections of the population increase policy of the state or population
increase incentives. For this purpose, a questionnaire was administered to
pregnant women who visit Department of Obstetrics at two different hospitals:
Fırat University Hospital and University of Health Sciences Elazığ Education
and Research Hospital. Based on the descriptive data, it was determined that
82% of the mother candidates were under 35 years of age, 26% of them have
primary school, 23% secondary school, 20% high school and 25% university
degree. A significant finding reflecting the profile characteristics of
participants was that 84% were not working. Although the level of education and
family income were not high, it was determined that the spouses shared the same
opinion in terms of the number of children they wanted to have, 71% of the
pregnancies were planned, and 63% of the mothers wanted to have three or more
children. In the study, it was found that economic concerns were important but
not considered as a limitation for families who wanted three or more children.
Another noteworthy result is that there is very little gender determination on
the number of children. In other words, the idea of “we keep trying until we
have a boy/girl” is quite weak.  Within
the scope of the study, it was determined that the participants were most aware
of the birth incentives. While 42% of them believe that government incentives
are effective in increasing the population, 42% find it ineffective and 16%
have been undecided. 

Keywords

Population policy, Population increase

TÜRKİYE’DE 2008 YILI İTİBARİYLE UYGULANAN NÜFUS ARTTIRICI POLİTİKANIN YANSIMALARINI ORTAYA KOYMAYA YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Abstract

Türkiye’de
2008 yılından itibaren devletin nüfusu artırıcı yönde bir politikası mevcuttur.
Konuyla alakalı olarak 2008, 2011 ve 2015 yıllarında çeşitli düzenlemeler
yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı devletin nüfus arttırıcı politikasının ya da
nüfus arttırıcı teşviklerin yansımalarını ortaya koymaktır. Bu amaç
doğrultusunda Fırat Üniversitesi Hastanesi ve Sağlık Bilimleri Üniversitesi
Elazığ Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Doğum Bölümü’ne gelen gebe
kadınlarla bir anket formu aracılığıyla görüşme yapılmıştır. Anne adaylarının %
82’sinin 35 yaş altında olduğu, % 26’sının ilkokul, %23’ünün ortaokul, % 20’sinin
lise %25’inin ise üniversite mezunu olduğu belirlenmiştir. Çalışmada anne
adaylarının profil özelliklerini yansıtan önemli bir bulguda % 84’ünün
çalışmıyor olması olarak tespit edilmiştir. Eğitim düzeyi ve aile gelirinin
yüksek olmamasına rağmen eşlerin çocuk sayısı noktasında aynı düşünceyi
paylaştığı, gebeliklerin % 71’nin planlı olduğu, anne adaylarının % 63’ünün 3
ve üzeri çocuk sayısına sahip olmak istedikleri belirlenmiştir. Çalışmada,
ekonomik kaygıların önemli olduğu ancak 3 veya 4 çocuk isteyen aileler üzerinde
kısıtlayıcı bir faktör olmadığı tespit edilmiştir. Dikkat çeken bir diğer sonuç
ise cinsiyetin çocuk sayısı üzerinde belirleyiciliğinin çok az olmasıdır. Yani
“erkek çocuk olana kadar” ya da “kız çocuk olana kadar” anlayışının oldukça
zayıf olduğu görülmektedir. Çalışma kapsamında anne adaylarının güncel
teşviklerden en çok doğum yardımından haberdar olduğu tespit edilmiştir. Anne
adaylarının % 42’si devlet teşviklerinin nüfusu arttırmada etkili olduğuna
inanırken % 42’si ise etkisiz bulmaktadır. % 16’sı ise bu konuda karasız
kalmıştır. 

Keywords

Nüfus Politikası, Nüfus Artışı

References

• Akın Ayşe, Mıhçıokur Sare., 2003. Kadının Statüsü ve Anne Ölümleri. http://www. huksam.hacettepe.edu.tr/women.htm (Erişim tarihi: 11.10.2018)
• Büyüköztürk Şener., vd, 2014. Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Pegem Akademi
• Doğan Mesut, 2011. Türkiye’de Uygulanan Nüfus Politikalarına Genel Bakış Marmara Coğrafya Dergisi Sayı: 23, Ocak - 2011, S. 293-307 İstanbul
• Doğanay, Hayati., 1997. Türkiye Beşeri Coğrafyası, Milli eğitim Bakanlığı Yayınları: 2982, Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi: 877, Milli Eğitim Basımevi, Ankara.
• Eryurt, Mehmet Ali; Canpolat Beşe, Şebnem; Koç, İsmet. 2013.Türkiye'de Nüfus Ve Nüfus Politikaları: Öngörüler Ve Öneriler. Amme İdaresi Dergisi 2013,46(4):129-156
• TÜSİAD, 1999. Türkiye’nin Fırsat Penceresi Demografik Dönüşüm ve İzdüşümleri. Yayın No: Tüsiad- T/ 99-1- 251.
• Tümertekin‚ Erol.- Özgüç, Nazmiye. 2006, Beşeri Coğrafya İnsan Kültür Mekan, Çantay Kitabevi, İstanbul.
• Şahin Cemalettin, 2016.Türkiye Nüfusu. Hayır Kanat Meryem (ed). Türkiye Coğrafyası ve Jeopolitiği (s.220- 248). Nobel Yayınevi, Ankara
• Şahin Salih, 2015.Türkiye Beşeri Coğrafyası, Servet Karabağ, Salih Şahin, Türkiye Beşeri ve Ekonomik Coğrafyası. Pegem Akademi. 6. Baskı
• Resmî Gazete. 23 Mayıs 2015 Sayı : 29364
• Yüksel Yusuf, 2007. Türkiye’de Demografik Geçiş Süreci ve Sosyal Politikalar. DPT- Uzmanlık Tezleri. Kasım 2007.