Analysing the International Political Economy of ASEAN in the Axis of Neoliberal Thought

Year 2024, , 1472 - 1494, 27.09.2024

Fatma Şura Bahsi Koçer , Kerem Gökten

https://doi.org/10.25295/fsecon.1496944

Abstract

With the end of the Second World War, major changes and transformations took place in international politics and economics. While the bipolar world order dominated the international system, the international political and economic order changed, and many new nation-states emerged with the liquidation of colonialism. Third World countries sought to integrate into the international system through the non-alignment movement. The relations and agreements established during this period tended to be between actors with close geographical and economic levels of development. At the same time, rapidly increasing global competition allowed states to reorganise their economic and security policies and to participate in regionalisation formations. In this context, the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN), which was founded with the aim of developing political, security, and economic cooperation in the Southeast Asian region, stands out as a unique regionalisation movement. This study analyses ASEAN as an important example of regional integration movements in Southeast Asia. Based on the neo-liberal institutionalist approach, the study analyses the formation and development process of ASEAN and its international political economy. Neoliberal institutionalism is based on the premise that international and regional structures evolve over time to replace state sovereignty. This study assesses the role and effectiveness of ASEAN as an international structure in the liberalisation process in Southeast Asia. The study argues that despite the political, social, and economic differences among ASEAN member states, ASEAN has shown successful growth since its inception and will maintain its effectiveness despite potential regional and global risks.

Keywords

Neoliberalism, Regionalization, ASEAN, International Economy, Southeast Asia

Neoliberal Düşünce Ekseninde ASEAN’ın Uluslararası Politik Ekonomisinin Analizi

Abstract

II. Dünya Savaşı’nın bitişi ile uluslararası siyasette ve ekonomide büyük değişim ve dönüşüm yaşanmıştır. Çift kutuplu dünya düzeni uluslararası sisteme egemen olurken uluslararası siyasi ve ekonomik düzen değişmiş, sömürgeciliğin tasfiye olması ile birçok yeni ulus devlet ortaya çıkmıştır. Üçüncü Dünya ülkeleri uluslararası sisteme bağlantısızlık hareketi ile entegre olmaya çalışmıştır. Bu dönemde kurulan ilişkiler ve anlaşmalar genel olarak coğrafi ve ekonomik gelişmişlik düzeyleri birbirine yakın aktörler arasında gerçekleşmiştir. Aynı zamanda hızla artış gösteren küresel rekabet devletlerin hem ekonomik hem de güvenlik eksenli politikalarını yeniden düzenleyerek bölgeselleşme oluşumlarına dahil olmalarını sağlamıştır. Bu kapsamda Güneydoğu Asya bölgesinde siyasi, güvenlik ve ekonomik alanlarda işbirliğinin geliştirilmesini amaçlayarak kurulmuş olan Güneydoğu Asya Uluslar Birliği (ASEAN), kendine özgü bir bölgeselleşme hareketi olarak dikkat çekmektedir. Bu çalışmada Güneydoğu Asya bölgesinde bölgesel bütünleşme hareketlerine önemli bir örnek olarak gösterilen ASEAN incelenmektedir. Çalışmanın temeli neoliberal kurumsalcı yaklaşıma dayandırılarak ASEAN’ın oluşumu ve gelişme süreci ile uluslararası ekonomi politiği ele alınmaktadır. Neoliberal kurumsalcılık uluslararası ve bölgesel yapıların gelişerek zamanla devlet egemenliğinin yerini alacağı önermesine dayanmaktadır. Bu çalışmada uluslararası bir yapı olarak ASEAN’ın Güneydoğu Asya’nın liberalleşme sürecindeki rolü ve etkinliği değerlendirilmektedir. Çalışma ASEAN üye devletlerinin siyasal, sosyal ve ekonomik farklılıklarına rağmen kuruluşundan günümüze kadarki süreçte başarılı bir büyüme gösterdiğini ve potansiyel bölgesel ve küresel risklere karşın etkinliğini koruyacağını öne sürmektedir.

Keywords

Neoliberalizm, Bölgeselleşme, ASEAN, Uluslararası Ekonomi, Güneydoğu Asya

References

• Akıllı, E. (2022). “ASEAN ve APEC: Güneydoğu Asya’da İşbirliği”, Küresel İlişkiler Çağında Uluslararası Örgütler, s.475-486, ed. Ş.H. Çalış, E. Özlük, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Arı, T. (2006). Uluslararası İlişkiler Teorileri Çatışma, Hegemonya, İşbirliği. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Ariff, M. and Hill, H. (1985). Export Oriented Industralisation: The ASEAN Experince. Sydney: Allen and Unwin.
• ASEAN (2024a). The ASEAN Declaration (Bangkok Declaration). https://agreement.asean. org/media/download/20140117154159.pdf (15.03.2024).
• ASEAN (2024b). 6 th. ASEAN Summit. https://asean.org/statement-on-bold-measures-6th-asean-summit-hanoi-16-december-1998/ (20.03.2024).
• ASEAN (2024c). ASEAN Foreign Ministerial Meetings. https://asean.org/asean-foreign-ministerial-meetings/ (20.03.2024).
• ASEAN (2024d). Trade and Market Integration. asean.org/our-communities/economic-community/trade-and-market-integration/ (20.03.2024).
• ASEAN (2022e). Asean Economic Integration Brief. https://asean.org/serial/asean-economic-integration-brief-10/ (28.04.2024).
• ASEAN (2024f). The Asean Secretariat. https://asean.org/the-asean-secretariat-basic mandate-functions-and-composition/ (01.05.2024)
• Asian Development Bank (2024). Asian Ecomonic Integration. https://www.adb.org/sites/ default/files/publication/945596/asian-economic-integration-report-2024.pdf 23.04.2024).
• Ateş, D. (2014). Uluslararası Örgütler: Devletlerin Örgütlenme Mantığı. Bursa: Dora Yayınları.
• Buluş, A. (2006). APEC ve ASEAN: “Güneydoğu Asya ve Pasifik’te İşbirliği”, Uluslararası Örgütler ve Türkiye, s.493- 534, ed. Ş.H. Çalış, B. Akgün, Ö. Kutlu, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Chia, S.Y. (2013). The ASEAN Economic Community: Progress, Challenges and Prospects. Asian Development Bank Institute, 440, 1- 37.
• Clarke, S. (2005). The Neoliberal Theory of Society. A.Saad-Filho ve D.Johnston (Eds.) Neoliberalism- A Criticial Reader içinde (s.50- 59). London: Pluto Press.
• Cohn, T.H. (2010). Global Political Economy: Theory and Practice. New York: Pearson.
• Focuseconomics (2024). Asean Countries Outlook. https://www.focus-economics.com/blog /asean-countries-outlook/ (25.04.2024).
• Garnaut, R. (1991). Exchange Rate Regimes in the Asian- Pacific Region. Asian- Pacific Economic Literature. 5(1), 5- 26.
• Gilpin, R. (2001). Global Political Economy: Understanding The International Economic Order. New Jersey: Princeton University Press.
• Harvey, D. (2015). Neoliberalizmin Kısa Tarihi. İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Hill, H. (1994). ASEAN Economic Development: An Analytical Survey- The State Of the Field. The Journal of Asian Studies, 53(3), 832- 866.
• Howes,G. and Liu, H. (1993). Explaining the Dynamics of the Southeast Asian Political Economy: State Society. World Politics, 45(4), 629- 660.
• Keling, M.F., Som, H.M., Saludin, M.N., Shuib, S.and Ajis, M.N. (2011). The Development of ASEAN from Historical Approach .Asian Social Science, 7(7), 169- 189.
• Keohane, R.O. (2009). The Old IPE and the New. Review of International Economy, 16(1), 34- 46.
• Keohane, R.O. and Nye, Jr., Joseph S. (1977). Power and Interdependence: World Politics in Transition. Boston: Little, Brown Company.
• Kerstin, R. (2014). ASEAN Enlargementand Norm Change – A Window of Opportunity for Democracy and Human Rights Entrepreneurs?. Journal of Current Southeast Asian Affairs, 33(3), 79–105.
• Larsen, F. (1997). “ASEAN in the World Economy”, Macroeconomic Issues Facing Asean Countries, s.299- 310, ed. J. Hicklin, D.Robinson, A. Singh, International Monetary Fund.
• Narine, S. (1998). Institutional Theory and Southeast Asia: The Case of ASEAN.World Affairs. 161(1), 33- 47.
• Nye, Jr., Joseph S. (1988). Neorealism and Neoliberalism. World Politics, 40(2), 235- 251.
• Palmer, N.D. (1991). Regionalism in Southeast Asia: Focus on ASEAN. Norman,D.Palmer (Eds) In the New Regionalism in Asia and the Pacific içinde (s. 59- 74). Toronto: Lexington Books.
• Poon-Kim, S. (1977). A Decade of ASEAN, 1697- 1977. Asian Survey, 17(8), 753- 770.
• Rodrik, D. (2009). Tek Ekonomik Çok Reçete: Küreselleşme, Kurumlar ve Ekonomik Büyüme. Çev. Neşenur Domaniç, Ankara: Eflatun Yayınevi.
• Sarıöz Gökten, Y. (2013). Hegemonya İlişkilerinin Dünü, Bugünü ve Geleceği: Neo-Gramsci’ci Bir Bakış. Ankara, NotaBene Yayınları.
• Sbgolabal (2024). Asean Economic Outlook. https://www.spglobal.com/ marketin telligence/en/mi/research-analysis/asean-economic-outlook-in-2024-jan24.html#:~ :text =The%20total%20nominal%20GDP%20of,USD%201.6%20trillion%20in%202009. (25.04:2024).
• Shimizu, K. (2010). Asean Economic Integration in the World Economy; Toward the ASEAN Economic Community (APEC). Economic Journal of Hokkaido University, 77- 88.
• Smith, A. (1999). Indonesia’s Role in ASEAN: The End of Leadership?. Contemporary Southeast Asia, 21(2), 238- 260.
• Springer, S. (2017). Neoliberalism in Southeast Asia. A.McGregor ve ark. (Eds.) Routledge Handbook of Southeast Asian Development içinde (s.27- 38). London: Routledge.
• Temiz, S. (2021). ASEAN Güneydoğu Asya Ülkeleri Birliği Siyasi Yapısı ve Gelişimi. Ankara: Gazi Kitabevi
• TradeMap (2024). Database. https://www.trademap.org/Index.aspx (01.05.2024).
• Wiltse, E.Ç. (2014). Liberalizm, İş birliği, Kolektif Güvenlik ve Neoliberal Kurumsalcılık. E.Balta (Ed.) Küresel Siyasete Giriş: Uluslararası İlişkilerde Kavramlar, Teoriler, Süreçler içinde (s.137- 141). İstanbul: İletişim Yayınları.