Kurgusal metinlerde anlatının mühim unsurlarından biri olarak mekân, tiyatro eserlerinde de en az diğer edebî türlerde olduğu kadar belirleyicidir ve sunduğu birtakım metaforlar yoluyla anlatıma farklı açılımlar kazandırabilmektedir. Necip Fazıl'ın Ahşap Konak (1964) adlı piyesi, mekân unsurunun tematik örgüdeki payına ilişkin iyi bir örnek sunar. Türk edebiyatında batılılaşma bahsinde sıklıkla ele alınan bir mekân olan "konak"a bu eseriyle yeniden mercek tutan Necip Fazıl, yürürlükteki toplumsal başkalaşımın hızını göstermek adına, kurguladığı ahşap konağı bir çatışma sahası olarak konumlandırır. O, konaktaki yaşamı toplumsal düzenin bir simülasyonu gibi gösterirken aynı çatı altında farklı hayatlar sürdürdüğü için sürekli çatışan aile fertlerinin şahsında Osmanlı'nın son nesli ile Cumhuriyet'in ilk ve ikinci kuşağını çözümler. Nesil değişiminin sebeplerini, sonuçlarını ve geleceğe dair öngörülerini de konak metaforundan bağımsız işlemez. Oyunun sonunda, dinî-millî değerleri temsil eden konak yok olsa bile "konağın ruhu" muhafaza edilir; mücadele sürdürülecektir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Early Pub Date | December 31, 2015 |
Publication Date | December 31, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Issue: 17 |
Açık Erişim Politikası