Klinik,
biyokimyasal ve görüntüleme araştırmaları, Tip 2 Diabetes Mellitus (T2DM)’de
yüksek glikoz düzeylerinin, Alzheimer Hastalığı’ndaki (AH) bilişsel işlev
bozukluğuyla ilişkili olabileceğini göstermiştir. İki hastalık arasında
obezite, dislipidemi, insülin direnci ve sedanter yaşam alışkanlıkları ortak
risk ve etiyolojik faktörler olarak tanımlanmıştır. Bu durumda, yaşam tarzı
değişiklikleri ve farmakolojik ajanların kullanılması ile bu iki hastalığın
ilerlemesi önlenebilir veya geciktirilebilir. T2DM tedavisinde kullanılan başta
İnsülin, Metformin, Peroksizom Proliferatör-Aktive Reseptörler (PPAR)
agonistleri, Glukagon Benzeri Peptid-1 Reseptör agonistleri ve Dipeptidil Peptidaz-4
inhibitörleri gibi farmakolojik ajanların, AH’de ortaya çıkan bilişsel
bozukluklar üzerine koruyucu etkiler gösterdikleri gözlenmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mayıs 2018 |
Gönderilme Tarihi | 15 Mayıs 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 1 Sayı: 1 |
Bu dergide yayınlanan makaleler Creative Commons Atıf-GayriTicari-AynıLisanslaPaylaş 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
Geriatrik Bilimler Dergisi, Türkiye Atıf Dizini, Türk MEDLINE, Asos İndeks, Scilit, EuroPub ve Eylül 2022 tarihinden itibaren Index Copernicus International - Journals Master List ve 2023 sayıları itibariyle ULAKBİM TR-DİZİN'de indekslenmektedir.
| | |