Ordu Kenti Parklarının Yeterlik ve Ulaşılabilirliği Üzerine Bir Araştırma

Year 2020, , 492 - 504, 15.04.2020

Kübra Nur Beyli Murat Yeşil

https://doi.org/10.17714/gumusfenbil.627700

Cited By: 2

Abstract

Bu
çalışmanın amacı Ordu kenti, Altınordu ilçesinde bulunan 78 adet parkın
nüfus-alan bağlamında yeterlik ve erişilebilirliklerinin değerlendirilmesidir.
Bu çerçevede, parkların büyüklükleri ile bulundukları mahallelerin nüfusları
oranlanmış, kişi başına düşen, olması gereken ve ihtiyaç duyulan park alanı
gereksinimi tespit edilmiştir. Bu kapsamda; parkların büyüklükleri bulundukları
mahallelerin nüfusları ile oranlanmış, kişi başına düşen, olması gereken ve
ihtiyaç duyulan park alanları belirlenmiştir. Arcmap 10.0 programı aracılığıyla
1/1000 ölçekli uygulama imar planına noktasal konumları işlenmiş olan parklara,
400 m yarıçaplı noktasal etkili hizmet alanları oluşturularak parkların erişilebilirlikleri
tespit edilmiş ve haritalandırılmıştır. Sonuç olarak, kişi başına 2.40 m² park
alanı düştüğü tespit edilen Altınordu’da, toplamda 416575 m² park alanı
bulunduğu ve standarda ulaşılması adına 15620 m² alanın daha park olarak
değerlendirilmesi gerektiği belirlenmiştir. Mevcut parkların etkili hizmet
alanlarının bulundukları mahalleleri büyük oranda kapsadığı ve erişilebilir
oldukları görülmüştür. Çalışmanın sonunda elde edilen tüm veriler ışığında
tespit edilen sorunlara yönelik çözüm önerilerinde bulunulmuştur.

Bu kapsamda; parkların büyüklükleri ile
bulundukları mahallelerin nüfusları oranlanmış, kişi başına düşen park alanı,
olması gereken ve ihtiyaç duyulan park alanları tespit edilmiştir. Arcmap 10.0
programı aracılığıyla 1/1000 ölçekli uygulama imar planına noktasal konumları
işlenmiş olan parklara, 400 m yarıçaplı noktasal etkili hizmet alanları oluşturularak
parkların ulaşılabilirlikleri tespit edilmiş ve haritalandırılmıştır. Sonuç
olarak, kişi başına 2,40 m² park alanı düştüğü tespit edilen Altınordu’da,
toplamda 416.575 m² park alanı bulunduğu ve standarda ulaşılması adına 15.620
m² alanın daha park olarak değerlendirilmesi gerektiği belirlenmiştir. Mevcut
parkların etkili hizmet alanlarının bulundukları mahalleleri büyük oranda kapsadığı
ve ulaşılabilir oldukları görülmüştür. Çalışmanın sonunda elde edilen tüm
veriler ışığında tespit edilen sorunlara yönelik çözüm önerilerinde
bulunulmuştur.

Keywords

Erişilebilirlik, Ordu, Parklar, Yeterlik

An Investigation of the Sufficiency and Accessibility of Parks in the City of Ordu

Abstract

The aim of this study is to examine the adequacy and accessibility of 78
parks in Altınordu district of the city of Ordu according to the size of the
parks and the population-area variables. In this sense, the available parking
space and the ideal parking space per person were calculated through rating the
parking space by the district populations. The sizes of the parks and the population of their
neighborhoods were measured and the number of parking areas per person, the
amount required and the amounts needed were determined. With the help of the
Arcmap 10.0 program, point-to-point service areas were constructed in the
1/1000 scale application development plan and the accessibility of the parks
was determined and mapped by creating effective service areas with a radius of
400 meter. In the district of Altınordu where there is a 2.40 m² park area per
person, it is concluded that there is a total park area of 416575 m² and 15620
m² area should be considered as a park to reach the standard. It was evaluated
that the effective service areas of the existing parks largely cover the
neighborhoods where they are located and they are accessible; further,
according to the results of the survey, it was obtained that the users prefer
coastal parks rather than neighborhood parks. Finally, in light of all the data
obtained, solutions were suggested for the problems identified.

The sizes of the parks and the population of
their neighborhoods were measured and the amount of parking areas per person,
the amount required and the amounts needed were determined. With the help of
Arcmap 10.0 program, point-to-point service areas have been constructed in the
1/1000 scale application development plan and the accessibility of the parks
was determined and mapped by creating effective service areas with a radius of
400 m. In Altınordu where there is a 2.40 m² parks area per person, it is
concluded that there is a total park area of 416.575 m² and 15.620 m² area
should be considered as a park to reach the standard. It is seen that the
effective service areas of the existing parks largely cover the neighborhoods
where they are located and they are accessible and according to the results of
the survey, it is seen that the users prefer coastal parks rather than
neighborhood parks. Finally, in the light of all the data obtained, solutions
were suggested for the problems identified.

Keywords

Accessibility, Ordu, Parks, Sufficiency

References

• Aksoy, Y., 2014. Türkiye’de Yeşil Alanlarla İlgili Yasal Düzenlemeler. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 13(26), 1-20.
• Anonim, 2012. Ordu İli Doğa Master Planı 2013-2023. T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü. XI. Bölge Müdürlüğü Ordu Şube Müdürlüğü. Ordu.
• Anonim, 2018. URL-1. https://www.nufusu.com/il/ordu-nufusu (Erişim Tarihi: 14.11.2018).
• Atabeyoğlu, Ö., Bulut, Y., 2012. Ordu Kenti Mevcut Yeşil Alanlarının Değerlendirilmesi. Akademik Ziraat Dergisi 1(2): 67-76
• Aydemir, S.E., 2004. Kentsel Açık ve Yeşil Alanlar “Rekreasyon”: Kentsel Alanların Planlanması ve Tasarımı. Akademi Yayın Evi, Ders Notları, Trabzon, 285-335.
• Ersoy, M., 1994. Kentsel Alan Kullanım Normları. Ortadoğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Basım İşbirliği, No: 92.02, Ankara, 301s.
• Ersoy, M., 2015. Kentsel Planlamada Standartlar. Ninova Yayıncılık, 1. Basım, 335, İstanbul.
• Francis, M., 2003. Urban Open Space, Desinging For User Needs, https://books.google.com.tr/books?hl=tr&lr=&id=r4vm8owZFbgC&oi=fnd&pg=PP11&dq=urban+open+space&ots=cyrdVPZqJM&sig=Ul75guQx5qqIPLzZzHD8NqZ_Q&redir_esc=y#v=onepage&q=urban%20open%20space&f=false (Erişim Tarihi: 07.11.2018).
• Gül, A., Küçük, V., 2001. Kentsel Açık-Yeşil Alanlar ve Isparta Kenti Örneğinde İrdelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, (2), 27-48.
• Gürsoy, B.D., 2018. Küçük Ölçekli Parkların Etki Alanlarına Kattığı Değerlerin ve Kullanım Potansiyellerinin İrdelenmesi İstanbul İli Beşiktaş İlçesi Örneği. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Kentsel Tasarım Anabilim Dalı, İstanbul.
• Kandemir, R.V., 2010. Kamusal Alan İçerisinde Mahalle Parkları ve Bir Mahalle Parkı Tasarım Rehberi Düşüncesi. Yüksek Lisans Tezi, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Şehir ve Bölge Planlama Anabilim Dalı, İstanbul.
• Kart, N., 2002. Emirgan Parkında Kullanıcıların Memnuniyet Derecelerinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, İstanbul.
• Mansuroğlu, S., 2002. Akdeniz Üniversitesi Öğrencilerinin Serbest Zaman Özellikleri ve Dış Mekan Rekreasyon Eğilimlerinin Belirlenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15(2), 53-62.
• Nasuh, D., 1993. Kent Parklarının Nitelikleri ve Ankara Örneğinin İrdelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Ankara.
• Pamay, B., 1978. Kentsel Peyzaj Planlaması, İstanbul Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
• Sherer, P.M., 2003. Why America Needs More City Parks and Open Space. The Trust for Public Land, 1-31.
• Simonds, J.O., 1961. Landscape Architecture: The Shaping of Man’s Natural Environ- ment. F.W. Dodge, New York, NY, 244 pp.
• Tanrıverdi, F., 1987. Peyzaj Mimarlığı Bahçe Sanatının Temel İlkeleri ve Uygulama Metotları. Atatürk Üniversitesi, Bahçe Bitkileri Bölümü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı Ders Kitabı, No: 49, Erzurum.
• Thompson, C.W., 2002. Urban Open-Space in The 21st Century. Landscape and Urban Planning 60, 59- 72.
• Uzun, G., 1990. Kentsel Rekreasyon Alanlarının Planlanması. Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Ders Kitabı, No: 48. Adana.
• Yenice, M. S., 2012. Kentsel Yeşil Alanlar İçin Mekânsal Yeterlilik ve Erişebilirlik Analizi; Burdur örneği, Türkiye. Türkiye Ormancılık Dergisi, 13(1), 41-47.
• Yeşil, M., Yüksel, M., 2016. Ordu Kenti Örneğinde Kentlilik Bilinci. PARADOKS Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11: 43-65.
• Yıldızcı, A.C., 1982. Kentsel Yeşil Alan Planlaması ve İstanbul Örneği. İ.T.Ü.Mimarlık Fakültesi. Basılmamış Doçentlik Tezi, İstanbul.