Genel Bağlarıyla Sosyal Hizmet ve Toplum

Year 2015, Issue: 5, 69 - 77, 30.10.2015

Orhan Bingöl

https://doi.org/10.18795/ma.53942

Cited By: 5

Abstract

Modern dünyada var olan tüm toplumsal yapıların, siyasi ve ekonomik sistemlerin merkezini birey daha doğrusu insan teşkil etmektedir. Bunun anlamı, dün olduğu kadar bugün de en büyük değerin yine insana verildiğidir. İnsanın sağlığına, güvenliğine, mutluluğuna, eğitimine, türlü ihtiyaçlarına dolayısıyla kişisel ve sosyal yaşamının kalitesine yönelmek, bunları korumak ve geliştirmek büyük bir amaçla problem edinilmektedir. İnsani problemlerin işlevsel ve gerçekçi çözümlerini hayata geçirmek maksadıyla ortaya çıkan bilimsel, yönetsel, mesleki yeni alan ve girişimler, toplumsal yaşam içerisinde kendini yoğunlukla göstermektedir. Sosyal hizmet, bu çalışma dalları içerisinde akla ilk gelenlerdendir. Sosyal hizmet, adı üzerinde “insan(lar)a hizmet”in gelişmiş ve profesyonelce yürütülen başlıca ellerindendir.

Bu elin sahibi kim veya kimlerdir? Sosyal hizmet nerede başlayıp nerede bitmektedir? Sosyal ve insani yardımlar kimlere, hangi kıstaslara göre, ne için gerçekleştirilmektedir? Bu gibi soruların yoklandığı bu metin “genel bir sosyal hizmet değerlendirmesi” niteliğindedir.

Keywords

İnsan; Sosyal; Hizmet

References

• III. Milli Sosyal Hizmetler Konferansı (1968). Türkiye’de Sosyal Değişme ve Sosyal Hizmetler
• ACAR, Hakan ve Gülsüm ÇAMUR DUYAN (2003). “Dünyada Sosyal Hizmet Mesleğinin Ortaya Çıkışı ve Gelişimi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 14: 1.
• ARTAN, Taner (2011). Yeni Yerel Yönetim Yapılanmasında Sosyal Hizmetler, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• BAUDRILLARD, Jean (2008). Tüketim Toplumu, çev. Hazal Deliceçaylı ve Ferda Keskin, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• CILGA, İbrahim (2001). Türkiye’de İnsan ve Toplum Sorunları Karşısında Sosyal Hizmet, İnsani Gelişme ve Sosyal Hizmet: Prof. Dr. Nesrin Koşar’a Armağan, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Y.O. Yayınları.
• ÇENGELCİ, Ethem (1996). Cumhuriyet Türkiyesi’nde Sosyal Hizmetlerin Örgütlenmesi, Ankara: Şafak Matbaacılık.
• DİLİK, S. (1980). “Sosyal Güvenlik ve Sosyal Hizmetler Arasındaki İlişkiler”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi; 1-4 Ocak-Aralık, 73-85.
• DUYAN, Veli; ÖZGÜR SAYAR, Özge; ÖZBULUT, Mahmut (2008). Sosyal Hizmeti Tanımak ve Anlamak, Sosyal Hizmet Uzmanları ve Sosyal Hizmet Alanında Çalışanlar İçin Bir Rehber, Ankara: Sosyal Hizmet Uzmanları Yayını.
• EROL, Metin (2008). Grup Dinamiği Açısından Türkiye’de Ötekileştirme Eğilimleri, Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları No: 108.
• KONGAR, Emre (1972). Sosyal Çalışmaya Giriş, Ankara: SBD. Yayınları.
• MARSHALL, T. H. (2006). “Yurttaşlık ve Sosyal Sınıf”, Sosyal Politika Yazıları, Der. Ayşe Buğra ve Çağlar Keyder, İstanbul: İletişim Yayınları.
• SEYYAR, Ali (2002). Sosyal Siyaset Terimleri, İstanbul: Beta Basım Yayım.
• ŞAHİN, Fatih (2006). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Sosyal Refah Politikası Süreçlerine Katılımı, Ankara.
• ŞEKER, Aziz (2012). “Bilim ve Meslek Olarak Sosyal Çalışmanın Temel Kavramları, Sosyal Hizmete Giriş, Ed. İlhan Tomanbay, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 2533
• TOMANBAY, İlhan (1999). Sosyal Çalışma Sözlüğü, Ankara: Selvi Yayınevi.