Relationship Between Cultural Value Orientations and Individual Conflict Management Approaches of Disaster and Emergency Professionals: A Sample From Çanakkale

Year 2020, Volume: 9 Issue: 2, 97 - 111, 30.06.2020

Burcu Özkan Fehmi Volkan Akyön

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.485449

Abstract

The aim of this study is to
determine  the preferences of
professionals' in the Emergency Health Services, Provincial Disaster and
Emergency Directorate and in Çanakkale Municipality Fire Service in relation to
conflict management approaches such as compromising/collaborating, accommodating
/collaborating, competing, avoiding, compromising/ accommodating and
compromising  and to examine the
correlation between these approaches and their cultural value orientations.
Further, it seeks to evaluate the correlation between their demographic
characteristics, and their conflict management approaches and cultural value
orientations. The sample of the study is composed of a total of 242
professionals in Disaster and Emergency, serving in the province, city center
and districts of Çanakkale.

The results from the study
indicate that the correlation between the conflict management approaches and
cultural values of the professionals is positive and it can be considered
moderately correlated. The professionals mostly use the approach of compromising/collaborating
when compared to other conflict management approaches. In addition, it has been
found that the most dominant cultural value is being universal and helpful.
Their preferences for conflict management approaches  vary by gender, age and experience. However, they
do not vary by marital status, hometown, educational background and
occupational groups. Their cultural value orientations differ by gender, age,
experience and occupational groups, but they do not differ by marital status, hometown
and educational background.

Keywords

Conflict Management Approaches, Cultural Value Orientations, Disaster and Emergency Professional

Afet ve Acil Durum Çalışanlarının Kültürel Değer Yönelimleri ile Bireysel Çatışma Yönetim Yaklaşımları İlişkisi: Çanakkale İli Örneği

Abstract

Bu araştırmada, Afet ve Acil Durum
alanlarında görev yapan; 112 Acil Sağlık Hizmetleri personelinin, İl Afet ve
Acil Durum Müdürlüğü (AFAD) personelinin ve Çanakkale Belediyesi İtfaiye
personelinin kullandıkları çatışma yönetim yaklaşımlarından uzlaşma/işbirliği,
uyma/işbirliği, zorlama, kaçınma, uzlaşma/uyma ve uzlaşma yaklaşımlarını tercih
etme durumları ve sahip oldukları kültürel değer yönelimlerinin bu yaklaşımlar
ile olan ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bununla birlikte,
çalışanların sahip oldukları demografik özelliklerinin çatışma yönetim
yaklaşımları ve kültürel değer yönelimleri ile olan ilişkisinin de değerlendirilmesi
amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini, Çanakkale ili, merkez ve ilçelerinde
görevli 242 Afet ve Acil Durum personeli oluşturmaktadır.

Araştırmanın sonucuna göre, çalışanların
çatışma yönetim yaklaşımları ile sahip oldukları kültürel değerleri arasındaki
ilişkinin, pozitif yönlü ve orta kuvvette olduğu yönündedir. Çalışanlar, çatışma yönetim yaklaşımlarından en çok
uzlaşma/işbirliği yaklaşımını kullanmaktadır. Çalışanların en çok sahip
oldukları kültürel değer ise evrensel ve yardımsever olma değeridir. Çalışanların çatışma yönetim yaklaşımları
tercihleri; cinsiyet, yaş ve deneyime göre farklılaşırken; medeni durum,
memleket, öğrenim durumu ve meslek gruplarına göre anlamlı fark yoktur. kültürel değer yönelimleri; cinsiyet, yaş, deneyim
ve meslek gruplarına göre değişirken; medeni durum, memleket ve öğrenim
durumuna göre değişmemektedir.

Keywords

Çatışma Yönetim Yaklaşımları, Kültürel Değer Yönelimleri, Afet ve Acil Durum Çalışanları

References

• Çalışkur, A. (2010). Psikolojide değerler ve gençlik. Ankara: Papatya Yayıncılık.
• Özensel, E. (2003). Sosyolojik bir olgu olarak değer. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(3), 217-239.
• Schwartz, S. H. (2012). An overview of the Schwartz theory of basic values. Online Readings in Psychology and Culture, 2(1), 1-20. Retrieved from https://doi.org/10.9707/2307-0919.1116
• Harcar, T. (2005). 2000’li Yıllarda Amerikan ve Türk Yöneticilerinin Bireysel Yöneticilik Değerlerine İlişkin İki Kültür Arası Karşılaştırmaya Yönelik Bir Araştırma. (Yayımlanmamış doktora tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Dönmezer, S. (1999). Toplumbilim (12. Baskı). İstanbul: Beta Yayın.
• Bozacı, İ., Gürer, A. ve Öneren, M. (2014). Çalışanların bireysel değerleri ile örgütsel çatışma yönetimi arasındaki ilişkinin belirlenmesi: Kamu yöneticileri üzerine bir araştırma. The Journol of Academic Social Science Studies International Journol of Social Science, 29, 439-455. doi:http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2543,
• Tokat, B. (1999). Örgütlerde çatışma ve çatışmanın yönetimi. Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 23-40.
• Avcı, U. ve Topaloğlu, C. (2008). Çatışma nedenleri ve yönetimi: Otel işletmelerinde yönetici bakış açısıyla bir inceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(2), s.75-92.
• Açıkalın, A. (2015). Yerel yönetimlerde çatışma yönetimi: Malatya Belediyesinde uygulamalı bir araştırma (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• Sökmen, A. ve Yazıcıoğlu, İ. (2005). Thomas modeli kapsamında yöneticilerin çatışma yönetimi stilleri ve tekstil işletmelerinde bir alan araştırması. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 1-19.
• Genç, N. (2007). Yönetim ve organizasyon. (3. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Seval, H. (2006). Çatışmanın etkileri ve yönetimi. Sosyal Bilimler Dergisi, 15, 245-254.
• Ada, N. (2013). Ögütlerde Çatışma Nedenleri ve Çözüm Önerileri: Bir Literatür Çalışması.The Journal of Academic Social Science Studies International Journal of Social Science, 6(1), 59-74. https://www.jasstudies.com adresinden alınmıştır.
• Alpkan, L, Ceylan, A. ve Ergün, E. (2000). Çatışmanın sebepleri ve yönetimi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 1(2), 39-51.
• Eren, E. (1996). Yönetim ve organizasyon. (3. Baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Kılınç, T. (1986). Örgütlerde çatışma, başa çıkma yöntemleri ve yönetimi. İ.Ü. İşletme Fakültesi Dergisi, 15(1).
• Çolak, N. (2011). Örgüt içi çatışma yönetiminde halkla ilişkiler araçlarının rolü: Decathlon spor mağazaları örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kırel, Ç. ve Özkalp, E. (2004). Örgütsel davranış. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları
• Görün, L. (2009). Düzce ve Bolu illeri merkez okullarında görev yapan okul yöneticilerinin çatışma yönetim yaklaşımları ve beden eğitimi öğretmenlerinin bu konuya ilişkin algıları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Akyön, F. V. (2008). İş Yerinde Şiddete Karşı Çalışanların Bireysel Çatışma Yönetimi Yaklaşımları: Sağlık Sektöründe Bir Araştırma. (Yayımlanmamış doktora tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• İlban, T. (2008). İnşaat sektöründe çatışma yönetiminin kültürel boyutu (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Yurdunkulu, A. (2016). İlköğretim okullarındaki öğretmenlerin çatışma durumları ve çatışma yönetimi stratejilerinin incelenmesi: Düzce Merkez ilçe örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
• Gülşen, S. (2006). Mesleki ve teknik ortaöğretim kurumlarında yaşanan öğrenci çatışmalarının nedenleri ve öğretmenlerin kullandıkları çatışma çözüm stratejileri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Kirişçi, A. (2010). Öğretmenlerin kültürel değerleri ve çatışma yaklaşımları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Akcan, G. (2014). Örgütsel çatışmalar ve çatışma aşamalarında çatışma çözme yöntemleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Sarıpınar, G. G. (2014). Meslek liselerinde öğrenim gören öğrencilerin akranları ve öğretmenleri ile yaşadıkları çatışma ile çatışma yönetim stratejileri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Casiadi, S. (2017). Öğretmenlerin okul müdürlerinin iletişim becerileri ve çatışma yönetimi konusunda görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
• Şendur, F. E. (2006). Örgütsel çatışma ve çatışma yönetimi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin