Türk Kamu Yönetiminde Performans Yönetimi: Milli Eğitim Bakanlığı Örneği

Year 2018, Volume: 5 Issue: 14, 537 - 549, 07.09.2018

Nail Öztaş Sinan Gürcüoğlu

Abstract

Örgütlerin yapılarının ve işlevlerinin değişmesi,
artan rekabet ortamında; örgüt içerisinde işgörenin öneminin artması,
gereksinimlerinin çeşitlenmesi ve işgörene bakış tarzının farklılaşması olarak
kendisini göstermektedir. Bu bağlamda işgörenlerin kurumlarına katkısının
artırılması, mesleki ve kişisel gelişimin de önemini artırmakta ve buna bağlı
olarak işgörenin performansının etkin bir şekilde yönetilmesini gerekli
kılmaktadır. Performans yönetimi, performansın sürekli iyileştirilmesini
amaçlayan sonuç odaklı bir yönetim anlayışıdır. Performans yönetiminin en
önemli bileşenlerinden birisi de performans değerlendirmesidir. Ayrıca,
örgütsel ve kişisel amaçları gerçekleştirmekte bir araç olarak da
uygulanmaktadır. Performans değerlendirmesi, kişinin yapacağı işe ve bu iş için
sahip olduğu potansiyel özelliklere göre analiz edilmesi ve onun işi başarma derecesi
saptanarak verimliliğe etkisi ve iş verimliliği sonuçlarının elde edilmesidir.
Bu çalışmada performans kavramı, performans yönetimi ve değerlendirmesinin
tanımı, kapsamı ve kamu sektöründe performans yönetimi ele alınmaktadır. Ayrıca
ülkemizde performans yönetiminin gelişimi ele alınmakta ve 5018 sayılı Kamu
Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun performans yönetimine getirdiği yeniliklere
değinilmektedir. Son olarak, ülkemizde, Milli Eğitim Bakanlığında uygulanan
performans sistemine ilişkin bilgilere yer verilmiştir. 

Keywords

Performans, Performans Yönetimi, Performans Değerlendirme

References

• Akal, Z. (2003). Performans Kavram ve Performans Yönetimi, Milli Prodüktivite Merkezi, Ankara.
• Akal, Z. (2005). İşletmelerde Performans Ölçümü ve Denetimi, Altıncı Baskı, Ankara, Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları No: 473.
• Akalp, G. (2003). İnsan Kaynakları Yönetiminde Ücret Sistemine Genel Bakış. Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 5(1), 21 – 27.
• Armstrong, M. (2006). Strategic Human Resource Management. London and Philadelphia: Kogan Page.
• Armstrong, M. (2006/a). A Handbook Of Human Resource Management Practice. London and Philadelphia: Kogan Page.
• Başaran, İ. E. (2008). Örgütsel Davranış: İnsanın Üretim Gücü. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Başbakanlık (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma I, Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde Değişim, Ankara, Başbakanlık.
• Barutçugil, İ. (2015). Performans Yönetimi, Üçüncü Baskı, İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
• Bingöl, Dursun, (1990). Personel Yönetimi ve Beşeri İlişkiler, Erzurum: Atatürk Üniversitesi, Yayınları, No.676.
• Canman, D. (1995). Çağdaş Personel Yönetimi. Ankara: TODAİE Yayınları.
• Çiçek, A. C. (2012). “Neoliberalizmin ‘Yeni Kamu Yönetimi’ Anlayışını Meşrulaştırma Aracı Olarak ‘Yönetişim’ ve Türkiye Kamu Yönetimi Üzerine Yansımaları”, Ed, Y. Koçak ve A. C. Çiçek, Kamu Yönetimi, Yönetim ve Siyaset Ekseninde Yeniden Yapılanma, Gazi Kitabevi, Ankara, ss. 62-70
• DPT (2000). Uzun Vadeli Strateji ve 8. Kalkınma Planı (2001-2005), TBMM Kararı, Karar N. 697, Karar Tarihi: 27.6.2000.
• DPT (Devlet Planlama Teşkilatı). (2007). Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013) 2007 Yılı Programı, Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.
• Ersen, H. (1997). Toplam Kalite Yönetimi Ve İnsan Kaynakları Yönetimi İlişkisi. İstanbul: Alfa Yayınevi.
• Eryılmaz, B. (2017). Kamu Yönetimi- Düşünceler, Yapılar, Fonksiyonlar, Politikalar, İstanbul: Umuttepe Yayınları.
• Fındıkçı, İ. (2009). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Alfa Yayınevi.
• Genç, T. (1998). Kamu Yönetimi, Başkent Matbacılık, Ankara
• Güzelsarı, S. (2004), Kamu Yönetimi Disiplininde Yeni Kamu İşletmeciliği ve Yönetişim Yaklaşımları, Öktem K. ve Ömürgönülşen U. (der.), Kamu Yönetimi Gelişimi ve Güncel Sorunlar İçinde, Ankara: İmaj Yayınevi.
• Işığıçok, E. (2008). Performans Ölçümü, Yönetimi Ve İstatistiksel Analizi, Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı. 12, ss. 1 – 17.
• Kalkınma Bakanlığı (2013). Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018, Ankara, Kalkınma Bakanlığı.
• Kesik, A. ve Canpolat, H. (2010). Küresel Krizin Ortasinda Stratejik Yönetimi Yeniden Düşünmek, Prof. Dr. Aytaç Eker’e Armağan Kamu Maliyesinde Seçme Yazılar, (Ed.) Saruç, T., Gürdal, T. ve Altun, N., Sakarya Üniversitesi Yayınları.
• MEB, (2005). Millî Eğitim Bakanlığı Eğitimde Toplam Kalite Yönetimi Uygulamaları Ödül Yönergesi,http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_01/15025110_mebekysyonergesi.pdf, erişim:19 Şubat 2018.
• MEB, (2010). İlköğretim Kurumları Standartları Eğitim Dokümanı, İlköğretim Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Oana, P. M. (2012). Performance Evaluation: Literature Review And Time Evolution. Annuals of the University of Oradea, Economic Science Series, Sayı. 21(1), ss. 753 – 758.
• Ömürgönülşen, U. (1997). The Emergence Of A New Approach To The Public Sector: The New Public Management. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, Sayı. 52(01), ss. 518-565.
• Ömürgönülşen, U. (2002). Performance Measurement in the Public Sector: Rising Concern, Problems in Practice and Prospects. Hacettepe Üniversitesi İİBF Dergisi, Sayı. 20(1), ss. 99-134.
• Öğretmen Strateji Belgesi, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/06/20170609-13-1.pdf, erişim: 19 Şubat 2018.
• Öztürk, Ü. (2010). Performans Yönetimi. İstanbul: Alfa Yayınevi.
• Şişman, M. (2006). Eğitim Bilimine Giriş, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Waxin, M. F. ve Bateman, R. (2009). Public Sector Human Resource Management Reform Across Countries: From Performance Appraisal To Performance Steering? European Journal of International Management, Sayı. 3(4); ss. 495 – 511.
• Werner, I. (1993). Liderlik Ve Yönetim. Çeviren: Şahiner, D., İstanbul: Rota Yayınevi.