SİYASAL İLETİŞİM BAĞLAMINDA 2015 GENEL SEÇİM HABERLERİNİN ANALİZİ

Yıl 2020, , 26 - 50, 30.04.2020

Mine İnanç , Huriye Toker

https://doi.org/10.31199/hakisderg.704939

Öz

Siyaset ve iletişim disiplinlerinin bileşimi olarak tanımlanan siyasal iletişim olgusu, toplumsal yaşam pratiği açısından bireylerin siyasi ideolojilerini, karar ve tercihlerini belirlemede doğrudan etkinliği olan kuramsal bir kavramdır. Kitle iletişim araçları, bir diğer ifadeyle medya, her türlü siyasal enformasyonu kitlelere ulaştırmada en önemli kaynaktır. Özellikle demokrasinin egemen olduğu toplumlarda medyanın ana işlevi, kamuoyunu oluşturmak ve kamunun siyasi tutum ve kanaatleri üzerinde etkili olmaktır. Siyasal iletişim çalışmaları, özellikle demokratik toplumlarda sosyal bir olgu olarak seçim dönemlerinde önem kazanmaktadır. Özellikle haber medyası seçim dönemlerinde, iktidar sahipleri ve üst düzey karar alıcılar tarafından üretilen politik mesajları medya aracılığıyla ileterek seçmen kitlesinin siyasi kararlarında belirleyici rol oynamaktadırlar. Çalışmanın konusu, Haziran 2015 Genel Seçimi ve Kasım 2015 Erken Genel Seçimi öncesi birer aylık seçim kampanyaları dönemlerinde, üç ulusal gazetede yayımlanan seçim ile ilgili haberlerin konularının, tonunun, siyasal partilere ve aktörlere karşı yaklaşımlarının çözümlenmesi ve elde edilen bulguların karşılaştırmalı olarak siyasal iletişim açısından incelenmesidir. Araştırma evrenini temsil etmesi açısından, temsil ettikleri yayın politikaları ve siyasi eğilimleri göz önüne alınarak Cumhuriyet, Hürriyet ve Sabah gazeteleri çalışma kapsamına dahil edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda her üç gazetenin de seçime giren siyasal partilerle ilgili farklı tutum sergiledikleri ve iki seçim dönemi arasında da ele alınıp analiz edilen kategoriler açısından farklılıklar olduğu tespit edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

siyasal iletişim, genel seçim, erken seçim, medya sahipliği

Destekleyen Kurum

-

Proje Numarası

-

Teşekkür

-

ANALYSIS OF 2015 GENERAL ELECTION NEWS IN LIGHTS OF POLITICAL COMMUNICATION

Öz

he political communication phenomenon, defined as the combination of politics and communication disciplines, is a theoretical concept that has a direct effect on determining political ideologies, decisions, and preferences of individuals in terms of social life practice. The mass communication, in other words, "the media", is the most important source to communicate all kinds of political information to masses. The main function of the media, particularly in societies where democracy prevails, is to create public opinion and to influence the political attitude and opinions of the public. Political communication studies gain importance in election periods as a social phenomenon, especially in democratic societies. In particular, the news media play a determining role in the political decisions of the electorate by transmitting political messages produced by power holders and top decision-makers during elections. This paper aims to analyze the topics and tone of the news directly about the election, electorates’ attitudes towards political parties and actors during one-month election campaigns before the General Elections and the Early General Elections in 2015 and to examine the findings in terms of comparative political communication. The study includes the Cumhuriyet, Hürriyet, and Sabah newspapers by taking into consideration the publishing policies and political tendencies they represent. Findings confirm that all three newspapers had different attitudes towards the political parties and also suggest the existence of differences in terms of categories discussed and analyzed between the two election periods.

Anahtar Kelimeler

Political communication, general elections, early elections, media ownership

Proje Numarası

-

Kaynakça

• Althusser, L. (2011). Devletin ideolojik aygıtları (çev. Yusuf Alp-Mahmut Özışık). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Atabek, N. ve Uztuğ, F. (1998). Haberlerde çerçeveleme ve öne çıkarma. Kurgu Dergisi, 15, 96-105.
• Aziz, A. (2013). Siyasal iletişim. (4. Baskı) Ankara: Nobel Yayınları.
• Bilgin, N. (1988). İçerik analizi: İletişim psikolojisi yardımcı ders notları. Ege Üniversitesi, İzmir: Edebiyat Fakültesi Matbaası.
• Boyd-Barret, D. (2006). Ekonomi politik yaklaşım. İçinde L. Yaylagül (Editör). Kitle iletişiminin ekonomi politiği (s.1-16). Ankara: Dalbaz Yayıncılık.
• Curran, J., Gurevitch, M., ve Woollacot, J. (1990). İletişim araçları üzerine çalışma: Kuramsal yaklaşımlar. (çev. M. Özbek), BYYO Yıllık, 1989/1990, 229-253.
• Çulhaoğlu, M. (1998). İdeolojiler ve Türkiye örneği. Ankara: Öteki Yayınevi.
• Demir, V. (2007). Türkiye’de Medya siyaset ilişkisi. İstanbul: Beta Yayınları.
• Duruoğlu, T. (2007). Haber yapmada ideoloji etkeni: 11 Eylül olayı üzerine bir inceleme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 25, 1-42.
• Eagleton, T. (2011). İdeoloji (çev. M. Özcan). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Erdoğan, İ. ve Alemdar, K. (2010). Öteki kuram. Ankara: Erk Yayınları.
• Entman, R. (2004). Projections of power: Framing news, public opinion and US foreign policy. Chicago: Chicago University Press.
• Fairclough, N. (2015). Dil ve ideoloji (çev. B. Çoban, Söylem ve İdeoloji). İstanbul: Su Yayınevi.
• Gramsci, A. (1971). Selections from the prison notebooks. London: Lawrence and Wishart.
• Güngör, N. (2011), İletişim, kuramlar, yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Hallahan, K. (1999). Seven models of framing: Implications for public relations. Journal of Public Relations Research, 11(3), 205-242
• Herman, E.S. ve Chomsky, N. (1999). Medya halka nasıl evet dedirtir (çev. M. Çetin, B. Akyoldaş, T. Han, İ. Kaplan). İstanbul: Minerva Yayınları.
• Heywood, A. (2012). Siyasetin temel kavramları (çev. H. Özler). İstanbul: Adres Yayınları.
• İşler, E.K. (2007). Demokrat Parti’nin halkla ilişkileri üzerine bir inceleme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 24, 111-118.
• Karahan, S. (2002). Hürriyet, Cumhuriyet, Zaman Gazeteleri örnekleminde Türkiye’de gündem belirleme gücüne sahip gazetelerin ideolojik konumlarına dair bir değerlendirme. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Kılıç, D. (1999). Türkiye’de parlamento muhabirliğinin incelenmesi ve TBMM de bir uygulama. Kurgu, 16, 137-155.
• Magret, E. (2014). Medya ve iletişim sosyolojisi (çev. H. Yücel). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Mardin, Ş. (1993). İdeoloji: Bütün eserleri 3, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Marx, K. ve Engels, F. (1976). Alman ideolojisi (çev. S. Belli). İstanbul: Sol Yayınları.
• McLellan, D. (2009). İdeoloji (çev. Barış Yıldırım). İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• McNair, B. (2007). An introduction to political communication, London and New York: Routledge.
• McQuail, D. ve Windahl, S. (2010). İletişim modelleri kitle iletişim çalışmalarında (çev. Konca Yumlu). Ankara: İmge Kitabevi.
• Mutlu, E. (2008). Televizyonu anlamak. Ankara: Ayraç Yayınevi.
• Mutlu, E. (2004). İletişim sözlüğü. Ankara: Bilim-Sanat Yayınları.
• Oskay, Ü. (2000). Tek kişilik haçlı seferleri. İstanbul: İnkilap Kitabevi.
• Özarslan, H. (2007). Çerçeveleme yaklaşımı açısından haber çerçevelerinin kitle düşünceleri üzerindeki etkisi. Basılmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Özerkan, Ş. (2009, editör), Haber analizi ve arşiv incelemeleriyle Türkiye’de 9 Gazete. İstanbul: Nobel Yayınları.
• Özkan, A. (2007). Siyasal iletişim stratejileri. İstanbul: Tasam Yayınları.
• Sancar, Ü.S. (1997). İdeolojinin serüveni: Yanlış bilinç ve hegemonyadan söyleme. Ankara: İmge Kitabevi.
• Shoemaker, P.J. ve Reese, S.D. (2002). İdeolojinin medya içeriği üzerindeki etkisi (çev. Ahmet Gürata). Medya Kültür ve Siyaset (s.143-144). Ankara: Alp Yayınevi.
• Terkan, B. (2007). Basın ve siyaset ilişkisinin gündem belirleme modeli çerçevesinde bir analizi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 561-584.
• Topuz, H. (2003). II. Mahmut’tan holdinglere Türk basın tarihi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Toker, H. (2012). Yerel medyanın AB’ye bakışı: Yeni Asır Gazetesi örneği. Selçuk İletişim, 7(2), 139-155.
• Toker, H. (2013). Ulusal politikanın uluslararasılaşması, siyasal seçimler, uluslararası iletişim ve medya. Ankara: Orion Kitabevi.
• Yüksel, E. (2001). Medyanın gündem belirleme gücü. Konya: Çizgi Kitabevi.